ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5473
หงฉางชิงกล่าว“เรียนอาจารย์เย่……ศิษย์เอกของผมหลงซือฉี ได้พาเต๋าไท่เจินราวๆกว่าสองร้อยคนมาถึงที่เมืองจินหลิงแล้วครับ……”
“อ้อเหรอ？”เย่เฉินหัวเราะ และถาม“มาถึงกันเมื่อไหร่？”
หงฉางชิงรีบตอบกลับไป “เรียนอาจารย์เย่ ซือฉีเพิ่งโทรมาหาผม พวกเขาก็เพิ่งจะมาถึงที่โรงแรม ทันทีที่ถึงสิ่งแรกที่ทำ ก็คือโทรมาหาผม อยากให้ผมช่วยนัดหมายคุณให้เธอหน่อย ”
เมื่อเย่เฉินเห็นว่ายังเช้าอยู่ ก็พูดขึ้นอย่างเรียบนิ่ง“ให้เธอมาหาผมที่ช็องเซลี จากนั้นคุณก็พาเธอมาพบผมที่คฤหาสน์กลางเขาแล้วกัน บอกเธอ ว่าให้เธอมาคนเดียว สมาชิกคนอื่นๆของเต๋าไท่เจิน ผมไม่เจอ ”
หงฉางชิงรีบตอบกลับ“ได้ครับอาจารย์เย่ ผมจะบอกเธอเดี๋ยวนี้！”
……
ประมาณสี่สิบนาทีผ่านไป
หลงซือฉีที่เพิ่งจะเดินทางตะลอนมาถึง ก็ขับรถมาที่โรงแรมน้ำพุร้อนช็องเซลี
ก่อนที่จะมาเมืองจินหลิงในครั้งนี้ หลงซือฉีก็ได้ให้พ่อเตรียมทุกอย่างจนพร้อมเสร็จสรรพ
เดิมที พ่อของหลงซือฉีไม่อยากให้เธอต้องโยกย้ายเต๋าไท่เจินทั้งหมดมาที่เมืองจินหลิง
แต่ก็ต้านไม่ไหวกับการตัดสินใจที่แน่วแน่ และใจแข็งของหลงซือฉีในครั้งนี้ บังคับให้คนเป็นพ่อยอมรับกับการตัดสินใจของเธอ และให้ทำหน้าที่เป็นพี่เลี้ยงคอยดูแลช่วยเหลือเธอกับเต๋าไท่เจินทั้งหมด
อันที่จริง ความหมายที่แฝงอยู่ของหงฉางชิงคือ หลงซือฉีที่เพิ่งจะมารับตำแหน่งหัวหน้าสำนัก ในช่วงเวลาสั้นๆ อาจไม่สามารถจะทำให้ทุกคนในเต๋าไท่เจินยอมรับกับสถานะการเป็นหัวหน้าสำนักของเธอได้ เรื่องความเชื่อมั่นนั้นก็ยิ่งไม่ต้องพูดถึง ว่าจะเชื่อฟังในคำพูดของเธอได้
หลงซือฉีเองก็ไม่ใช่คนโง่ เธอพูดออกไปตรงๆ “อาจารย์ ฉันกลับไปก็ไม่ได้บอกอะไรพวกเขา ว่าอาจารย์นั้นได้ยกตำแหน่งหัวหน้าสำนักให้ฉันแล้ว”
หงฉางชิงถามด้วยความประหลาดใจ“ห๊า？เราไม่ได้พูดเหรอ？
หลงซือฉีเบะปาก“ทำไมฉันต้องพูดด้วย……ถ้าฉันพูดไป ยังจะเรียกพวกเขาได้อีกเหรอ？”
“โอ้พระเจ้า……”หงฉางชิงพูดโพล่งออกมา“เราคงไม่ได้บอกพวกเขาไปว่า โยกย้ายเต๋าไท่เจินมาที่เมืองจินหลิงนี้ เป็นความคิดของฉันหรอกใช่ไหม？”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...