ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5490
อย่ามองว่าความแข็งแกร่งของหงฉางชิงธรรมดา หลังจากฝึกฝนการต่อสู้มาหลายปี เขาได้สะสมพฤติกรรมที่เหนือธรรมชาติเล็กน้อยในตัวเขา นอกจากนี้ ผู้ฝึกฝนยังอยู่ในสภาพลดธัญพืชทั้งห้าครึ่งหนึ่งเป็นเวลาหลายปี และถึง ขาดสารอาหารในระดับหนึ่งจึงทำให้พวกเขาผอม แต่การฝึกฝนศิลปะการต่อสู้อย่างหนักหน่วงของพวกเขาทำให้ร่างกายที่ผอมดูบึกบึนมาก ซึ่งทำให้คนรู้ลึกลับเกินคาดเดา
ประกอบกับหนวดเครายาวสีขาวนั่น ยิ่งเพิ่มบุคลิกที่สูงส่งไปอีก
ลักษณะนี้เช่นนี้ของเขาเป็นข้อได้เปรียบอย่างมากในแวดวงซวนซวนและแม้แต่วงการศิลปะ
ยกตัวอย่างผู้กำกับ จิตรกร และหมอดู ถ้าไม่มีหนวดเครายาวๆทุกคนจะคิดว่าขาดอะไรบางอย่างไร
ถ้ามีหนวดเครายาว แค่หยิบพู่กันและวาดลายเส้นสองสามเส้นบนผืนผ้าใบ ก็จะเรียกเสียงเชียร์จากผู้คนได้มาก
หงฉางชิงที่ท่าทางไม่ธรรมดาเดินไปหน้าเย่เฉิน โค้งคำนับเล็กน้อยและพูดด้วยน้ำเสียงที่เคารพ: "อาจารย์เย่ใกล้ถึงเวลาแล้ว ท่านจะพูดอะไรกับทุกคนสักสองสามคำหรือไม่"
เย่เฉินยิ้มและพูดว่า "อาจารย์หง นี่คือสนามของเจ้า ดังนั้นผมจะไม่แย่งหน้าที่เจ้าภาพของเจ้า"
หงฉางชิงพยักหน้า แล้วมองไปที่ว่านพั่วจวินที่อยู่ข้างๆเย่เฉิน
เขาเดาว่าบุคคลนี้น่าจะเป็นประมุขที่มีชื่อเสียงของสำนักว่านหลง เขาพบว่าตอนนี้เขาไม่สามารถคาดเดาความแข็งแกร่งที่แท้จริงของเขาได้ จึงคาดว่าความแข็งแกร่งของเขาน่าจะไปถึงแดนมืดแล้ว
ขณะนี้เย่เฉินพูดว่า "อาจารย์หง เจ้าคงไม่รู้จักว่านพั่วจวิน ผมจะแนะนำให้ เขาเป็นประมุขของสำนักว่านหลงว่านพั่วจวิน"
เย่เฉินพูดอย่างจริงจัง: "มีความเชี่ยวชาญในศิลปะการต่อสู้ แม้ว่าความแข็งแกร่งของพั่วจวินจเหนือกว่าเจ้า แต่พื้นฐานเรื่องศิลปะการต่อสู้นั้นไม่แน่นเท่าเจ้า และยิ่งฝึกฝนก้าวหน้ามากเท่าไหร่ก็จะยิ่งทดสอบเรื่องพื้นฐานมากขึ้นเท่านั้น ดังนั้นในเรื่องนี้เจ้าคือผู้อาวุโสอย่างไม่ต้องละอาย"
ว่านพั่วจวินยังพูดอย่างนอบน้อม: "คุณเย่พูดถูก อาจารย์หง ผมเป็นผู้เริ่มเข้าสำนัก แม้ว่าจะโชคดีที่จะได้รับความช่วยเหลือจากคุณเย่และเลื่อนขั้นสู่แดนมืด ดังที่คุณเย่กล่าว พื้นฐานของผมค่อนข้างแย่เหมือนยังไม่ได้ปูฐานดีแต่สร้างอาคารสิบชั้นขึ้นอย่างเร่งรีบ เหมือนมันว่าจะสูงกว่าอาคารแปดหรือเก้าชั้นของอื่นๆเล็กน้อย แต่ถ้าไม่รีบเพิ่มเติมต่อไปคงยากที่จะเติบโตดังนั้นข้ายังต้องเรียนรู้จากอาจารย์หงอีกมากเพื่อปูพื้นฐานให้แน่น”
หงฉางชิงไม่คิดว่าบุคคลที่มีชื่อเสียงอย่างว่านพั่วจวินจะถ่อมตัวต่อหน้าเขาและได้รับกำลังใจ และสิ่งที่เขาไม่คาดคิดก็คือ เย่เฉินจะมั่นใจในตัวเองต่อหน้าว่านพั่วจวินที่เข้าสู่แดนมืดแล้ว เขาที่เก่งเรื่องการคำนวณมาโดยตลอด ในใจรู้สึกสัมผัสได้ถึงบางอย่างที่บุรุษยอมตายเพื่อคนสนิท
ดังนั้นเขาจึงยกกำปั้นทั้งสองมือและพูดด้วยความเคารพ: "ผมได้รับความไว้วางใจจากอาจารย์เย่และประมุขว่านหลง จะไม่ละความพยายามการบรรยายในครั้งนี้!"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ทำไมตอนซ้ำเยอะ ตอนก้ขาดหาย...
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...