ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 549
บทที่549
เย่เฉินเห็นเซียวชูหรันดื้อรั้น เลยพยักหน้าพูดว่า:"งั้นได้ เหนื่อยหน่อยนะที่รัก ผมไปก่อนล่ะ"
"ไปเถอะ"เซียวชูหรันตอบ แล้วถามเขาว่า:"ในเมื่อไปเข้าร่วมงานเลี้ยงวันเกิดของเพื่อน นายเตรียมของขวัญแล้วยัง?"
เย่เฉินตอยอื้ม แล้วพูดว่า:"เตรียมแล้ว"
เซียวชูหรันรีบถามขึ้น:"เตรียมของขวัญอะไรไป? อย่าขี้งกเกินไป ทำให้คนอื่นไม่พอใจ"
เย่เฉินยิ้ม แล้วพูดว่า:"ผมเตรียมของเล็กๆที่ตัวเองทำไว้ ของขวัญแม้จะด้อยค่าแต่มากไปด้วยน้ำใจ! เพื่อนของผมคนนั้นไม่สนใจเงิน และผมเชื่อว่าเขาต้องชอบแน่นอน"
"งั้นก็ดี"เซียวชูหรันพยักหน้า ยิ้มพูดว่า:"ในเมื่ออย่างนั้น งั้นนายก็รีบไปเถอะ!"
"ครับ"
เย่เฉินลุกขึ้นใส่เสื้อคลุมธรรมดา บอกลาเซียวชูหรันและพ่อตาแม่ยาย แล้วออกไปจากบ้านเลย
เย่เฉินเพิ่งออกไป หม่าหลันก็วางมือถือลง พูดกับเซียวชูหรันด้วยสีหน้าจริงจัง:"ชูหรัน ทำไมเดี๋ยวนี้เธอยิ่งอยู่ยิ่งตามใจเย่เฉินล่ะ! เขามันไร้ประโยชน์ นอกจากทำงานบ้านแล้วยังทำอะไรได้อีก?ปกติฉันอยากจะให้เขาทำงานบ้านให้มากๆ เธอล่ะ แค่งานบ้านก็ไม่ให้เขาทำ!"
เซียวชูหรันรีบพูดว่า:"แม่ ในเมื่อเย่เฉินมีธุระ งั้นก็ให้เขาไปเถอะ เรื่องเก็บจานชาม เดี๋ยวฉันทำเองก็ได้ ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรสักหน่อย"
หม่าหลันพูดว่า:"จะพูดแบบนี้ก็ไม่ถูกนะ! ดูผู้ชายก็เหมือนกับการเลี้ยงสุนัข ถ้าหากเธอควบคุมมันอย่างเคร่งครัดตั้งแต่ต้นจนจบ มันก็จะไม่กล้าฉี่และขี้ที่บ้าน และไม่ขึ้นขึ้นเตียง ไม่กล้ากัดเฟอร์นิเจอร์และกระดิกหางเมื่อเห็นเธอ"
พูดไป หม่าหลันก็พูดอย่างเคร่งขรึม:"แต่ถ้าเธอปล่อยวินัยไปสักนิด มันไม่เพียงแต่จะไม่ให้เกียรติ ไม่แน่มันอาจจะกัดเธอกลับสักวัน! ดูพ่อของเธอสิที่ถูกฉันสอนมาตลอด เชื่อฟังขนาดไหน?"
เมื่อเซียวฉางควนได้ยินเช่นนี้ สีหน้าของเขาก็ดูน่าเกลียดมาก แอบสาปแช่งในใจ แม่งเอ้ย ที่แท้มึงก็เห็นกูเป็นหมานี่เองเหรอ?
แต่ว่า เซียวฉางควนก็ไม่กล้าพูดอะไรกับเธอ และทำได้แค่อดทนกับสิ่งที่เขาไม่พอใจ
เมื่อเห็นซ่งหวั่นถิง เย่เฉินก็อดไม่ได้ที่จะมองขึ้นลง และอดไม่ได้ที่จะประหลาดใจ
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เย่เฉินได้เห็นความงามของซ่งหวั่นถิง แต่เขาอดไม่ได้ ที่จะกล่าวชมว่า:"หวั่นถิง วันนี้เธอแต่งตัวสวยมาก"
ซ่งหวั่นถิงมองไปที่เย่เฉินด้วยความรัก เมื่อเธอได้ยินคำพูดนี้ ก็อดไม่ได้ที่หัวใจเต้นแรง ใบหน้าของเธอก็แสดงสีหน้าเขินอายของหญิงสาว
เธออดไม่ได้ที่จะจับกระโปรง และหมุนตัวตรงหน้าเย่เฉิน แล้วพูดว่า:"นายคิดว่าชุดของฉันสวยมากจริงๆเหรอ?"
เย่เฉินยิ้มจางๆ:"สวยงามมากแน่นอน มันเข้ากับออร่าของเธอมาก"
ซ่งหวั่นถิงเขินกว่าเดิม หูร้อนมากขึ้นทันที
จากนั้น ซ่งหวั่นถิงก็โค้งตัวอย่าเคารพ และพูดด้วยความเขินอายในนั้นเล็กน้อย:"ของคุณสำหรับคำชมค่ะ อาจารย์เย่"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...