เมื่อเห็นว่าถึงแปดโมงหงฉางชิงก็โค้งคำนับเย่เฉินและว่านพั่วจวิน แล้วเดินไปด้านหน้าฝูงชนและยืนอยู่ตรงหน้าพวกเขา
ขณะนี้หงฉางชิงเอามือจับเคราวของเขาแล้วพูดเสียงดัง: "ทุกท่าน! ยินดีต้อนรับสู่การฝึกศิลปะการต่อสู้ครั้งแรกที่จัดโดยคุณเย่! ผมคือหงฉางชิงหัวหน้าสำนักคนที่สามสิบเก้าของเต๋าไท่เจิน ผมรู้สึกยินดีอย่างยิ่งได้รับเกียรติจากอาจารย์เย่มาเป็นวิทยากรบรรยายศิลปะการต่อสู้ให้ทุกคน ในช่วงเวลาต่อจากไป ผมจะถ่ายทอดสิ่งที่ผมได้เรียนรู้ในชีวิตให้กับพวกคุณอย่างไม่มีเงื่อนไข และหวังว่าจะก้าวหน้าไปพร้อมกับทุกท่าน!"
ทันทีที่พูดจบนักเรียนที่อยู่ฝั่งตรงหน้าก็ปรบมือเสียงดังทันที
หลังจากเสียงปรบมือหยุดหงฉางชิงก็พูดต่อ: "การบรรยายครั้งนี้ผมจะสอนเนื้อหาบทแรกของ 《จิตกลียุคเต๋าไท่เจิน》ทั้งหมดพวกคุณอย่างเต็มที่ เนื่องด้วย 《จิตกลียุคเต๋าไท่เจิน》เป็นวิชาบู๊ที่ละเอียดอ่อนมาก ฉะนั้นจากนี้ไปไม่ว่าการฝึกฝนของท่านเหมาะสมกับระดับนี้หรือไม่ ไม่ว่าคุณจะเป็นปรมาจารย์ที่เข้าสู่แดนมืดแล้วหรือมือใหม่ ขอให้ทุกท่านเรียนรู้ตั้งแต่ต้นอย่างมั่นคง"
เย่เฉินเคยบอกไว้นานแล้ว ดังนั้นผู้ที่เข้าร่วมการฝึกทุกคนจึงรู้ว่า《จิตกลียุคเต๋าไท่เจิน》เป็นวิถีบู๊ที่หายาก และแม้แต่ว่านพั่วจวินก็ได้เตรียมพร้อมที่จะรียนรู้ตั้งแต่จุดเริ่มต้น
หลังจากนั้นหงฉางชิงเริ่มต้นจากบทแรกของ 《จิตกลียุคเต๋าไท่เจิน》โดยบอกทุกคนถึงจุดประสงค์และหลักการของ 《จิตกลียุคเต๋าไท่เจิน》
เนื้อหาการสอนของหงฉางชิงในวันแรกเป็นทฤษฎีทั้งหมด ไม่มีเนื้อหาที่เกี่ยวข้องกับปฏิบัติ แต่สิ่งนี้ทำให้ปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้หลายคนรวมถึงว่านพั่วจวินมีความเข้าใจใหม่เกี่ยวกับศิลปะการต่อสู้
ส่วนอิโตะและฉินเอ้าเสวี่ยน เฉินจื๋อข่าย และหงห้าที่ยังเป็นมือใหม่ วิธีการสอนนี้ยังทำให้พวกเขามีเวลาเตรียมตัวมากขึ้น
เย่เฉินได้เห็นภาพรวมการสอนของหงฉางชิง ดังนั้นเขาจึงพูดด้วยรอยยิ้ม: "ไม่ต้องกังวล เขาแค่บอกคุณเกี่ยวกับความรู้ทางทฤษฎีในวันนี้ ไม่เข้าใจก็ไม่เป็นไร ในอีกไม่กี่วันข้างหน้าเขาจะรวมแผนภาพลมปราณร่างกายมนุษย์เพื่อแนะนำองค์ประกอบของลมปราณในร่างกายมนุษย์แต่ละอัน เช่นเดียวกับนักศึกษาแพทย์ต้องทำความคุ้นเคยกับโครงสร้างร่างกายมนุษย์ก่อน เขาจะไม่ปรับจังหวะการสอนให้สูงขึ้น ทุกอย่างยังคงให้ความสนใจกับการก้าวไปอย่างมั่นคงและต่อเนื่อง ดังนั้นการปฏิบัติจริงจึงต้องรอให้พวกคุณทำความคุ้นเคยกับความรู้ทางทฤษฎีสักสองสามวันก่อน ไม่แน่จากนั้นพวกเจ้าอาจจะสัมผัสได้ถึงลมปราณและตันเถียนทันที”
ฉินเอ้าเสวี่ยนหัวเราะคิกคักและพูดว่า "อาจารย์เย่พูดอย่างนี้ ฉันก็รู้สึกสบายใจมากขึ้น"
ทันใดนั้นเย่เฉินก็เห็นว่าหงห้าและเฉินจื๋อข่ายก็กระซิบอยู่ไม่ไกล ดังนั้นเขาจึงพูดกับอิโตะและฉินเอ้าเสวี่ยน: "พวกคุณไปตกตะกอนประเด็นความรู้ที่อาจารย์หงสอนวันนี้ก่อน ผมจะไปทักทายหงห้าและเหล่าเฉินก่อน”
หลังจากพูดจบเย่เฉินก็ลาทั้งสองมาหาหงห้าละเฉินจื๋อข่าย

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ทำไมตอนซ้ำเยอะ ตอนก้ขาดหาย...
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...