ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5488
คำพูดของซูรั่วหลีทำให้อิโตะและฉินเอ้าเสวี่ยนเข้าใจความลึกลับและเกณฑ์ของศิลปะการต่อสู้ในทันที
คนสามารถเห็นทุกสิ่งในโลกและสัมผัสถึงทุกสิ่งรอบตัว แต่ไม่สามารถสัมผัสได้ถึงภายในของตนเอง
ตามที่ซูรั่วหลีกล่าว เพียงแค่สามารถทำลายพันธนาการของคนทั่วไปที่มีการรับรู้เพียงภายนอกเท่านั้น และเรียนรู้วิธี "การเห็นภายใน" อย่างแท้จริง ก็จะรู้สึกได้ถึงการมีอยู่ของลมปราณและตันเถียน
เมื่อถึงตอนนั้นประกอบกับคิดพลังภายในการต่อสู้ที่สมบูรณ์ ก็จะสามารถเรียนรู้การใช้ตันเถียนและทะลวงลมปราณ
เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ความมั่นใจของพวกเขาทั้งสองก็เพิ่มขึ้นอย่างมาก พวกเขาแค่รอเปิดชั้นเรียนอย่างเป็นทางการก็จะเข้าใจความลึกลับของศิลปะการต่อสู้อย่างแท้จริงโดยการสอนของหงฉางชิง
ตอนนี้ฉินเอ้าเสวี่ยนเต็มไปด้วยความมั่นใจกำหมัดแน่วแน่ว่า "ฉันต้องเป็นนักบู๊ที่แท้จริง และต้องไม่ทำให้อาจารย์เย่อับอาย!"
อิโตะยิ้มและพูดว่า:
"เอ้าเสวี่ยนเป็นเรื่องดีที่คุณมีความมั่นใจนี้ พวกเราสองคนหากมีคนหนึ่งเข้าสำนักได้สำเร็จ ก็ถือว่าไม่ทำให้เย่เฉินผิดหวัง หากข้าไม่สามารถเข้าสำนักได้อย่างน้อยก็ยังมั่นใจในตัวคุณ "
ฉินเอ้าเสวี่ยนพูดอย่างเร่งรีบ: "อย่าอิโตะ ฉันยังคิดฉันมั่นใจในตัวเธอ ... อย่างไรเสียศิลปะการต่อสู้ของคุณก็เหนือกว่าของผมมาก การต่อสู้ของเราในครั้งนั้นหากไม่ใช่เพราะอาจารย์เย่ให้ยาอายุวัฒนะแก่ผม ผมจะเป็นคู่ต่อสู้ของคุณได้อย่างไร ... "
ซูรั่วหลีที่อยู่ข้างๆอึ้งเล็กน้อยจากนั้นก็ยิ้มและพูดว่า: "ตั้งแต่เอ้าเสวี่ยนได้กินยาอายุวัฒนะที่อาจารย์เย่มอบให้อย่างนั้นก็สามารถเทียบได้กับคนอื่นๆที่ฝึกฝนหนักมาหลายปี ด้วยสิ่งพื้นฐานนี้คุณก็สามารถเข้าสำนักได้ ไม่ต้องห่วง!"
ทันใดนั้นฉินเอ้าเสวี่ยนก็นึกขึ้นได้และพูดด้วยรอยยิ้ม: "ถ้ารั่วหลีพูดอย่างนั้น ฉันก็สบายใจ"
ขณะพูดเธอมองไปอิโตะแล้วยิ้มอย่างมีความหมายและพูดว่า "อิโตะ อาจารย์เย่รักเธอมาก คงเคยให้เธอกินยาอายุวัฒนะใช่ไหม"
เธอมองดูผู้หญิงทั้งสามคนอยู่ไม่ไกลอย่างเงียบๆ และรู้สึกประหลาดใจที่พบว่าทั้งสามคนนี้สวยกว่าคนอื่นๆ โดยเฉพาะสาวญี่ปุ่นชื่ออิโตะซึ่งสวยมาก
และสิ่งที่ทำให้เธอประหลาดใจยิ่งกว่าคือคนเหล่านี้ดูเหมือนจะเป็นคนสนิทของเย่เฉิน เมื่อพวกเขาพูดถึงเย่เฉิน ท่าทางของพวกเขาก็มีความเขินอายและความคาดหวัง
ขณะที่พวกเขากำลังคุยกัน หลายคนที่อยู่ข้างหลังตะโกนเรียกคุณเย่
หลายคนหันหลังไปมองเห็นเย่เฉินและว่านพั่วจวินเดินเข้ามาด้วยกัน ทหารของสำนักว่านและสมาชิกตระกูลเหอต่างก็โค้งคำนับทักทายเย่เฉินด้วยความเคารพ
เย่เฉินพยักหน้าให้ทุกคน ฉินเอ้าเสวี่ยนโบกมือไปทางเย่เฉินอย่างรวดเร็วและพูดอย่างมีความสุขว่า "อาจารย์เย่!"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ทำไมตอนซ้ำเยอะ ตอนก้ขาดหาย...
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...