ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5477

“พรืด……”

เมื่อได้ฟังคำพูดของหงฉางชิง หลงซือฉีก็หลุดขำพรืดออกมา

และเมื่อหงฉางชิงได้ยินเสียงหัวเราะของหลงซือฉี ก็โกรธจนหน้าดำหน้าแดง พูดตำหนิ“เจ้าหัวเราะอะไร？ตลกมากขนาดนั้นเลยหรือไง？”

เมื่อหลงซือฉีเห็นดวงตาที่ราวกับจะฆ่าคนของหงฉางชิง ก็จึงกลั้นขำเอาไว้ในทันที พูดเสียงเบา“ขอโทษด้วยอาจารย์ มันอดไม่ได้จริงๆ……”

พูดจบ เธอก็พูดอย่างจริงจังขึ้นมาอีกครั้ง“แต่เมื่อเทียบกับท่านแล้ว ฉันเองก็ถือว่าโชคดีกว่าเล็กน้อย แม้คุณเย่จะเคยปิดผนึกเส้นลมปราณของฉัน แต่ก็ไม่ได้ให้การฝึกฝนของฉันนั้นถดถอยลง……”

หงฉางชิงนวดคลึงไปที่ขมับ โบกมือแล้วกล่าว“ช่างมัน อีกเดี๋ยวหากเจออาจารย์เย่ เจ้าก็พูดความจริงเกี่ยวกับต้นสายปลายเหตุให้กับอาจารย์เย่เถอะ！ข้าเองก็จะแสดงเจตนารมณ์ที่มีกับอาจารย์เย่ด้วยเหมือนกัน พรุ่งนี้เป็นต้นไป การฝึกอบรมของที่นี่ก็จะเริ่มต้นขึ้นอย่างเป็นทางการแล้ว ถึงเวลาข้าจะใช้การกระทำแสดงความจริงใจที่ตัวเองมี”

หลงซือฉีพยักหน้า แล้วถามเขา“อาจารย์ แล้วลูกศิษย์คนอื่นๆของเต๋าไท่เจินล่ะทำยังไง？พวกเขาต่างยังรอท่านอยู่นะ”

หงฉางชิงพูดอย่างจนใจ “ปัญหานี้ อาจารย์เองก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไง……รอเจออาจารย์เย่ก่อน แล้วให้เขาตัดสินใจดีกว่า……”

หลงซือฉีพูดอย่างไม่ลังเล“ก็ได้ ศิษย์ว่าตามอาจารย์”

หงฉางชิงหันมองเธอไปอย่างกลัดกลุ้มใจ จากนั้นก็พูดว่า“ซือฉี เจ้ากับข้าเราตกลงกันก่อน หากอาจารย์เย่ยินดีรับเต๋าไท่เจิน เจ้าก็จะต้องรับตำแหน่งหัวหน้าสำนักเต๋าไท่เจินด้วย ถึงเวลาข้าจะส่งมอบตำแหน่งนี้ให้เจ้าต่อหน้าลูกศิษย์ทุกคนของเต๋าไท่เจิน แต่ต่อไปเจ้าห้ามเอ่ยพูดถึงเรื่องเตายาอีก เจ้าตกลงไหม？”

หลงซือฉีตอบตกลงอย่างไม่ลังเล แล้วพูดว่า“ได้อาจารย์ ขอแค่ท่านสามารถทำให้อาจารย์เย่รับเต๋าไท่เจินได้ ความผิดเรื่องหัวหน้าสำนักกับเตายา ฉันจะรับแทนท่านเอง！”

หงฉางชิงก็ถึงได้โล่งใจ“ได้！ตกลงตามนี้！”

ไม่นาน ภายใต้การชี้นำของหงฉางชิง หลงซือฉีก็ได้เดินทางผ่านถนนหลวงมาถึงที่คฤหาสน์กลางเขา

ในตอนนี้คฤหาสน์กลางเขานั้นได้ถูกคว้านซื้อไว้ทั้งหมดเรียบร้อยแล้ว คฤหาสน์ที่มีอาณาบริเวณที่กว้างใหญ่นี้ มีเพียงเย่เฉินคนเดียว