ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5506
ในเวลาเดียวกัน
ณ เขตเมืองเก่าจินหลิง
ขบวนรถของตระกูลอานอันเป็นที่สะดุดตาได้แยกตัวกันก่อนเข้าสู่เขตเมืองเก่า ทำให้ไม่โดดเด่นเท่าไรนัก แต่รถทุกคันยังคงคุ้มกันยายและลุงของเย่เฉินอยู่ทั่วทุกทิศทางอย่างใกล้ชิด
และในคฤหาสน์หลังเก่าของบิดามารดาเย่เฉิน สองแม่ลูกตู้ไห่ชิงและซูจือหยูได้รับประทานทานอาหารเช้าเรียบร้อยแล้ว
ซูจือหยูแต่งตัวรัดกุมเยบง่าย หยิบกระเป๋าถือของเธอแล้วพูดกับตู้ไห่ชิงว่า "แม่คะ หนูไปมหาวิทยาลัยการเงินและเศรษฐศาสตร์ก่อนนะคะ"
ตู้ไห่ชิงพยักหน้าแล้วพูดว่า "ขับรถดีๆ นะลูก แล้วจะกลับมากินข้าวตอนเที่ยงไหม?"
ซูจือหยูตอบว่า "หนูน่าจะไม่กลับมาตอนเที่ยงนะคะ ว่าจะกินข้าวกับจือชิวในโรงอาหารที่มหาวิทยาลัยค่ะ"
ในฐานะหนึ่งในผู้รับผิดชอบของบริษัท นานาซูขนส่ง จำกัด หลายวันมานี้ซูจือหยูอยู่กับเฮ่อจือชิวตลอดเวลา ให้เฮ่อหย่วนเจียงบิดาของเฮ่อจือชิวช่วยติวเสริมเป็นการเพิ่มพลัง
ตอนนี้กิจการของบริษัท นานาซูขนส่ง จำกัดเริ่มใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ ส่วนแบ่งการตลาดและรายได้จากการดำเนินงานก็สูงขึ้นเรื่อย ๆ ผลตอบแทนมีมูลค่าหลายแสนล้านดอลลาร์ แม้ว่าเด็กสาวสองคนนี้จะยังไม่พบปัญหาใดในการดำเนินงาน แต่การพัฒนา ความเร็วของบริษัทเร็วมาก ทั้งคู่เป็นกังวลว่าความสามารถของตนจะมีขีดจำกัด ทำให้บริษัท นานาซูขนส่ง จำกัดขาดประสบการณ์ ดังนั้นทั้งสองจึงไปหาเฮ่อหย่วนเจียงเพื่อเติมความรู้ในด้านการเงินและเศรษฐศาสตร์ ณ ปัจจุบัน
เฮ่อหย่วนเจียงเป็นศาสตราจารย์ด้านเศรษฐศาสตร์อันดับต้น ๆ เขามีประสบการณ์และความรู้มากมาย สำหรับเด็กสาวทั้งสองคนแล้ว เขาเปรียบเสมือนมัคคุเทศก์ชั้นสูง
ซูจือหยูกำลังเปลี่ยนรองเท้าเตรียมพร้อมออกไปข้างนอก ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงเคาะประตูที่ลานบ้านดังขึ้น
เพื่อรักษาความรู้สึกดั้งเดิมของคฤหาสน์เก่าหลังนี้ไว้ให้ดีที่สุด ตู้ไห่ชิงยังคงเลือกใช้ประตูรั้วเหล็กเป็นประตูตรงลานบ้าน แม้ว่าจะไม่มีกริ่ง แต่เสียงเคาะก็เด่นชัดเหมือนเสียงระฆัง แม้แต่ในห้องก็ได้ยินชัดเจน
นายหญิงใหญ่อานที่อยู่ด้านนอกประตูมองไปทางตู้ไห่ชิง ยิ้มเล็กน้อยแล้วถามเธอว่า "ฉันขอรบกวนสอบถามหน่อยได้ไหม เธอคือตู้ไห่ชิงหรือไม่?"
เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายเรียกชื่อของเธอถูก ตู้ไห่ชิงจึงรีบตอบกลับอย่างสุภาพว่า "คุณป้าเกรงใจเกินไปแล้วละค่ะ ฉันชื่อตู้ไห่ชิง ว่าแต่คุณคือใครเหรอคะ?”
นายหญิงใหญ่อานยิ้มขึ้นแล้วพูดว่า "ฉัน... ฉันเป็นแม่ยายของเย่ฉางอิง แม่ของอานเฉิงซี ชื่อว่าเวิงฮุ่ยอิน"
ขณะที่เธอกำลังพูดอยู่นั้น ก็ได้ชี้ไปทางอานโฉงชิวที่อยู่ข้างๆ แนะนำขึ้นว่า "นี่คือลูกชายคนโตของฉัน และเป็นน้องชายของ เฉิงซีด้วย เขาคืออานโฉงชิว"
"หา?" ตู้ไห่ชิงมองไปทางนายหญิงใหญ่ด้วยความประหลาดใจ เธออุทานว่า "คุณคือป้าอัน! รีบเข้ามาเร็วเข้าค่ะ! คุณอานก็เชิญด้วยนะคะ!"
พูดจบ ก็ได้เปิดประตูออกไปอย่างรวดเร็ว
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ทำไมตอนซ้ำเยอะ ตอนก้ขาดหาย...
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...