ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5496
ช่วงบ่ายตามเวลาของสหรัฐอเมริกา หลี่ญ่าหลินเก็บของใช้และเสื้อผ้าของเขา ขึ้นเครื่องบินกัลฟ์สตรีมในชั้นธุรกิจ บินจากฮิวสตันไปนครนิวยอร์ก
ช่วงกลางคืน อานโฉงชิวได้เตรียมเที่ยวบินจากนครนิวยอร์กไปยังเมืองจินหลิง หลังจากหลี่ญ่าหลินลงเครื่องที่นครนิวยอร์ก เขาก็สามารถเปลี่ยนเครื่องที่ตระกูลตระกูลอานจัดเตรียมไว้บินไปยังเมืองจินหลิงได้ในทันที
ครั้งนี้แม้ว่าคนของตระกูลอานจะมีเพียงอานฉี่ซานและภรรยา รวมถึงลูกชายคนโตอย่างอานโฉงชิวที่บินไปยังเมืองจินหลิงพร้อมกัน แต่ก็ยังมีพ่อบ้าน ผู้ช่วยตำแหน่งสำคัญ คนรับใช้ รวมถึงบอดี้การ์ดที่ได้รับการฝึกฝนมาเป็นอย่างดีกว่าอีกร้อยคน
ดังนั้นสิ่งที่อานโฉงชิวเตรียมไว้ในครั้งนี้คือเครื่องบินส่วนตัวที่ดัดแปลงมาจากเครื่องบินโบอิ้ง748 เครื่องบินลำกว้าง แบ่งออกเป็นชั้นล่างและชั้นบน มีห้องนั่งเล่นขนาดเล็กและห้องนอนสองห้องอยู่ชั้นบน ส่วนด้านล่างเป็นที่นั่งระดับชั้นธุรกิจอีกร้อยที่นั่ง และมีห้องพักผ่อนสำหรับพนักงานที่เปลี่ยนผลัด
เมื่อเครื่องบินของหลี่ญ่าหลินลงจอดที่นครนิวยอร์ก เครื่องบินของคนของตระกูลอานรวมถึงเหล่าคนที่มาด้วยกันเพิ่งจะเข้ามาจอดในโรงเก็บเครื่องบินส่วนตัว เครื่องบินกัลฟ์สตรีมเข้าสู่โรงเก็บเครื่องบิน และค่อยๆ จอดลงที่ช่องข้าง ๆโบอิ้ง748
หลังจากนั้นประตูเครื่องก็ถูกเปิดออก ลูกเรือคนหนึ่งพาหลี่ญ่าหลินลงมาจากเครื่อง ลูกเรืออีกคนช่วยถือกระเป๋าเดินทางและส่งเขาไปที่เครื่องบินโบอิ้ง748 ที่อยู่ถัดไป
ลูกเรือพาเขาขึ้นไปบนชั้นสองของเครื่องบินโบอิ้ง748 เวลานี้ อานโฉงชิวกำลังนั่งคุยกับพ่อแม่ของเขาบนโซฟาในห้องนั่งเล่น เห็นลูกเรือพาหลี่ญ่าหลินเดินเข้ามา เขารีบโบกมือทักทายหลี่ญ่าหลินทันที “ญ่าหลินมาแล้ว มานั่งเร็ว ทุกคนกำลังรอคุณอยู่”
หลี่ญ่าหลินยิ้มออกมาเล็กน้อย หันไปทักทายผู้อาวุโสทั้งสองท่านอย่างลุงอานและป้าอานก่อน สุดท้ายถึงหันมาพูดกับอานโฉงชิว “โฉงชิว คุณจัดตารางแน่นเกินไป นี่ก็ดึกแล้วจะบินเพื่ออะไร ทำไมถึงไม่ให้ลุงอานกับป้าอานพักผ่อนสักคืนก่อน พรุ่งนี้ค่อยบินก็ยังไม่สาย”
อานโฉงชิวยิ้มออกมาอย่างช่วยไม่ได้ “จะออกบินกี่โมงมันไม่ใช่เรื่องที่ผมสามารถกำหนดได้”
“ไปหาเฉินเอ๋อ......” อานฉี่ซานพึมพำออกมา จากนั้นก็ถามออกมาอีกว่า “ปีนี้เฉินเอ๋ออายุเท่าไหร่แล้ว? โตเป็นผู้ใหญ่หรือยัง?”
นายหญิงใหญ่ตอบกลับมา “ปีนี้เฉินเอ๋ออายุ 28 ปีแล้ว ไม่แน่ตอนที่พวกเราไปหาเขา อาจจะได้เจอหลานด้วยก็ได้”
อานฉี่ซานผงะ พยักหน้า จากนั้นก็หันออกไปมองนอกหน้าต่างอีกครั้ง เงียบ ไม่พูดอะไร
หลี่ญ่าหลินถามนายหญิงใหญ่ด้วยเสียงต่ำ “คุณป้า อาการของคุณลุงรุนแรงขึ้นอีกแล้วเหรอ?”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ทำไมตอนซ้ำเยอะ ตอนก้ขาดหาย...
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...