เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5509

นานาโกะพยักหน้าอย่างแรง อุทานเสียงทุ้มไปว่า：“ดูเหมือนฉันจะพบความลึกลับของมองภายในแล้ว เหมือนกับการดำน้ำที่คุณพูดถึงเมื่อกี๊ ตอนแรกฉันมักจะไม่สามารถดำน้ำได้ รู้สึกว่ายิ่งอยู่ใกล้ก้นน้ำ แรงผลักของน้ำก็ยิ่งแรงขึ้น มีแรงผลักฉันขึ้นสู่ผิวน้ำทุกที่……”

“ใช่ ๆ ๆ！”ฉินเอ้าเสวี่ยนรีบพูด：“ความรู้สึกเหมือนจะตายให้ได้！ฉันทรมานแทบบ้า คุณผ่านไปได้ไงกันแน่？”

นานาโกะพูดอย่างจริงจังว่า：“ตอนแรกฉันก็พยายามที่จะดำลงไปอย่างเต็มที่ แต่ก็ไม่สำเร็จแม้แต่ครั้งเดียว ต่อมาฉันเลยทำใจให้สงบ สมมติในหัวว่าวิญญาณของตัวเองออกมาจากร่าง วิญญาณออกมาจากร่างแล้วก็ไม่ได้ลงไปในน้ำทันที แต่ว่าขึ้นไป ที่จุดสูงสุดแทน！”

ฉินเอ้าเสวี่ยนตกใจ：“ไปจุดสูงสุด？！”

“ใช่！”นานาโกะพูดอย่างเด็ดเดี่ยวและตื่นเต้นว่า：“จุดสูงสุดไง！เหมือนกับการปีนไปจนถึงผสูงที่อยู่บนทะเลสาบ จากนั้นใช้ส้นเท้าเหยียบบนขอบหน้าผาสูงนั้น ให้วิญญาณอ้าแขนสองข้างออก กระโดดลงจากหน้าผาด้วยจิตใจที่แน่วแน่！”

พูดไป เสียงนานาโกะก็พูดต่อด้วยเสียงที่สั่น：“ความรู้สึกที่ปล่อยให้ตัวเองลงไปเร็วขึ้น ปล่อยให้เสียงลมดังก้องอยู่ในหูของตัวเอง ฉันไม่สนใจเลย แค่อยากกระโดดให้สำเร็จ！ความรู้สึกแบบนั้น เหมือนเข็มจากท้องฟ้าตกลงไป ลงไปในน้ำ ไม่มีความรู้สึกต่อต้านเหมือนเมื่อก่อน！ทันใดนั้นสถานการณ์ก็ดีขึ้นอย่างกะทันหัน เข้าใจในทันที！”

“อ๋า？”ฉินเอ้าเสวี่ยนได้ยินก็ตกใจ โพล่งออกไปว่า：“นานาโกะ……คุณ……คุณให้วิญญาณออกจากร่างได้จริง ๆ เหรอ？”

ที่จริงแล้ว ไม่ใช่ฉินเอ้าเสวี่ยนที่ได้ยินแล้วตกใจ แม้แต่เย่เฉินเองก็ตกตะลึงอย่างมาก

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน