ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5492

ขณะนี้หงห้ากำลังถามเฉินจื๋อข่ายด้วยเสียงต่ำ: "เหล่าเฉิน คุณฟังผมใจไหม"

เฉินจื๋อข่ายคิดอยู่ครู่หนึ่งและตอบอย่างจริงจัง: "ผมคิดว่าโดยเบื้องต้น ผมเข้าใจ และผมก็เข้าใจว่าวิถีการบู๊คืออะไร"

หงห้ายิ้มและพูดว่า: "ผมเหมือนจะพอเข้าใจเกี่ยวกับหลักการของวิถีบู๊ ก็คือชี่แท้ผ่านลมปราณของตัวเองอย่างต่อเนื่องผ่าน ขณะที่ยกระดับชี่แท้ก็ยังสามารถเสริมสร้างร่างกายด้วย แต่แค่ไม่รู้จะมีโอกาสได้ฝึกเมื่อไหร่"

เฉินจื๋อข่ายเตือนว่า: "อาจารย์หงกล่าวว่าเรื่องวิถีการบู๊อย่าฝึกฝนแบบก้าวกระโดด คุณต้องมั่นคงและต่อเนื่อง ตอนนี้เราเหมือนเรียนหลักสูตรทฤษฎีก่อนที่จะเรียนขับรถ เรียนรู้ทฤษฎีก่อนแล้วจึงขึ้นรถฝึกขับ ค่อยๆไปทีละก้าว”

หงห้าหัวเราะและพูดว่า "ผมต้องการสร้างความก้าวหน้าในความแข็งแกร่งของตัวเองโดยเร็ว จากนั้นผมจะแสดงฝีมือให้พี่น้องของผมและบอกให้พวกเขารู้ว่าหงห้ายังไม่แก่!"

ขณะนี้เย่เฉินเดินมาข้างหน้าและพูดด้วยรอยยิ้ม: "ดูเหมือนว่าความเข้าใจของ เหล่าเฉินจะเหนือกว่าหงห้ามาก"

เมื่อทั้งสองสังเกตเห็นเย่เฉินเดินเข้ามาก็รีบพูดด้วยความเคารพ: "อาจารย์เย่ คุณชาย!"

เย่เฉินพยักหน้าให้กับทั้งสองและพูดว่า: "การเดินทางของวิถีบู๊นั้นถือได้ว่าเป็นการเดินทางที่ยาวนาน ดังนั้นพื้นฐานเบื้องต้นจึงสำคัญมาก หงห้าต้องจำไว้ว่าต่อไปต้องไม่เร่งสู่ความสำเร็จ เช่นเดียวกับการเรียนเปียโนขณะที่ครูกำลังสอนคุณอ่านโน๊ตและทฤษฎีดนตรีเบื้องต้น คุณอย่าเพิ่งรีบคิดเรื่องการบรรเลงบทเพลง มิฉะนั้นมันจะกลับตาลปัตร”

หงห้ารีบพูดด้วยความเคารพ: "อาจารย์เย่ท่านพูดถูก ผมมันไม่มีอนาคตและผมก็ใจร้อนเหมือนเด็ก หลังจากฟังหงเทียนซือแล้วผมรู้สึกเหมือนได้เรียนโครงสร้างทางสรีรวิทยาในวิชาชีวะช่วงมัธยมต้น และผมรอไม่ไหวที่จะหาเพื่อนผู้หญิงในห้องเรียนเพื่อฝึกฝนมันทันที ... "

เฉินจื๋อข่ายที่อยู่ข้างๆยิ้มและพูดว่า "ความใจร้อนไม่ก่อให้เกิดความสำเร็จ คนเราต้องใช้เวลาหนึ่งปีหรือสองปีในการเริ่มต้น เราจะทำสิ่งที่คนอื่นทำเสร็จในปีหรือสองปีภายในวันเดียวได้อย่างไร"

หงห้าพยักหน้าและยิ้ม "หัวหน้า ผู้จัดการเฉินพูดถูก!"