ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5492
ขณะนี้หงห้ากำลังถามเฉินจื๋อข่ายด้วยเสียงต่ำ: "เหล่าเฉิน คุณฟังผมใจไหม"
เฉินจื๋อข่ายคิดอยู่ครู่หนึ่งและตอบอย่างจริงจัง: "ผมคิดว่าโดยเบื้องต้น ผมเข้าใจ และผมก็เข้าใจว่าวิถีการบู๊คืออะไร"
หงห้ายิ้มและพูดว่า: "ผมเหมือนจะพอเข้าใจเกี่ยวกับหลักการของวิถีบู๊ ก็คือชี่แท้ผ่านลมปราณของตัวเองอย่างต่อเนื่องผ่าน ขณะที่ยกระดับชี่แท้ก็ยังสามารถเสริมสร้างร่างกายด้วย แต่แค่ไม่รู้จะมีโอกาสได้ฝึกเมื่อไหร่"
เฉินจื๋อข่ายเตือนว่า: "อาจารย์หงกล่าวว่าเรื่องวิถีการบู๊อย่าฝึกฝนแบบก้าวกระโดด คุณต้องมั่นคงและต่อเนื่อง ตอนนี้เราเหมือนเรียนหลักสูตรทฤษฎีก่อนที่จะเรียนขับรถ เรียนรู้ทฤษฎีก่อนแล้วจึงขึ้นรถฝึกขับ ค่อยๆไปทีละก้าว”
หงห้าหัวเราะและพูดว่า "ผมต้องการสร้างความก้าวหน้าในความแข็งแกร่งของตัวเองโดยเร็ว จากนั้นผมจะแสดงฝีมือให้พี่น้องของผมและบอกให้พวกเขารู้ว่าหงห้ายังไม่แก่!"
ขณะนี้เย่เฉินเดินมาข้างหน้าและพูดด้วยรอยยิ้ม: "ดูเหมือนว่าความเข้าใจของ เหล่าเฉินจะเหนือกว่าหงห้ามาก"
เมื่อทั้งสองสังเกตเห็นเย่เฉินเดินเข้ามาก็รีบพูดด้วยความเคารพ: "อาจารย์เย่ คุณชาย!"
เย่เฉินพยักหน้าให้กับทั้งสองและพูดว่า: "การเดินทางของวิถีบู๊นั้นถือได้ว่าเป็นการเดินทางที่ยาวนาน ดังนั้นพื้นฐานเบื้องต้นจึงสำคัญมาก หงห้าต้องจำไว้ว่าต่อไปต้องไม่เร่งสู่ความสำเร็จ เช่นเดียวกับการเรียนเปียโนขณะที่ครูกำลังสอนคุณอ่านโน๊ตและทฤษฎีดนตรีเบื้องต้น คุณอย่าเพิ่งรีบคิดเรื่องการบรรเลงบทเพลง มิฉะนั้นมันจะกลับตาลปัตร”
หงห้ารีบพูดด้วยความเคารพ: "อาจารย์เย่ท่านพูดถูก ผมมันไม่มีอนาคตและผมก็ใจร้อนเหมือนเด็ก หลังจากฟังหงเทียนซือแล้วผมรู้สึกเหมือนได้เรียนโครงสร้างทางสรีรวิทยาในวิชาชีวะช่วงมัธยมต้น และผมรอไม่ไหวที่จะหาเพื่อนผู้หญิงในห้องเรียนเพื่อฝึกฝนมันทันที ... "
เฉินจื๋อข่ายที่อยู่ข้างๆยิ้มและพูดว่า "ความใจร้อนไม่ก่อให้เกิดความสำเร็จ คนเราต้องใช้เวลาหนึ่งปีหรือสองปีในการเริ่มต้น เราจะทำสิ่งที่คนอื่นทำเสร็จในปีหรือสองปีภายในวันเดียวได้อย่างไร"
หงห้าพยักหน้าและยิ้ม "หัวหน้า ผู้จัดการเฉินพูดถูก!"
ช่วงนี้อาการของคุณท่านไม่ค่อยคงที่ อาการโรคสมองเสื่อมเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย ดังนั้นทุกอย่างในตระกูลจึงอยู่ในการตัดสินใจของนายหญิง
ขณะนี้เมื่อเห็นว่าลูกๆ หลานๆของเธออยู่ที่นี่เกือบครบหมด นายหญิงใหญ่อานเคาะโต๊ะแล้วพูดว่า "ทุกคน ผมมีเรื่องบางอย่างจะประกาศ"
เมื่อทุกคนได้ยินเช่นนี้ พวกเขาหยุดการเคลื่อนไหวทันที มองนายหญิงอย่างตั้งใจและรอฟังคำพูดต่อไปของเธอ
นายหญิงเห็นว่าทุกคนกำลังรอเธออยู่ ดังนั้นเธอจึงพูดอย่างไม่เร่งรีบ: "ฉันได้สั่งให้คนซื้อบ้านในจินหลิงไว้แล้ว ดังนั้นฉันจึงตัดสินใจว่าตั้งแต่วันนี้ตระกูลอานจะทยอยเดินทางไปจินหลิง ฉันและคุณท่านจะเดินทางไปที่จินหลิงในตอนบ่าย"
พูดจบนางพูดกับอานโฉงชิวโดยไม่รอปฏิกิริยาของทุกคน: "เพื่อความปลอดภัย ทุกคนจะทยอยออกเดินทางในสามวัน โดยโฉงชิวจะเป็นคนจัดการว่าใครจะไปก่อนหลัง"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ทำไมตอนซ้ำเยอะ ตอนก้ขาดหาย...
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...