ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5489
เย่เฉินยิ้มให้เธอโดยไม่ได้สังเกตเห็นหลงซือฉีที่อยู่อีกฝั่งและตรงไปหาพวกเขาทั้งสามคนแล้วถามด้วยรอยยิ้มว่า "พวกคุณรู้สึกอย่างไรกับที่นี่ อยู่ที่นี่เป็นอย่างไรบ้าง"
"ดีเลย!" ฉินเอ้าเสวี่ยนพูดด้วยรอยยิ้ม "อยู่ดี กินดี "
ทันใดนั้นเธอพูดกับเย่เฉินด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าอีกครั้ง: "อาจารย์เย่ เรากำลังคุยเรื่องศิลปะการต่อสู้ พี่รั่วหลีเพิ่งพูดไปว่าเราได้กินยาอายุวัฒนะของท่านไปจะเข้าสำนักได้เร็วขึ้นจริงหรือ ?”
เย่เฉินพยักหน้าและพูดด้วยรอยยิ้ม: "เพียงแค่คุณสองคนสามkรถใช้ชี่แท้แท้จริงของคุณและชี่เฉินตันเถียน คุณจะสามารถกระโดดไปสู่ระดับสองดาวหรือสามดาวได้ทันทีหรือกระทั้งนักบู๊สามดาว"
ฉินเอ้าเสวี่ยนพูดอีกครั้ง: "พี่รั่วหลีพูดเมื่อครู่นี้ว่าการฝึกศิลปะการต่อสู้ก็เหมือนกับการฝึกพากย์เสียง ดูเหมือนยากแต่แค่รู้ความลับของมันก็เข้าสำนักได้"
"ใช่" เย่เฉินยิ้มและพูดว่า "รัวหลีพูดถูก ผมเชื่อว่าความลึกลับเช่นนี้ไม่ใช่ปัญหาสำหรับคุณสองคน"
เย่เฉินพูดอีกว่า: "《จิตกลียุคเต๋าไท่เจิน》ที่จะสอนในครั้งนี้เป็นวิธีศิลปะการต่อสู้ที่ดีที่สุดและสมบูรณ์ที่สุดที่ผมรู้ การใช้มันเป็นพื้นฐานจะได้ผลลัพธ์ทวีคูณอย่างแน่นอน และผู้บรรยายที่ได้รับเชิญมาในครั้งนี้มีประสบการณ์มากมายในขั้นความรู้ของศิลปะการต่อสู้และมีความเข้าใจเกี่ยวกับ《จิตกลียุคเต๋าไท่เจิน》ลึกซึ้งกว่าคนทั่วไปมาก พวกคุณตั้งใจเรียนกับเขาแล้วจะคุณจะประสบความสำเร็จอย่างแน่นอน"
ทั้งสองพยักหน้าอย่างรู้ตัว พวกเขายังไม่ได้เข้าโรงเรียนศิลปะการต่อสู้ และพวกเขาไม่รู้ว่าจิตวิญญาณวิถีบู๊ของ《จิตกลียุคเต๋าไท่เจิน》มีค่าเพียงใด
มิฉะนั้นอาจารย์จะไม่ตระเวนไปรอบๆเพื่อหาความก้าวหน้า กระทั่งเข้าร่วมองค์กรพั่วชิงเพื่อความก้าวหน้าโดยไม่สนใจอะไร
และเย่เฉินยังบอกเขาอย่างละเอียดกับเขา โดยบอกเขาว่า 《จิตกลียุคเต๋าไท่เจิน》มีสามเล่ม 27 บทซึ่งเป็นวิชาบู๊ที่ครอบคลุมและละเอียดที่สุด แม้ว่าบทแรกของ《จิตกลียุคเต๋าไท่เจิน》เมื่อเทียบกับวิชาของของชิวจื้อหยวนแม้จะไม่ได้ยกระดับให้สูงขึ้นมากนักแต่มันก็เป็นชุดความรู้ที่เป็นระบบแต่เพียงใช้มันเพื่อปูพื้นฐานรวมกับเนื้อหาที่จะค่อยๆปรับขึ้นในภายหลัง จึงจะสามารถเรียนรู้จุดความรู้ขั้นสูงได้
ในขณะที่เย่เฉินกำลังพูดคุยกับคนสองสามคน หงฉางชิงสวมเสื้อคลุมเทาเทาและเดินเข้าไปในห้องโถงฝึก
ทันทีที่หงฉางชิงปรากฏตัวขึ้น นักเรียนหลายคนก็หยุดพูดทันทีและมุ่งความสนใจไปที่ชายชราคนนี้ที่มีลักษณะโดดเด่นพิเศษ
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ทำไมตอนซ้ำเยอะ ตอนก้ขาดหาย...
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...