ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5502
เมื่อเห็นคนชราทั้งสองลงมา ทั้งสองรีบลุกขึ้นยืนและกล่าวสวัสดี อานโฉงชิวถามออกมาด้วยความเป็นห่วง “พ่อ แม่ เมื่อคืนพวกท่านหลับสบายดีไหม?”
ใบหน้าของนายหญิงใหญ่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น “หลับสนิทมาก และฉันก็มีข่าวดีมาบอกกับพวกคุณ พ่อของคุณจำเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานได้ด้วย!”
“จริงเหรอครับ? !” อานโฉงชิวตกใจจนแป้งทอดหล่นจากมือ เขามองไปที่พ่อของเขาด้วยใบหน้าที่กลายเป็นสีแดง จากนั้นถามออกมาว่า “พ่อ พ่อจำเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานได้แล้วเหรอครับ? !”
พ่อของเขาตอบกลับมาว่า “จำได้ส่วนหนึ่ง......ตั้งแต่เครื่องบนลงจอดจนมาถึงที่นี่ ฉันจำได้อย่างชัดเจน แต่ก่อนหน้านั้นก็จำไม่ค่อยได้”
อานโฉงชิวรีบพูดออกมา “เมื่อสักครู่ผมพูดกับญ่าหลิน สถานที่แห่งนี้ราวกับเป็นสถานที่แห่งฮวงจุ้ย หลังจากได้นอนหลับไปหนึ่งคืนนี้ รู้สึกว่าร่างกายเต็มไปด้วยพลัง ผ่อนคลายลงเป็นอย่างมาก เขาบอกว่าเขาเองก็รู้สึกเหมือนกัน ตอนแรกผมคิดว่าเป็นเพียงสิ่งที่พวกเราสองคนคิดกันไปเอง คิดไม่ถึงว่าพ่อกับแม่เองก็รู้สึกแบบนั้นเหมือนกัน! และสิ่งที่น่าเหลือเชื่อก็คือ คุณพ่อจำเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานได้แล้ว นี่มันช่างมหัศจรรย์เหลือเกิน”
จากนั้นเขาก็หันไปมองหลี่ญ่าหลินที่อยู่ข้าง ๆ ถามออกมาว่า “ญ่าหลิน คุณคิดว่ามันเป็นไปได้ไหมว่าที่นี่จะมีสิ่งที่เป็นอภิปรัชญาบางอย่างอยู่?”
หลี่ญ่าหลินที่อยู่ด้านข้างยิ้มพร้อมพยักหน้า “เรื่องนี้ค่อนข้างมหัศจรรย์ และที่สำคัญกว่านั้นก็คือ ฉันสัมผัสได้ถึงความมหัศจรรย์ของสถานที่แห่งนี้ ไม่แน่ว่าอาจจะมีสิ่งที่เป็นอภิปรัชญาอะไรบางอย่างอยู่”
แม้หลี่ญ่าหลินจะพูดเช่นนั้น แต่เขาก็ตระหนักได้อยู่แล้วว่าการเปลี่ยนแปลงที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้ไม่ใช่อภิปรัชญาอย่างแน่นอน มันจะต้องเป็นสิ่งที่เกี่ยวข้องกับเย่เฉินอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
และเขาก็มั่นใจด้วยว่า ทั้งหมดนี้เป็นฝีมือของเย่เฉิน
ไม่แน่ว่าหากคุณปู่ได้อยู่ที่นี่สักสองสามวัน โรคอัลไซเมอร์ของเขาอาจได้รับการแก้ไขอย่างง่ายดาย
เมื่อคิดถึงตรงนี้ หลี่ญ่าหลินยิ่งรู้สึกเคารพในตัวของเย่เฉินขึ้นไปอีก แม้เขาจะพูดมาโดยตลอดว่าไม่อยากพบหน้าคุณปู่และคุณย่าของเขา แต่จากสิ่งที่เขาทำเพื่อตระกูลอาน มันบ่งบอกถึงความทุ่มเทของเขาอย่างแท้จริง!
ในเวลานี้ นายหญิงใหญ่พูดออกมาด้วยความดีใจอย่างเปี่ยมล้น “เพิ่งจะมาที่นี่ได้เพียงหนึ่งวันก็สัมผัสได้ถึงความเปลี่ยนแปลงอันยิ่งใหญ่ หากอยู่ที่นี่ไปนาน ๆ ไม่แน่ว่าโรคนี้อาจจะหายไปเองก็ได้!”
พูดจบ เธอคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ รีบหันไปมองสามีของเธอ จากนั้นพูดออกมาด้วยความตื่นเต้น “ฉี่ซาน ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป คุณพยายามจดจำทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในแต่ละวัน จดจำทุกรายละเอียด จดจำทุกสิ่งที่ได้ยิน ทุกคำที่คุณพูดกับคนอื่น พวกเราจะมาทบทวนกันที่นี่ในวันพรุ่งนี้ และลองมาดูกันว่าคุณจะจดจำเรื่องราวที่เกิดขึ้นในวันนี้ได้มากน้อยเพียงใด!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ทำไมตอนซ้ำเยอะ ตอนก้ขาดหาย...
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...