หงฉางชิงกล่าว“เรียนอาจารย์เย่……ศิษย์เอกของผมหลงซือฉี ได้พาเต๋าไท่เจินราวๆกว่าสองร้อยคนมาถึงที่เมืองจินหลิงแล้วครับ……”
“อ้อเหรอ?”เย่เฉินหัวเราะ และถาม“มาถึงกันเมื่อไหร่?”
หงฉางชิงรีบตอบกลับไป “เรียนอาจารย์เย่ ซือฉีเพิ่งโทรมาหาผม พวกเขาก็เพิ่งจะมาถึงที่โรงแรม ทันทีที่ถึงสิ่งแรกที่ทำ ก็คือโทรมาหาผม อยากให้ผมช่วยนัดหมายคุณให้เธอหน่อย ”
เมื่อเย่เฉินเห็นว่ายังเช้าอยู่ ก็พูดขึ้นอย่างเรียบนิ่ง“ให้เธอมาหาผมที่ช็องเซลี จากนั้นคุณก็พาเธอมาพบผมที่คฤหาสน์กลางเขาแล้วกัน บอกเธอ ว่าให้เธอมาคนเดียว สมาชิกคนอื่นๆของเต๋าไท่เจิน ผมไม่เจอ ”
หงฉางชิงรีบตอบกลับ“ได้ครับอาจารย์เย่ ผมจะบอกเธอเดี๋ยวนี้!”
……
ประมาณสี่สิบนาทีผ่านไป
หลงซือฉีที่เพิ่งจะเดินทางตะลอนมาถึง ก็ขับรถมาที่โรงแรมน้ำพุร้อนช็องเซลี
ก่อนที่จะมาเมืองจินหลิงในครั้งนี้ หลงซือฉีก็ได้ให้พ่อเตรียมทุกอย่างจนพร้อมเสร็จสรรพ
เดิมที พ่อของหลงซือฉีไม่อยากให้เธอต้องโยกย้ายเต๋าไท่เจินทั้งหมดมาที่เมืองจินหลิง
แต่ก็ต้านไม่ไหวกับการตัดสินใจที่แน่วแน่ และใจแข็งของหลงซือฉีในครั้งนี้ บังคับให้คนเป็นพ่อยอมรับกับการตัดสินใจของเธอ และให้ทำหน้าที่เป็นพี่เลี้ยงคอยดูแลช่วยเหลือเธอกับเต๋าไท่เจินทั้งหมด
อันที่จริง ความหมายที่แฝงอยู่ของหงฉางชิงคือ หลงซือฉีที่เพิ่งจะมารับตำแหน่งหัวหน้าสำนัก ในช่วงเวลาสั้นๆ อาจไม่สามารถจะทำให้ทุกคนในเต๋าไท่เจินยอมรับกับสถานะการเป็นหัวหน้าสำนักของเธอได้ เรื่องความเชื่อมั่นนั้นก็ยิ่งไม่ต้องพูดถึง ว่าจะเชื่อฟังในคำพูดของเธอได้
หลงซือฉีเองก็ไม่ใช่คนโง่ เธอพูดออกไปตรงๆ “อาจารย์ ฉันกลับไปก็ไม่ได้บอกอะไรพวกเขา ว่าอาจารย์นั้นได้ยกตำแหน่งหัวหน้าสำนักให้ฉันแล้ว”
หงฉางชิงถามด้วยความประหลาดใจ“ห๊า?เราไม่ได้พูดเหรอ?
หลงซือฉีเบะปาก“ทำไมฉันต้องพูดด้วย……ถ้าฉันพูดไป ยังจะเรียกพวกเขาได้อีกเหรอ?”
“โอ้พระเจ้า……”หงฉางชิงพูดโพล่งออกมา“เราคงไม่ได้บอกพวกเขาไปว่า โยกย้ายเต๋าไท่เจินมาที่เมืองจินหลิงนี้ เป็นความคิดของฉันหรอกใช่ไหม?”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...