ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5475

คำพูดของหลงซือฉี ทำเอาหงฉางชิงพูดไม่ออกไปชั่วขณะ

อันที่จริงหงฉางชิงเองก็รู้ดี ตลอดหลายสิบปีที่ผ่านมา ตัวเองทำงานอย่างหนักเพื่อเต๋าไท่เจินมาโดยตลอด ทุ่มเทหยาดเหงื่อแรงกาย แต่จะให้ทิ้งเตายาของบรรพบุรุษที่สืบทอดกันมานั้น ตัวเองก็ทิ้งมันไม่ลง

เพราะมันเป็นสิ่งที่สืบทอดกันมานับพันปี เป็นสมบัติล้ำค่าที่ตกทอดมาแล้วถึงสามสิบเก้ารุ่น หากมันจะหายไปอย่างเงียบๆเลยก็คงจะดี ถึงแม้ภายในใจของตัวเองนั้นจะรู้สึกแย่อยู่บ้าง แต่หากเวลาล่วงเลยไป ก็คงจะค่อยๆปล่อยวางมันลงได้เอง

แต่ว่า โชคร้ายตรงที่ศิษย์เอกของเขาคนนี้ รู้เรื่องของเตายานี้อยู่ก่อนแล้ว หากเรื่องนี้แพร่งพรายออกไปจริงๆ ตัวเองก็คงต้องเป็นคนบาปที่ถูกสาปของสำนักแล้ว

ดังนั้น หลงซือฉีจึงไม่คิดที่จะรับความผิดนี้แทนหงฉางชิง และภายในใจของเขาก็เข้าใจถึงมันได้

เพียงแค่ว่า เรื่องราวในตอนนี้นั้นมันยุ่งยากเกินไปสำหรับเขา หลงซือฉีปฏิเสธการเป็นหัวหน้าสำนักคนที่สี่สิบ ซึ่งไม่ต้องสงสัยเลย ว่าในสายตาของคนกว่าสองร้อยคนในเต๋าไท่เจินนี้ตัวเองนั้นก็ยังคงเป็นหัวหน้าสำนักอยู่

และการฝึกอบรมของทางฝั่งเย่เฉินนี้ก็กำลังจะเริ่มต้นขึ้น หลงซือฉีเองก็ได้พาลูกศิษย์ของเต๋าไท่เจินกว่าสองร้อยคนเดินทางมาที่เมืองจินหลิง ตัวเองจะมีเวลาที่ไหนกัน？

ที่สำคัญยิ่งกว่าคือ เรื่องนี้ ตัวเองจะพูดอธิบายกับเย่เฉินยังไง?

หงฉางชิงที่กลัดกลุ้มใจอย่างที่สุด อดไม่ได้ที่จะพูดตำหนิ“ซือฉี เจ้ากับข้าอาจารย์กับศิษย์สองคนมาทวนเรื่องนี้กันหน่อย เมื่อครู่เจ้าบอกว่าไม่ต้องการจะเป็นหัวหน้าสำนัก เหตุผลก็สมเหตุสมผล ในฐานะอาจารย์ก็เข้าใจได้ แต่ในเมื่อเจ้าไม่อยากจะเป็นหัวหน้าสำนัก และทำไมเจ้าไม่บอกอาจารย์ตรงๆ？เจ้าไม่เพียงไม่บอกอาจารย์ ภายใต้การไม่ได้รับความยินยอมจากอาจารย์ ยังใช้ชื่อของอาจารย์ นำพาเต๋าไท่เจินทั้งหมดมาที่เมืองจินหลิง แบบนี้มันไม่เหมาะสมหรือเปล่า ？”