“ถึงกาลสิ้นสุด?”
เมื่อหลินหว่านเอ๋อร์ได้ยินสี่คำนี้ ยิ้มแล้วส่ายหัว พูดอย่างขบขันว่า“ทหารหน่วยกล้าตายกับทหารม้ากล้าเหล่านั้น เป็นเพียงแค่ส่วนล่างขององค์กรพั่วชิงเท่านั้น ไม่ถูกจัดอยู่ในส่วนกลางเลยด้วยซ้ำ”
พูดจบ หลินหว่านเอ๋อร์ก็พูดต่อ“หัวใจสำคัญ และแกนหลักขององค์กรพั่วชิงที่แท้จริง อันที่จริงแล้วคือผู้บัญชาการหน่วยบัญชาการกองทัพห้ากอง กับคนสนิทของผู้บัญชาการ พวกเขากับผู้มีพระคุณเป็นสมาชิกในครอบครัวเดียวกัน มีความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดและพึ่งพาอาศัยซึ่งกันและกัน นอกจากนี้ ยอดฝีมือที่ค่ายฮูเบนได้ฝึกฝนมาตลอดหลายปี เกินกว่าครึ่งเป็นคนของหน่วยบัญชาการกองทัพห้ากอง ไม่มีใครรู้ว่าหน่วยบัญชาการกองทัพห้ากองนั้นมียอดฝีมืออยู่เท่าไร!”
“ยิ่งไปกว่านั้น ข้างกายของผู้มีพระคุณมียอดฝีมือเท่าไร ก็ยิ่งไม่มีใครรู้ แม้ว่าท่านเอิร์ลทั้งสี่จะยังมีเหลืออยู่อีกสามคน แต่ท่านเอิร์ลทั้งสี่ก็เป็นเพียงยอดฝีมือขั้นสุดที่ผู้มีพระคุณเปิดตัวออกมาเท่านั้น ข้างกายของผู้มีพระคุณยังมียอดฝีมือที่เทียบเท่ากับท่านเอิร์ลทั้งสี่อีกหรือไม่ คาดว่าคงมีแค่ผู้มีพระคุณเองเท่านั้นที่รู้”
“ดังนั้น ต่อให้ทหารหน่วยกล้าตายกับทหารม้ากล้าทั้งหมดจะก่อการกบฏ ความแข็งแกร่งขององค์กรพั่วชิงนั้นก็ไม่สามารถจะมองข้ามได้
เหล่าจางพยักหน้า พูดอย่างเคารพ“คุณหนูพูดถูก เป็นผมเองที่มองโลกในแง่ดีเกินไป……”
หลินหว่านเอ๋อร์ยิ้มและพูดว่า“มองโลกในแง่ดีก็ไม่เป็นไร เพราะนี่ก็น่าจะเป็นวิกฤตครั้งใหญ่ ตั้งแต่ที่องค์กรพั่วชิงก่อตั้งมาจนวันนี้ เย่เฉินไม่เพียงทำลายฐานทหารหน่วยกล้าตายขององค์กรพั่วชิงที่เดียวเท่านั้น เขายังได้เปลี่ยนพลังอำนาจของฐานทหารหน่วยกล้าตายนี้มาเป็นพลังอำนาจของตัวเอง สถานการณ์ที่ศัตรูอ่อนแอและตัวเองเติบโตขึ้นนั้นสำหรับเขาแล้วมันเป็นประโยชน์มาก หากเขาสามารถจะรวบรวมกำลังพลและใช้ยุทธศาสตร์ที่มั่นคงในการซุ่มโจมตี ค่อยๆจัดการกับองค์กรพั่วชิง เชื่อว่าใช้เวลาไม่นาน เขาก็พร้อมที่จะต่อสู้กับศัตรูอย่างองค์กรพั่วชิงที่แข็งแกร่งแบบซึ่งหน้าได้ กำจัดองค์กรพั่วชิงให้สิ้นซากคาดว่าก็ไม่ไกลเกินเอื้อม!”
เหล่าจางถอนหายใจแล้วพูดว่า“ หวังว่าคุณเย่คนนี้ จะเป็นอย่างที่คุณหนูได้คาดหวังไว้!”
“เขาทำได้”หลินหว่านเอ๋อร์ยกยิ้มเล็กน้อย จากนั้นมือซ้ายก็จับไปที่แขนเสื้อข้างขวา ถูหมึกลงบนแป้นหินหมึก เบี่ยงหน้ามาแล้วถามเขาด้วยรอยยิ้ม“ยังมีเรื่องอะไรที่จะรายงานอีกไหม?หากไม่มี ฉันจะวาดรูปต่อแล้ว ก่อนเปิดเทอม ฉันจะวาดรูปนี้ให้เสร็จ ”
เหล่าจางกล่าว“เรียนคุณหนู ผมไม่มีเรื่องอะไรจะรายงานแล้วครับ หากคุณหนูไม่มีอะไรให้รับใช้ อย่างนั้นผมก็ขอตัวครับ ”
หลินหว่านเอ๋อร์พยักหน้าและยิ้ม“ได้ ลุงไปเถอะ ช่วงนี้ก็อย่าเพิ่งไปติดต่ออะไรกับสายของเรา ฉันกลัวว่าผู้มีพระคุณจะใช้โอกาสนี้ กวาดล้างระบบภายใน ภายใต้สถานการณ์ที่นิ่งเงียบแบบนี้ หากใครยังติดต่อกับโลกภายนอก ก็จะถูกจับเอาได้ง่ายๆ ”
ครั้งนี้เขาตั้งใจจะเชิญคนในตระกูลเหอมาเข้าร่วมการฝึกนี้ด้วย เพื่อให้พวกเขามีโอกาสได้พัฒนาความแข็งแกร่งที่มี
แต่เขาไม่รู้เลย ว่าหญิงสาวลึกลับที่ตัวเองได้เคยช่วยเอาไว้นั้น ในตอนนี้ก็กำลังอยู่ที่บนยอดเขาจื่อจินที่ซึ่งห่างจากตัวเองไม่ถึงสองกิโลเมตร
เย่เฉินมาถึงที่ตระกูลเหอ สมาชิกทุกคนในตระกูลเหอต่างออกมาต้อนรับเขา
คุณท่านเหอหงเซิ่งเดินนำหน้า มาหาเย่เฉิน คุกเข่าข้างหนึ่งลง แล้วพูดอย่างเคารพ“ไม่รู้ว่าวันนี้คุณจะมาตระกูลเหอ ขอโทษที่ไม่ได้ออกไปรอต้อนรับ คุณเย่ได้โปรดอภัยด้วย!”
กับเย่เฉิน ภายในใจของเหอหงเซิ่งนั้นรู้สึกขอบคุณเป็นอย่างมาก

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...