ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 551
บทที่551
ในรถ
ซ่งหวั่นถิงขับรถไป พูดกับเย่เฉินไป:"อาจารย์เย่ คุณปู่พูดถึงคุณมาหลายวันแล้ว และกลัวว่าคุณจะไม่มีเวลาไปร่วมงานเลี้ยงวันเกิดของเขา พอคุณถึง เชื่อว่าเขาจะต้องดีใจมาก! "
เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย และพูดว่า:"ในเมื่อผมสัญญากับคุณแล้ว ผมจะผิดนัดได้อย่างไร"
"อื้ม!"ซ่งหวั่นถิงพยักหน้าอย่างมีความสุข และพูดว่า""คนที่คุณปู่อยากเห็นที่สุดในวันนี้น่าจะเป็นคุณ"
ในขณะที่พูด ซ่งหวั่นถิงถอนหายใจ: "ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ตั้งแต่ปู่ของฉันไปพบหมอเทพซือเมื่อสองสามวันก่อน เขาก็พูดถึงคุณตลอด และบอกฉันเป็นการส่วนตัวว่า งานเลี้ยงวันเกิดครั้งนี้ ความปรารถนาที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเขาก็คือให้คุณมา"
เย่เฉินตกตะลึง จากนั้นก็หัวเราะเล็กน้อย
เขารู้ว่าทำไมคุณท่านซ่งถึงพูดถึงเขาและอยากเจอตัวเองตลอด
เขาต้องได้เจอหมอเทพซือก่อนแน่นอน และได้เห็นผลมหัศจรรย์ของซือเทียนฉีที่กินยาอายุวัฒนะเข้าไป ดังนั้นเขาเลยหวังว่า ตนจะสามารถให้เขาสักเม็ดได้!
ในความเป็นจริงมันไม่ใช่แค่คุณท่านซ่งที่ไม่อาจต้านความดึงดูดของยาอายุวัฒนะได้ ผู้สูงอายุทุกคนในโลกนี้ คาดว่าพวกเขาก็ไม่สามารถต้านแรงดึงดูดอันยิ่งใหญ่ของยาอายุวัฒนะได้
หลังจากได้รับคำเชิญแล้ว ก็คิดว่าควรเตรียมของขวัญอะไรให้คุณท่านซ่งดี
คิดไปคิดว่า รู้สึกว่าคนอย่างคุณท่านซ่งไม่สนใจเรื่องเงิน ดังนั้นตนให้ยาอายุวัฒนะแก่เขาเลยแล้วกัน
สำหรับตนแล้วยาอายุวัฒนะ ไม่ใช่ของวิเศษอะไร ของที่ราคาแพงที่สุดไม่มีอะไรมากไปกว่าโสมม่วงอายุ 300 ปี
ยิ่งไปกว่านั้น เขาช่วยเว่ยเลี้ยงลูกชายนอกสมรสของตระกูลเว่ย เพื่อเป็นการขอบคุณตน เว่ยเลี่ยงได้มอบโสมหิมะพันปีที่สืบทอดมาของตระกูลให้กับตัวเอง หากใช้โสมหิมะพันปีในการกลั่นยา ผลต้องดีกว่ายาอายุวัฒนะมาก
ดังนั้นการให้ยาอายุวัฒนะแก่นายซ่ง ไม่เพียงแต่สามารถไว้หน้าอันยิ่งใหญ่คุณท่านซ่งได้ สำหรับเขาแล้ว ก็ไม่ได้เสียค่าใช้จ่ายมากนัก พูดได้ว่าเป็นการยิงนกได้หลายตัว
ซ่งหวั่นเม้มปากยิ้ม แล้วพูดอย่างอ่อนหวาน:"อาจารย์เย่ ฉันได้ยินมาว่า คุณให้หงห้าส่งพ่อลูกคู่นี้ ไปขุดโสมที่ภูเขาฉางไปเหรอ?"
"ถูกต้อง"เย่เฉินพูดเบาๆ:"ในเมื่อเขาดูถูกภูเขาฉางไบที่สุด งั้นผมจะส่งเขาไปสำนึกผิดเอง"
ซ่งหวั่นถิงยิ้มและพูดว่า:"ฉันได้ยินมาว่าพวกเขาทั้งสองมีชีวิตที่น่าสังเวชในภูเขาฉางไบ พวกเขาต้องขุดโสมเพื่อแลกกับอาหาร ก่อนหน้านี้ภูเขาถูกปกคลุมด้วยหิมะตกหนัก พ่อลูกทั้งสองไม่เข้าไปในภูเขาไม่ได้ และเก็บโสมไม่ได้ ไม่มีกินหรือดื่ม ก็เลยไปขโมยไก่ที่บ้านชาวบ้าน สุดท้ายถูกคนอัดจนลุกไม่ขึ้น ได้แต่อดอยากในบ้านที่พังยับเยิน"
เย่เฉินถามอย่างสงสัย:"ทำไมเธอถึงให้ความสนใจกับสิ่งเหล่านี้? แม้แต่ผมก็ยังไม่ได้สนใจสถานการณ์ล่าสุดของทั้งสองคนเลย"
ซ่งหวั่นถิงหน้าแดง และพูดด้วยความอับอายเล็กน้อย:"ฉันแค่รู้สึกว่าพวกเขาหาเรื่องใส่ตัว ดังนั้นฉันจึงอยากรู้ว่าพวกเขาได้รับการลงโทษแบบไหน จากนั้นเลยถามเพิ่มเติมเกี่ยวกับเรื่องนี้"
เย่เฉินยิ้มและพูดว่า:"คนที่ถูกส่งไปขุดถ่านที่จิ้นซี เธอก็ติดตามเหรอ?"
ซ่งหวั่นถิงยิ้มและพูดว่า:"ติดตามแล้ว! พวกเขาดูน่าสังเวชจริงๆ พวกเขาลงไปที่เตาเผาถ่านหินเป็นเวลา 12 ชั่วโมงต่อวัน สภาพแวดล้อมในการทำงานแย่มาก ทำงานหนักมาก และพวกเขากินข้าวไม่อิ่ม เห็นว่าพอตกดึก สิบกว่าคนจะร้องไห้ในที่ฉันเอาแต่ร้องไห้บนที่นอนไม่หยุด……"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...