ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5506

ในเวลาเดียวกัน

ณ เขตเมืองเก่าจินหลิง

ขบวนรถของตระกูลอานอันเป็นที่สะดุดตาได้แยกตัวกันก่อนเข้าสู่เขตเมืองเก่า ทำให้ไม่โดดเด่นเท่าไรนัก แต่รถทุกคันยังคงคุ้มกันยายและลุงของเย่เฉินอยู่ทั่วทุกทิศทางอย่างใกล้ชิด

และในคฤหาสน์หลังเก่าของบิดามารดาเย่เฉิน สองแม่ลูกตู้ไห่ชิงและซูจือหยูได้รับประทานทานอาหารเช้าเรียบร้อยแล้ว

ซูจือหยูแต่งตัวรัดกุมเยบง่าย หยิบกระเป๋าถือของเธอแล้วพูดกับตู้ไห่ชิงว่า "แม่คะ หนูไปมหาวิทยาลัยการเงินและเศรษฐศาสตร์ก่อนนะคะ"

ตู้ไห่ชิงพยักหน้าแล้วพูดว่า "ขับรถดีๆ นะลูก แล้วจะกลับมากินข้าวตอนเที่ยงไหม?"

ซูจือหยูตอบว่า "หนูน่าจะไม่กลับมาตอนเที่ยงนะคะ ว่าจะกินข้าวกับจือชิวในโรงอาหารที่มหาวิทยาลัยค่ะ"

ในฐานะหนึ่งในผู้รับผิดชอบของบริษัท นานาซูขนส่ง จำกัด หลายวันมานี้ซูจือหยูอยู่กับเฮ่อจือชิวตลอดเวลา ให้เฮ่อหย่วนเจียงบิดาของเฮ่อจือชิวช่วยติวเสริมเป็นการเพิ่มพลัง

ตอนนี้กิจการของบริษัท นานาซูขนส่ง จำกัดเริ่มใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ ส่วนแบ่งการตลาดและรายได้จากการดำเนินงานก็สูงขึ้นเรื่อย ๆ ผลตอบแทนมีมูลค่าหลายแสนล้านดอลลาร์ แม้ว่าเด็กสาวสองคนนี้จะยังไม่พบปัญหาใดในการดำเนินงาน แต่การพัฒนา ความเร็วของบริษัทเร็วมาก ทั้งคู่เป็นกังวลว่าความสามารถของตนจะมีขีดจำกัด ทำให้บริษัท นานาซูขนส่ง จำกัดขาดประสบการณ์ ดังนั้นทั้งสองจึงไปหาเฮ่อหย่วนเจียงเพื่อเติมความรู้ในด้านการเงินและเศรษฐศาสตร์ ณ ปัจจุบัน

เฮ่อหย่วนเจียงเป็นศาสตราจารย์ด้านเศรษฐศาสตร์อันดับต้น ๆ เขามีประสบการณ์และความรู้มากมาย สำหรับเด็กสาวทั้งสองคนแล้ว เขาเปรียบเสมือนมัคคุเทศก์ชั้นสูง

ซูจือหยูกำลังเปลี่ยนรองเท้าเตรียมพร้อมออกไปข้างนอก ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงเคาะประตูที่ลานบ้านดังขึ้น

เพื่อรักษาความรู้สึกดั้งเดิมของคฤหาสน์เก่าหลังนี้ไว้ให้ดีที่สุด ตู้ไห่ชิงยังคงเลือกใช้ประตูรั้วเหล็กเป็นประตูตรงลานบ้าน แม้ว่าจะไม่มีกริ่ง แต่เสียงเคาะก็เด่นชัดเหมือนเสียงระฆัง แม้แต่ในห้องก็ได้ยินชัดเจน