ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5477
“พรืด……”
เมื่อได้ฟังคำพูดของหงฉางชิง หลงซือฉีก็หลุดขำพรืดออกมา
และเมื่อหงฉางชิงได้ยินเสียงหัวเราะของหลงซือฉี ก็โกรธจนหน้าดำหน้าแดง พูดตำหนิ“เจ้าหัวเราะอะไร？ตลกมากขนาดนั้นเลยหรือไง？”
เมื่อหลงซือฉีเห็นดวงตาที่ราวกับจะฆ่าคนของหงฉางชิง ก็จึงกลั้นขำเอาไว้ในทันที พูดเสียงเบา“ขอโทษด้วยอาจารย์ มันอดไม่ได้จริงๆ……”
พูดจบ เธอก็พูดอย่างจริงจังขึ้นมาอีกครั้ง“แต่เมื่อเทียบกับท่านแล้ว ฉันเองก็ถือว่าโชคดีกว่าเล็กน้อย แม้คุณเย่จะเคยปิดผนึกเส้นลมปราณของฉัน แต่ก็ไม่ได้ให้การฝึกฝนของฉันนั้นถดถอยลง……”
หงฉางชิงนวดคลึงไปที่ขมับ โบกมือแล้วกล่าว“ช่างมัน อีกเดี๋ยวหากเจออาจารย์เย่ เจ้าก็พูดความจริงเกี่ยวกับต้นสายปลายเหตุให้กับอาจารย์เย่เถอะ！ข้าเองก็จะแสดงเจตนารมณ์ที่มีกับอาจารย์เย่ด้วยเหมือนกัน พรุ่งนี้เป็นต้นไป การฝึกอบรมของที่นี่ก็จะเริ่มต้นขึ้นอย่างเป็นทางการแล้ว ถึงเวลาข้าจะใช้การกระทำแสดงความจริงใจที่ตัวเองมี”
หลงซือฉีพยักหน้า แล้วถามเขา“อาจารย์ แล้วลูกศิษย์คนอื่นๆของเต๋าไท่เจินล่ะทำยังไง？พวกเขาต่างยังรอท่านอยู่นะ”
หงฉางชิงพูดอย่างจนใจ “ปัญหานี้ อาจารย์เองก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไง……รอเจออาจารย์เย่ก่อน แล้วให้เขาตัดสินใจดีกว่า……”
หลงซือฉีพูดอย่างไม่ลังเล“ก็ได้ ศิษย์ว่าตามอาจารย์”
หงฉางชิงหันมองเธอไปอย่างกลัดกลุ้มใจ จากนั้นก็พูดว่า“ซือฉี เจ้ากับข้าเราตกลงกันก่อน หากอาจารย์เย่ยินดีรับเต๋าไท่เจิน เจ้าก็จะต้องรับตำแหน่งหัวหน้าสำนักเต๋าไท่เจินด้วย ถึงเวลาข้าจะส่งมอบตำแหน่งนี้ให้เจ้าต่อหน้าลูกศิษย์ทุกคนของเต๋าไท่เจิน แต่ต่อไปเจ้าห้ามเอ่ยพูดถึงเรื่องเตายาอีก เจ้าตกลงไหม？”
หลงซือฉีตอบตกลงอย่างไม่ลังเล แล้วพูดว่า“ได้อาจารย์ ขอแค่ท่านสามารถทำให้อาจารย์เย่รับเต๋าไท่เจินได้ ความผิดเรื่องหัวหน้าสำนักกับเตายา ฉันจะรับแทนท่านเอง！”
หงฉางชิงก็ถึงได้โล่งใจ“ได้！ตกลงตามนี้！”
ไม่นาน ภายใต้การชี้นำของหงฉางชิง หลงซือฉีก็ได้เดินทางผ่านถนนหลวงมาถึงที่คฤหาสน์กลางเขา
ในตอนนี้คฤหาสน์กลางเขานั้นได้ถูกคว้านซื้อไว้ทั้งหมดเรียบร้อยแล้ว คฤหาสน์ที่มีอาณาบริเวณที่กว้างใหญ่นี้ มีเพียงเย่เฉินคนเดียว
เย่เฉินเงยหน้าขึ้น มองไปยังหลงซือฉีที่ใบหน้าประหม่า พูดด้วยรอยยิ้มว่า“คุณหลง พบกันอีกแล้วนะครับ”
หลงซือฉีอดไม่ได้ที่จะพูดอึกๆอักๆ“คุณ……คุณเย่สวัสดีค่ะ！ผู้น้อยหลงซือฉี คารวะคุณเย่！”
ก่อนจะเข้าประตูมาหัวใจของหลงซือฉีก็เต้นโครมคราม ภายในใจตื่นเต้นอย่างที่สุด
สาเหตุหลักก็เป็นเพราะ เธอรู้ว่าก่อนหน้านั้นต่อหน้าเย่เฉินตัวเองนั้นเสียมารยาทเป็นอย่างมาก มาวันนี้ได้เจอกับเย่เฉินอีกครั้ง ในใจก็จึงรู้สึกละอายใจ
นอกเหนือจากนี้ ภายในใจของเธอนั้นก็เป็นกังวลอย่างมาก ไม่รู้ว่าการมาเมืองจินหลิงของตัวเองในครั้งนี้ จะสมปรารถนาในสิ่งที่ต้องการหรือไม่
เย่เฉินได้ยินเธอเรียกตัวเองว่าผู้น้อย ก็พูดเสียงเรียบ“คุณหลงอายุน่าจะมากกว่าผมเล็กน้อย ไม่จำเป็นต้องแทนตัวเองว่าผู้น้อยก็ได้”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...