ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5508
เมื่อเห็นนายหญิงใหญ่อารมณ์หดหู่ ตู้ไห่ชิงก็ปลอบโยนอย่างขอโทษว่า：“คุณน้า ฉันก็เพิ่งมาอยู่ที่นี่ได้ไม่นาน หลายปีนี้ก่อนที่ฉันจะมาอยู่นี่ เย่เฉินเคยมาหรือไม่ ฉันก็ไม่รู้ ดังนั้นคุณน้าอย่ามองโลกในแง่ร้ายเกินไปเลยนะ”
นายหญิงใหญ่พยักหน้าเบา ๆ ถอนหายใจพูดไปว่า：“น้าไม่สงสัยหรอกว่าเฉินเอ๋อยังมีชีวิตอยู่ ก็แค่เบาะแสที่เกี่ยวข้องกับเฉินเอ๋อ ที่ตอนนี้น้าจะหาได้น้อยมาก เบาะแสเหล่านี้ ถูกตัดไปก็จะน้อยลงไปอีก ……”
ตู้ไห่ชิงพูดด้วยรอยยิ้ม：“คุณน้า บางทีตอนนี้อาจจะยังไม่ถึงเวลาที่น้าจะได้พบเขา เมื่อถึงเวลาที่เหมาะสม แม้ว่าเขาจะอยู่ไกลแค่ไหน ก็จะมาเจอคุณน้าแน่ค่ะ”
นายหญิงใหญ่ยิ้มอย่างขมขื่น：“น้าเชื่อที่คุณพูดนะ น้าแค่กลัวว่าตัวเองอายุมากแล้ว จะรอไม่ถึงวันนั้น”
ตู้ไห่ชิงเห็นนายหญิงใหญ่เศร้ามาก ในใจก็อดไม่ได้ที่จะสงสาร
เมืองจินหลิง สำหรับนายหญิงใหญ่แล้ว เป็นสถานที่อันน่าเศร้าที่ใจไม่แข็งพอจะนึกถึงอดีต
ลูกสาว ลูกเขยเสียชีวิตที่นี่ และหลานชายก็หายไปจากที่นี่ 20 ปีแล้ว
หากเป็นตัวเธอเอง เกรงว่าจะไม่กล้าแม้แต่จะมาที่นี่
แต่ว่า นายหญิงใหญ่ที่อายุมากขนาดนี้แล้ว ยังมาที่นี่โดยไม่ลังเล เพียงแค่นี้ ก็เกรงว่าจะใช้เวลาในการทำใจนานมาก
นึกถึงตรงนี้ ตู้ไห่ชิงก็อดไม่ได้ที่จะพึมพำกับตัวเองในใจ：“เย่เฉิน คุณยายของคุณอายุมากขนาดนี้แล้วยังถ่อมาถึงเมืองจินหลิง ถึงคุณจะมีปัญหาใหญ่แค่ไหน อย่างน้อยก็น่าจะนึกถึงเธอบ้างสิ？”
แต่ว่า ตู้ไห่ชิงก็รู้ว่า ความยากลำบากและอุปสรรคทั้งหมดที่เย่เฉินเผชิญอยู่นั้น ไกลเกินกว่าที่ตัวเองจะประเมินได้ จากนิสัยของเย่เฉินแล้ว เขาจะต้องมีความลำบากใจ ในการตัดสินใจที่โหดร้ายแบบนี้แน่
ดังนั้น เธอจึงรีบพูดกับนายหญิงใหญ่ว่า：“คุณน้าคะ ในเมื่อคุณน้ามาถึงเมืองจินหลิงซึ่งไกลขนาดนี้แล้ว งั้นคุณน้าก็ตั้งถิ่นฐานที่นี่ชั่วคราว ใช้ชีวิตอยู่ที่นี่สักระยะหนึ่งสิคะ แม้ว่าคุณน้าจะหาเย่เฉินในเอลฟ์ไม่เจอแต่ก็ไม่เป็นไร บางทีวันไหนเย่เฉินกลับมา ถึงตอนนั้นคุณน้าอาจจะได้เจอเขาที่นี่ก็ได้ค่ะ”
หงฉางชิงอยู่ที่ช็องเซลีมาทั้งเช้า จนกระทั่งสิบเอ็ดโมงครึ่ง ถึงหยุดการบรรยายคาบเช้า พูดเสียงดังกับทุกคนว่า：“ทุกท่าน การบรรยายเช้าวันนี้จบลงเท่านี้ละกัน ทุกคนไปทานข้าวพักผ่อนให้เต็มที่ แล้วพวกเราก็จะเข้าคาบบ่ายตอนบ่ายโมงครึ่งตรง”
ทุกคนยืนขึ้นมาจากเบาะอย่างยังไม่หายอยาก พากันโค้งคำนับและขอบคุณหงฉางชิง จากนั้นก็ผ่อนคลายกล้ามเนื้อและกระดูก พร้อมกับเดินออกไปด้านนอก
อิโตะ นานาโกะไม่ได้รีบไป แต่ถามฉินเอ้าเสวี่ยนด้วยสีหน้าที่ดูตื่นเต้นว่า：“เอ้าเสวี่ยน คุณเข้าใจความลึกลับของมองภายในแล้วเหรอ？”
ฉินเอ้าเสวี่ยนเกาหัว：“เหมือนจะพอเข้าใจ……แต่ก็เหมือนจะไม่เข้าใจ……รู้สึกว่ามองภายในเหมือนก้นถังน้ำลึกเป็นพิเศษ พอฉันดำลงไป ทุกครั้งที่ใกล้จะถึงจุดลึกสุด ก็จะไปต่อไม่ได้ทุกครั้ง น่าหงุดหงิดสุด ๆ……”
พูดจบ เธอก็ถามนานาโกะว่า：“นานาโกะ คุณดูตื่นเต้นขนาดนี้ หรือว่าคุณเข้าใจแล้ว？！”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ทำไมตอนซ้ำเยอะ ตอนก้ขาดหาย...
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...