ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5470

ซูรั่วหลีเข้าใจในความหมายของเย่เฉิน

แม้นักบู๊แปดดาวจะเป็นอะไรที่ยากเย็นอยู่แล้ว แต่ก็เป็นเพียงจุดจอดรถไฟสายด่วนสั้นๆของเย่เฉินเท่านั้น ตัวเองโชคดีที่ได้ขึ้นขบวนรถไฟนี้ ไม่มีเวลามากพอที่จะชื่นชมทิวทัศน์ของสถานีนี้ เพราะรถไฟจะขับไปยังสถานนี้ต่อไปในอีกไม่ช้า

และสถานีต่อไปของตัวเอง ก็คือแดนสว่างชั้นสูงสุด！

ซูรั่วหลีรู้ คำพูดขอบคุณมากมาย สำหรับความเมตตาที่เย่เฉินมีให้ตัวเองนั้น พูดไปก็ไม่มีประโยชน์อะไร ดังนั้นเธอจึงคุกเข่าลงข้างหนึ่ง สองมือกำกันแน่น พูดด้วยสายตาที่แน่วแน่ว่า“คุณเย่ รั่วหลีจะพยายามอย่างเต็มที่！”

เย่เฉินพยักหน้าให้ด้วยรอยยิ้ม

ส่วนเหอหงเซิ่งที่อยู่ข้างๆ ขอบตาก็แดงเรื่อไปแล้วด้วยความตื้นตันใจ

เขาเข้าใจความหมายในคำพูดของเย่เฉิน รู้ว่าการฝึกฝนของซูรั่วหลีนั้นยังสามารถจะพัฒนาต่อไปได้อีก และซูรั่วหลีในตอนนี้ก็ยังเด็กอยู่ หากมีเย่เฉินคอยสนับสนุน ไม่นาน เกรงว่าคงสามารถจะเข้าสู่แดนมืดที่บรรพบุรุษของตระกูลเหอเองกว่าหลายร้อยปีก็ยังไม่กล้าที่จะวาดหวังได้ ！

ในอดีต สำหรับนักบู๊อย่างเหอหงเซิ่งแล้ว แดนมืดเป็นแดนที่ได้แค่ฝันแต่ไม่สามารถจะบรรลุได้

แม้วิถีบู๊จะยังมีแดนมิติและแดนปรมาจารย์ แต่ในการรับรู้ของเขา ทั้งสองแดนนี้ไม่ใช่แดนสูงสุดที่มนุษย์เราจะสามารถบรรลุได้ เข้าสู่แดนมืดได้ ก็เป็นที่สุดของวิถีบู๊แล้ว และยังเป็นจุดสูงสุดที่ยากจะเข้าถึงได้ด้วย

แต่ทว่าในตอนนี้ ซูรั่วหลีกลับมาถึงที่หน้าประตูของแดนมืดนี้

……

วันถัดไป เหล่าทหารของสำนักว่านหลงจากทั่วทุกสารทิศ ก็ทยอยกันมาถึงยังที่หมาย

พวกเขาบางส่วนบินตรงจากประเทศรอบๆมายังเมืองจินหลิง และมีบางส่วนเลือกที่จะลงในเมืองใกล้ๆ จากนั้นก็ใช้การขนส่งอื่นเพื่อมาถึงที่เมืองจินหลิง