ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5473

หงฉางชิงกล่าว“เรียนอาจารย์เย่……ศิษย์เอกของผมหลงซือฉี ได้พาเต๋าไท่เจินราวๆกว่าสองร้อยคนมาถึงที่เมืองจินหลิงแล้วครับ……”

“อ้อเหรอ？”เย่เฉินหัวเราะ และถาม“มาถึงกันเมื่อไหร่？”

หงฉางชิงรีบตอบกลับไป “เรียนอาจารย์เย่ ซือฉีเพิ่งโทรมาหาผม พวกเขาก็เพิ่งจะมาถึงที่โรงแรม ทันทีที่ถึงสิ่งแรกที่ทำ ก็คือโทรมาหาผม อยากให้ผมช่วยนัดหมายคุณให้เธอหน่อย ”

เมื่อเย่เฉินเห็นว่ายังเช้าอยู่ ก็พูดขึ้นอย่างเรียบนิ่ง“ให้เธอมาหาผมที่ช็องเซลี จากนั้นคุณก็พาเธอมาพบผมที่คฤหาสน์กลางเขาแล้วกัน บอกเธอ ว่าให้เธอมาคนเดียว สมาชิกคนอื่นๆของเต๋าไท่เจิน ผมไม่เจอ ”

หงฉางชิงรีบตอบกลับ“ได้ครับอาจารย์เย่ ผมจะบอกเธอเดี๋ยวนี้！”

……

ประมาณสี่สิบนาทีผ่านไป

หลงซือฉีที่เพิ่งจะเดินทางตะลอนมาถึง ก็ขับรถมาที่โรงแรมน้ำพุร้อนช็องเซลี

ก่อนที่จะมาเมืองจินหลิงในครั้งนี้ หลงซือฉีก็ได้ให้พ่อเตรียมทุกอย่างจนพร้อมเสร็จสรรพ

เดิมที พ่อของหลงซือฉีไม่อยากให้เธอต้องโยกย้ายเต๋าไท่เจินทั้งหมดมาที่เมืองจินหลิง

แต่ก็ต้านไม่ไหวกับการตัดสินใจที่แน่วแน่ และใจแข็งของหลงซือฉีในครั้งนี้ บังคับให้คนเป็นพ่อยอมรับกับการตัดสินใจของเธอ และให้ทำหน้าที่เป็นพี่เลี้ยงคอยดูแลช่วยเหลือเธอกับเต๋าไท่เจินทั้งหมด

อันที่จริง ความหมายที่แฝงอยู่ของหงฉางชิงคือ หลงซือฉีที่เพิ่งจะมารับตำแหน่งหัวหน้าสำนัก ในช่วงเวลาสั้นๆ อาจไม่สามารถจะทำให้ทุกคนในเต๋าไท่เจินยอมรับกับสถานะการเป็นหัวหน้าสำนักของเธอได้ เรื่องความเชื่อมั่นนั้นก็ยิ่งไม่ต้องพูดถึง ว่าจะเชื่อฟังในคำพูดของเธอได้

หลงซือฉีเองก็ไม่ใช่คนโง่ เธอพูดออกไปตรงๆ “อาจารย์ ฉันกลับไปก็ไม่ได้บอกอะไรพวกเขา ว่าอาจารย์นั้นได้ยกตำแหน่งหัวหน้าสำนักให้ฉันแล้ว”

หงฉางชิงถามด้วยความประหลาดใจ“ห๊า？เราไม่ได้พูดเหรอ？

หลงซือฉีเบะปาก“ทำไมฉันต้องพูดด้วย……ถ้าฉันพูดไป ยังจะเรียกพวกเขาได้อีกเหรอ？”

“โอ้พระเจ้า……”หงฉางชิงพูดโพล่งออกมา“เราคงไม่ได้บอกพวกเขาไปว่า โยกย้ายเต๋าไท่เจินมาที่เมืองจินหลิงนี้ เป็นความคิดของฉันหรอกใช่ไหม？”