ทที่550
เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย แล้วพูดว่า:"เหนื่อยหน่อยนะที่ต้องมารับผม"
ซ่งหวั่นถิงรีบพูดว่า:"มันเป็นสิ่งที่ฉันควรทำอยู่แล้ว คุณมาเข้าร่วมงานวันเกิดของคุณปู่ เป็นเกียรติของตระกูลซ่งเรา"
พูดไป ซ่งหวั่นถิงก็วิ่งอย่างร้อนรน เปิดประตูที่นั่งข้างคนขับเอง โค้งตัวเล็กน้อย ทำท่าเชิญกับเย่เฉิน พูดอย่างหน้าแดง:"อาจารย์เย่เชิญขึ้นรถค่ะ"
เย่เฉินพยักหน้า ก็ไม่ได้ทำตัวเกรงใจกับซ่งหวั่นถิง นั่งเข้าไปในรถเลย
ถ้าคนอื่นเห็น ลูกคุณหนูตระกูลซ่งที่โด่งดังในเมืองจิงหลิน ซ่งหวั่นถิง กลับเปิดประตูรถให้กับชายหนุ่มเอง คาดว่าคงจะตกใจมากๆ
แต่ว่า เย่เฉินกลับรู้สึกว่า ไม่ว่าจะมองจากด้านไหน ตนเองก็มีสิทธิ์พอที่จะให้ซ่งหวั่นถิงเปิดประตูให้
พูดถึงสถานะ ตนคือคุณชายตระกูลเย่ แข็งแกร่งกว่าทั้งตระกูลซ่งของเธออีก
พูดถึงความสามารถ ตนเป็นอาจารย์เย่ แม้จะเป็นคุณปู่ของซ่งหวั่นถิง ก็ต้องเคารพตน ให้ซ่งหวั่นถิงเปิดประตูรถให้ตนก็เป็นเรื่องที่แน่นอนอยู่แล้ว
เย่เฉินไม่รู้เลย ฉากนี้ ถูกเซียวชูหรันเห็นชัดเจน
เซียวชูหรันเคยเห็นซ่งหวั่นถิง ตอนนั้นสตูดิโอของเธอเปิดขึ้น ซ่งหวั่นถิงก็ได้มาแสดงความยินดีกับเธอเป็นพิเศษ
ครั้งก่อนที่เจอซ่งหวั่นถิงเมื่อฉันเห็น เซียวชูหรันรู้สึกเหมือนตัวเองด้อยกว่าเธอในทุกสิ่ง
ในแง่ของภูมิหลังของครอบครัว รูปร่าง หน้าตา นิสัย ความสามารถ และทรัพย์สิน ตนเทียบกับเธอไม่ได้เลย รู้สึกเหมือนได้พบกับคนสวยที่เก่งกว่าตนในทุกๆด้าน เซียวชูหรันรู้สึกอับอายเล็กน้อย
แต่เธอไม่คาดคิดว่า ซ่งหวั่นถิงซึ่งเป็นที่รู้จักไปทั่วในเมืองจินหลิง จะเคารพสามีของเธอมากขนาดนี้? !
ไม่เพียงแต่ขับรถมารับเขาถึงประตูบ้านเท่านั้น ยังเปิดประตูให้เขาอีกด้วย ทำไมเธอถึงสุภาพกับสามีของตนจัง?
ตอนนี้ ซ่งหวั่นถิงได้ขับโรลส์รอยซ์ ออกไปพร้อมกับเย่เฉิน
เซียวชูหรันเห็นรถหรูที่ค่อยๆไกลออกไป ในใจไม่พอใจอย่างมาก
หรือว่าพวกเขามีเรื่องที่บอกใครไม่ได้จริงๆเหรอ?
เธอหยิบมือถือออกมาโดยไม่รู้ตัว อยากโทรหาเย่เฉิน แต่เพิ่งล้วงมือถือออกมา เธอก็ลังเลเล็กน้อย
คิดไปคิดว่า เธอตัดสินใจแล้ว รอเย่เฉินกลับมาก่อน แล้วหาโอกาสถามเขาอย่างละเอียดดีกว่า
และตอนนี้ อย่าเพิ่งบีบคั้นเลย
ยังไงก็เป็นสามีภรรยา ตนต้องให้ความไว้วางใจและความเคารพเขาเป็นอย่างน้อย

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...