ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5511
เย่เฉินพูดว่า：“โอสถทำได้เพียงเสริมสร้างสมรรถภาพร่างกายของคุณ ช่วยให้คุณผ่านเส้นลมปราณได้ แต่ถ้าตัวคุณไม่อาจเข้าใจการใช้เส้นลมปราณได้ ถึงแม้ว่าผมเปิดเส้นลมปราณของคุณทั้งหมด แต่คุณไม่เข้าใจสิ่งสำคัญของมองภายใน ก็ไม่อาจทำงานชี่แท้ได้ สิ่งนี้มันเป็นพรสวรรค์จริง ๆ พรสวรรค์ของคุณนั้นยอดเยี่ยมจริง ๆ อย่างไม่ต้องสงสัยเลย”
เวลานี้นานาโกะมีสีหน้าเขินอาย เม้มริมฝีปากจ้องโทรศัพท์เป็นเวลานาน จากนั้นจึงรวบรวมความกล้าถามเขาว่า：“เย่เฉินซัง ค่ำวันนี้คุณว่างไหม？ฉันอยากเลี้ยงข้าวคุณสักมื้อ ถือเป็นการขอบคุณคุณ！”
เย่เฉินถามเธอว่า：“ทำไมต้องขอบคุณผม？”
นานาโกะพูดว่า：“คุณช่วยฉันตั้งเยอะแบบนี้ และยังให้ฉันมาเรียนวิถีบู๊ที่นี่อีก ในที่สุดตอนนี้ฉันก็เรียนรู้เบื้องต้นได้แล้ว ควรจะเลี้ยงข้าวคุณสักมื้อไม่ใช่เหรอ？ถือว่าเป็นการเลี้ยงขอบคุณ ไม่รู้ว่าเย่เฉินซังจะตกลงไหม？”
เย่เฉินครุ่นคิด แล้วตอบอย่างรวดเร็วว่า：“ไม่มีปัญหา บอกเวลาผมมา ผมจะไปตรงเวลา”
นานาโกะพูดว่า：“การบรรยายทุกวันของอาจารย์หงจะถึงหกโมงครึ่ง งั้นพวกเราก็เจอกันดึกนิดหนึ่งละกัน สองทุ่มเป็นไง？”
“ไม่มีปัญหา”เย่เฉินพูด：“งั้นคุณก็ตั้งใจฝึก เจอกันตอนค่ำ”
นานาโกะดีใจอย่างมาก รีบตอบไปว่า：“เจอกันตอนค่ำ！”
เย่เฉินรู้ว่าเธอกระตือรือร้นที่จะฝึก ดังนั้นจึงไม่ตั้งใจไปรบกวนเธอ ตอบไปตรง ๆ ว่า：“งั้นคุณก็ตั้งใจฝึกเถอะ ตอนค่ำเจอกันค่อยว่ากันอีกที”
“ค่ะ！”นานาโกะตอบกลับ ปรับโทรศัพท์เป็นโหมดเครื่องบินอีกครั้ง วางไว้ใต้เบาะ แล้วกลับเข้าไปทำสมาธิใหม่ เริ่มทำงานชี่แท้
เย่เฉินก็ไม่ได้คุยกับหงฉางชิงอีก ในขณะที่ทุกคนกำลังไปที่ร้านอาหาร ไม่มีใครเห็นตัวเอง เขาก็หันกลับออกไปจากช็องเซลีเซียนสปา
ระหว่างทางกลับ เขายังคงคิดถึงฉากอันยอดเยี่ยมที่นานาโกะอธิบายให้ฉินเอ้าเสวี่ยนฟัง แม้ว่าตัวเองจะไม่ใช่นักบู๊ แต่ตัวเองก็ลองทำตามข้อคิดที่ได้จากประสบการณ์ของนานาโกะได้ ถ้าตัวเองหาสถานะนั้นได้จริง ๆ ก็น่าจะเป็นประโยชน์ต่อตัวเองมาก
ในขณะที่คิดอยู่นั้น จู่ ๆ โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น เป็นสายของหลี่เสี่ยวเฟิน
ดังนั้น เขาจึงตกลงอย่างง่ายดาย พูดไปว่า：“ไม่มีปัญหา พรุ่งนี้ผมจะขับรถไปรับพวกคุณ พวกคุณจะเดินทางกี่โมง？”
หลี่เสี่ยวเฟินพูดว่า：“ไม่รีบ ลงทะเบียนทั้งหมดสองวัน ไปถึงตอนไหนก็ได้ ช่วงเช้าคนน่าจะเยอะสุดดีไหม สักประมาณสิบโมงเดินทาง？”
“ได้”เย่เฉินถามเธอ：“ต้องเตรียมของใช้ในชีวิตประจำวันให้คลอเดียด้วยหรือเปล่า？เขาจัดห้องนอนให้แล้วใช่ไหม？”
หลี่เสี่ยวเฟินตอบอือ แล้วพูดว่า：“ป้าหลี่เตรียมให้เธอเรียบร้อยแล้ว พรุ่งนี้ป้าหลี่ก็จะไปด้วย ถึงตอนนั้นคุณขับรถไปด้วยกันก็ได้”
“โอเค”เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้ม：“งั้นพรุ่งนี้ผมจะไปรับพวกคุณที่บ้านประมาณเก้าโมงครึ่ง”
“OK งั้นก็เอาตามนี้แหละ！”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ทำไมตอนซ้ำเยอะ ตอนก้ขาดหาย...
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...