20 นาทีต่อมา อานโฉงชิวพานายหญิงใหญ่ไปยังคฤหาสน์หลังเก่าของบิดามารดาเย่เฉิน
ขบวนรถกันกระสุนของตระกูลอานขับออกจากโฮมสเตย์ว่านหลิ่วอย่างรวดเร็ว มุ่งหน้าไปยังเขตเมืองเก่าจินหลิง
ในเวลาเดียวกัน เย่เฉินก็ขับรถจากเขตเมืองไปยังโฮมสเตย์ว่านหลิง
เขาวางแผนจะไปที่ช็องเซลีเซียนสปา และโฮมสเตย์ว่านหลิงอยู่ใกล้กับช็องเซลีเซียนสปาหากลากเป็นเส้นตรงจะมีเนินเขาสองลูกคั่นตรงกลางเท่านั้น ด้วยเหตุนี้เดินทางจากเมืองไปโฮมสเตย์ว่านหลิง และจากเขตเมืองไปช็องเซลีเซียนสปา จึงมีเส้นทางที่ทับซ้อนกัน
บนทางด่วนออกจากเมือง เย่เฉินเห็นขบวนรถสวนทางมาจากทิศทางตรงกันข้าม
ก่อนที่เขาจะออกเดินทาง หลี่ญ่าหลินได้ส่งข้อความบอกเขาว่าวันนี้คุณย่าของเขากำลังจะไปคฤหาสน์หลังเก่าของพ่อแม่ ดังนั้นแม้ว่าทั้งสองฝ่ายจะขับเคลื่อนผ่านสวนกันด้วยความเร็วสูง แต่เย่เฉินก็แน่ใจว่าเป็นขบวนรถของตระกูลอานแน่นอน
แต่เย่เฉินไม่ได้คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้มากเกินไป เขาได้กำชับต่อผู้ที่ควรกำชับไว้แล้ว เขาเชื่อว่าด้วยบุคลิกนิสัยของเขา ไม่มีใครในจินหลิงกล้าเปิดเผยตัวตนของเขากับปู่ย่าตายายแน่นอน
เมื่อมาถึงโรงแรมน้ำพุร้อนช็องเซลี หงฉางชิงได้เริ่มวันใหม่ของการสอนแล้ว
ตอนที่เย่เฉินมาถึง เห็นว่านักเรียนทุกคนกำลังมีสมาธิกับการเรียน ดังนั้นเขาจึงไม่เข้าไปรบกวน ทำเพียงสังเกตสถานการณ์ของ นานาโกะและฉินเอ้าเสวี่ยนอยู่ที่หน้าต่าง
ตอนนี้สองสาวกำลังนั่งขัดสมาธิอยู่บนฟูก ทำตามคำแนะนำของหงฉางชิง หลับตาและหมุนเวียนชี่แท้
เย่เฉินรู้สึกประหลาดใจที่พบว่าภายในร่างของนานาโกะแสดงสัญญาณของการไหลเวียนชี่แท้แล้ว
แม้ว่าเฉินจื๋อข่ายจะไม่ดูดุร้ายเท่าหงห้า แต่คิ้วของเขาก็ขมวดเข้าหากันเสมอ ราวกับเต็มไปด้วยความสงสัย
เย่เฉินรู้ดีว่าสองคนนี้ต่างติดอยู่ที่จุดสำคัญคือมองภายใน
หากไม่สามารถบรรลุมองภายในได้ ก็ไม่อาจหาตำแหน่งของเส้นลมปราณและตันเถียนได้ ยิ่งเป็นไปไม่ได้เลยที่จะหมุนเวียนชี่แท้
การมองภายในเป็นเรื่องลึกลับมาก เช่นเดียวกับที่ครูสอนดนตรีเกี่ยวกับเสียงมักจะพูดถึงการสั่นพ้องของช่องอกและการสั่นพ้องของช่องลม คนที่เข้าใจจะสามารถกระจ่างแจ้งได้ทันที แต่คนที่ไม่เข้าใจต่อให้พูดจนปากฉีกถึงหูก็ไม่รู้ว่าจุดกำเนิดเปล่งเสียงอยู่ที่ใด
เรื่องแบบนี้ต้องใจเย็น ค่อย ๆ สำรวจสัมผัส มีเพียงสัมผัสได้ถึงจุดลั่ว จึงจะสำเร็จได้

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...