ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5470
ซูรั่วหลีเข้าใจในความหมายของเย่เฉิน
แม้นักบู๊แปดดาวจะเป็นอะไรที่ยากเย็นอยู่แล้ว แต่ก็เป็นเพียงจุดจอดรถไฟสายด่วนสั้นๆของเย่เฉินเท่านั้น ตัวเองโชคดีที่ได้ขึ้นขบวนรถไฟนี้ ไม่มีเวลามากพอที่จะชื่นชมทิวทัศน์ของสถานีนี้ เพราะรถไฟจะขับไปยังสถานนี้ต่อไปในอีกไม่ช้า
และสถานีต่อไปของตัวเอง ก็คือแดนสว่างชั้นสูงสุด！
ซูรั่วหลีรู้ คำพูดขอบคุณมากมาย สำหรับความเมตตาที่เย่เฉินมีให้ตัวเองนั้น พูดไปก็ไม่มีประโยชน์อะไร ดังนั้นเธอจึงคุกเข่าลงข้างหนึ่ง สองมือกำกันแน่น พูดด้วยสายตาที่แน่วแน่ว่า“คุณเย่ รั่วหลีจะพยายามอย่างเต็มที่！”
เย่เฉินพยักหน้าให้ด้วยรอยยิ้ม
ส่วนเหอหงเซิ่งที่อยู่ข้างๆ ขอบตาก็แดงเรื่อไปแล้วด้วยความตื้นตันใจ
เขาเข้าใจความหมายในคำพูดของเย่เฉิน รู้ว่าการฝึกฝนของซูรั่วหลีนั้นยังสามารถจะพัฒนาต่อไปได้อีก และซูรั่วหลีในตอนนี้ก็ยังเด็กอยู่ หากมีเย่เฉินคอยสนับสนุน ไม่นาน เกรงว่าคงสามารถจะเข้าสู่แดนมืดที่บรรพบุรุษของตระกูลเหอเองกว่าหลายร้อยปีก็ยังไม่กล้าที่จะวาดหวังได้ ！
ในอดีต สำหรับนักบู๊อย่างเหอหงเซิ่งแล้ว แดนมืดเป็นแดนที่ได้แค่ฝันแต่ไม่สามารถจะบรรลุได้
แม้วิถีบู๊จะยังมีแดนมิติและแดนปรมาจารย์ แต่ในการรับรู้ของเขา ทั้งสองแดนนี้ไม่ใช่แดนสูงสุดที่มนุษย์เราจะสามารถบรรลุได้ เข้าสู่แดนมืดได้ ก็เป็นที่สุดของวิถีบู๊แล้ว และยังเป็นจุดสูงสุดที่ยากจะเข้าถึงได้ด้วย
แต่ทว่าในตอนนี้ ซูรั่วหลีกลับมาถึงที่หน้าประตูของแดนมืดนี้
……
วันถัดไป เหล่าทหารของสำนักว่านหลงจากทั่วทุกสารทิศ ก็ทยอยกันมาถึงยังที่หมาย
พวกเขาบางส่วนบินตรงจากประเทศรอบๆมายังเมืองจินหลิง และมีบางส่วนเลือกที่จะลงในเมืองใกล้ๆ จากนั้นก็ใช้การขนส่งอื่นเพื่อมาถึงที่เมืองจินหลิง
ยิ่งไปกว่านั้น ต่อให้ตัวเองจะตามหาตัวเย่เฉินเจอแล้วฆ่าทิ้ง สำหรับองค์กรพั่วชิงก็ไม่ใช่ความยิ่งใหญ่อะไร แต่กับหลินหว่านเอ๋อร์นั้นแตกต่างออกไป หลินหว่านเอ๋อร์สำหรับผู้มีพระคุณแล้วสลักสำคัญยิ่งกว่า ขอแค่จับตัวได้ ก็ย่อมต้องเป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ แต่หากสามารถจะหาแหวนวงนั้นเจอด้วย ผู้มีพระคุณจะต้องมีรางวัลอย่างงามให้แน่นอน
ดังนั้น ตามหาเย่เฉิน ไม่มีประโยชน์เท่าตามหาตัวหลินหว่านเอ๋อร์กับแหวนวงนั้นของเธอ
และเพราะเหตุนี้ ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งก็จึงไม่เร่งรีบเดินทางไปเมืองจินหลิง
เขากำหนดเวลาให้ตัวเอง หากภายในวันที่หนึ่งเดือนเก้ายังตามหาหลินหว่านเอ๋อร์ที่เย่นจิงไม่พบ งั้นตัวเองก็จะมุ่งหน้าเดินทางไปเมืองจินหลิง ไปตามหาเย่เฉินที่เมืองจินหลิง
หงห้าในวันนี้ ได้อยู่ที่ช็องเซลีเซียนสปาแล้ว รับหน้าที่เป็นสำนักงานฝ่ายทะเบียน
เพื่อต้อนรับบุคคลผู้มาใหม่นี้ หงห้าได้เตรียมการมาเป็นอย่างดี เขาไม่เพียงได้เตรียมของใช้จำเป็นในชีวิตประจำวันให้ ยังเตรียมชุดฝึกสำหรับทุกคนและอุปกรณ์เครื่องเขียนต่างๆให้ด้วย
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...