หงฉางชิงชื่นชมนานาโกะแบบนี้ แต่นานาโกะกลับถ่อมตัวอย่างมาก หลังจากโค้งให้ ก็พูดอย่างไม่ใส่ใจไปว่า:“ขอบคุณอาจารย์หงที่ชมค่ะ เมื่อเทียบกับอาจารย์แล้ว ฉันก็แค่นักเรียนตัวเล็ก ๆ ที่เพิ่งเป็นนักบู๊ ไม่กล้าเรียกว่าวิถีบู๊ผู้มีความสามารถอะไรหรอก ตอนนี้เพิ่งจะค้นพบการมองภายใน ต้องขยันมากขึ้น ”
หงฉางชิงพูดชมไปว่า:“นอกจากพรสวรรค์แล้ว วิถีบู๊ที่ดี เป็นองค์ประกอบที่สองของการฝึกฝนวิถีบู๊ด้วย และไม่เย่อหยิ่งหุนหันพลันแล่น ก็เป็นองค์ประกอบที่สามของการฝึกฝนวิถีบู๊ คุณอิโตะคนเดียวมีทั้งหมดสามอย่าง อนาคตจะต้องไร้ขีดจำกัดแน่!”
อิโตะ นานาโกะคำนับอีกครั้ง:“ต้องขอบคุณอาจารย์อยู่แล้ว นักเรียนต้องทำให้ดีที่สุด!”
หงฉางชิงพยักหน้า พูดด้วยรอยยิ้ม:“พักเที่ยงแป๊บเดียว รีบไปทานข้าวเถอะ ตอนบ่ายยังมีต่อ”
นานาโกะส่ายหน้าพูดด้วยรอยยิ้มว่า:“นักเรียนไม่ไปแล้ว จะรีบทำให้มีเสถียรภาพต่อ!”
ฉินเอ้าเสวี่ยนที่อยู่ด้านข้างเห็นเธอตั้งใจ จึงรีบพูดว่า:“งั้นฉันก็ไม่ไปด้วย!ฉันจะลองวิธีที่นานาโกะบอก!”
หงฉางชิงไม่รู้ว่าเมื่อครู่ทั้งสองคุยเรื่องอะไร คิดว่านานาโกะได้สอนบางอย่างให้กับฉินเอ้าเสวี่ยน ดังนั้นจึงพูดด้วยรอยยิ้มว่า:“โอเค ๆ ๆ ถ้าคุณสองคนคอยให้กำลังใจ และช่วยเหลือกันแบบนี้ จะต้องได้ผลตอบแทนทวีคูณแน่!”
พูดจบ เขาก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า:“งั้นผมไม่รบกวนคุณสองคนแล้ว”
ทั้งสองรีบก้มตัวบอกลา หลังจากเห็นหงฉางชิงไปแล้ว ก็รีบกลับมานั่งบนเบาะอีกครั้ง
ฉินเอ้าเสวี่ยนรอไม่ไหว รีบนั่งขัดสมาธิ และพูดอย่างตื่นเต้นว่า:“นานาโกะ ฉันจะลองทำตามที่คุณพูดดู!”
นานาโกะพยักหน้า และกำชับไปว่า:“ต้องโฟกัสไปกับมัน เมื่อเริ่มล้างสมองตัวเอง ก็บอกตัวเองจากจิตใต้สำนึกว่าคุณเอาวิญญาณออกจากร่างกายแล้ว และอย่าถูกรบกวนจากสิ่งเคลื่อนไหวรอบ ๆ ตัว ไปจุดสูงสุดที่จิตใจตามหา ถ้าพบแล้วก็กระโดด แล้วคุณจะได้รับบางอย่างไปแน่นอน!”
ในข้อความ นานาโกะพูดว่า:“เย่เฉินซัง ฉันมีข่าวดีที่จะแบ่งปันกับคุณ!”
เย่เฉินทำเป็นไม่รู้เรื่อง ตอบเธอไปว่า:“ข่าวดีอะไร?รีบพูดมาสิ”
นานาโกะตอบกลับว่า:“ฉันเข้าใจวิธีมองภายในเส้นลมปราณและการทำงานของชี่แท้แล้ว!พูดให้ถูกก็คือ ฉันเป็นักบู๊คนหนึ่งอย่างแท้จริงแล้ว!”
เย่เฉินทำเป็นตกใจ:“จริงเหรอ?!ทะลวงเป็นนักบู๊ได้เร็วขนาดนี้เชียว?!นี่มันเร็วมากเลยนะ?”
นานาโกะตอบกลับว่า:“ฮี่ฮี่ อาจารย์หงก็บอกว่าฉันทำได้เร็วมาก แต่ฉันคิดว่านี่น่าจะเกี่ยวข้องกับโอสถที่เย่เฉินซังให้ฉันใช้ก่อนหน้านี้!โอสถจะต้องช่วยฉันไว้แน่ ฉันจึงหาเข้าสู่นักบู๊ได้อย่างรวดเร็ว!”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...