"ตกลง"หลี่ญ่าหลินตกลงอย่างง่ายดายและพูดว่า "คุณประสานงานเครื่องบินและบอกเวลาออกเดินทางจากฮูสตันให้ฉัน ฉันจะเก็บเสื้อผ้าสองสามชุดแล้วไปสนามบิน"
อานโฉงชิวพูดขอบคุณ: "ขอบใจคุณมาก หลี่ญ่าหลิน ผมจะเตรียมเครื่องบินให้คุณทันที เมื่อเครื่องบินถึงฮูสตันผมจะบอกคุณทันทีที่"
"ดี!"
หลังจากวางสายหลี่ญ่าหลิน คิดอยู่ครู่หนึ่งและตัดสินใจรายงานสถานการณ์ให้เย่เฉินทราบล่วงหน้า ในแง่หนึ่งเย่เฉินเป็นผู้ช่วยชีวิตของเขาและอีกด้านหนึ่งกันเย่เฉินยังช่วยตระกูลอานทั้งตระกูล สถานการณ์เช่นนี้เขาควรบอกเย่เฉินหากเย่เฉินไม่ต้องการพบตระกูลอานจริงๆ จะเป็นการดีที่เขาจะได้เตรียมการล่วงหน้า
ทันทีที่เขาโทรหาเย่เฉิน
ตอนนี้ที่จินหลิงมืดแล้ว ครอบครัวของเย่เฉินกำลังดูทีวีอยู่ในห้องนั่งเล่นที่ชั้นหนึ่ง
เมื่อเห็นหลี่ญ่าหลินโทรมา เย่เฉินเดินมาที่สนามก่อนจะกดปุ่มรับสาย
ที่ปลายสายหลี่ญ่าหลินกล่าวว่า: "คุณเย่ ลุงของคุณขอให้ฉันไปจินหลิงกับเขาและตายายของคุณ จุดประสงค์เพื่อค้นหาเบาะแสเกี่ยวกับคุณ อีกทั้งจะออกเดินทางในคืนนี้ ฉันรับปากเขาแล้วท่านมีคำแนะนำอะไรไหม”
หลังจากได้ยินการบรรยายของหลี่ญ่าหลินเย่เฉินก็ไม่แปลกใจเลย
อย่างไรเสียเมื่อไม่กี่วันก่อนขณะที่เขาไปโฮมสเตย์ว่านหลิ่วหลิว กับหงฉางชิง ฉันรู้ว่าครอบครัวของยายกำลังจะเดินทางมาจินหลิงในไม่ช้า
ดังนั้นเขาจึงพูดกับหลี่ญ่าหลิน: "คุณก็ช่วยพวกเขาหาเบาะแสที่จินหลิงตามปกติ ผมจะจัดการให้เหมาะสมแต่คุณต้องบอกผมล่วงหน้า บอกผมว่าคุณนะเริ่มจากตรงไหน"
หลี่ญ่าหลินพูดว่า: "ฉันเดาว่าก็คงเริ่มจากโรงเรียนที่คุณเคยเรียน สถานที่ที่พ่อแม่ของคุณเสียชีวิต และบ้านที่พ่อแม่ของคุณเคยอยู่มาก่อน แน่นอนว่าสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าและสถานสงเคราะห์ทั้งหมดในจินหลิงก็มีความสำคัญมาก ฉันขอเตือนคุณคาดว่าลุงของคุณและคนอื่นๆได้คลี่คลายเบาะแสพอสมควรแล้ว”
เย่เฉินอืมและพูดว่า "เรื่องทั้งหมดนี้ฉันจะจัดการให้ดี ถ้ามีอะไรอีกให้บอกผมล่วงหน้า"
หลี่ญ่าหลินกล่าวว่า "ไม่มีปัญหา"
“รับทราบคุณเย่!”
หลังจากวางสายเย่เฉินก็โทรหาเฉินจื๋อข่ายทันที ทันทีที่โทรติดเขาก็พูดด้วยน้ำเสียงที่ต้องสงสัย: "เหล่าเฉิน บอกทุกคนในจินหลิงที่รู้ว่าผมเป็นคุณชายของตระกูลเย่และอาจารย์เย่นับจากวันนี้ไปห้ามเอ่ยถึงตัวตนของผมต่อหน้าคนนอกเป็นอันขาด”
นำเสียงของเฉินจื๋อข่ายจริงจังและพูดอย่างหนักแน่น: "รับทราบคุณชายเย่ ผมจะไปทำเดี๋ยวนี้!"
หลังจากนั้นเย่เฉินก็โทรหาซูจือหยู
หลังจากรับสายแล้วปลายสายซูจือหยูก็พูดด้วยความเคารพว่า "สวัสดีค่ะคุณเย่"
เย่เฉินกล่าวว่า: "คุณซู ฝากบอกน้าตู้ว่าถ้ามีคนไปบ้านเก่าของพ่อแม่ผมเพื่อสอบถามเกี่ยวกับที่อยู่ของผม จำไว้ว่าอย่าเปิดเผยข้อมูลใดๆที่เกี่ยวข้องกับผม"

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...