ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5512

เวลานี้

โฮมสเตย์จื่อจิน เมืองจินหลิง

หลินหว่านเอ๋อร์กำลังยืนอยู่หน้าโต๊ะ มองภาพวาดทิวทัศน์ที่เสร็จสมบูรณ์ตรงหน้า

ในภาพวาดมีภูเขาที่ซ้อนกันคดเคี้ยวไปมา ผิวน้ำทะเลสาบสวรรค์กระเพื่อมไปมา สวยงามเป็นอย่างมาก

หลินหว่านเอ๋อร์ยื่นนิ้วเรียวยาวออกไป แตะรอยหมึกที่หนาที่สุดของภาพวาดเบา ๆ หลังจากรู้สึกว่าไม่เหนียวเหนอะหนะแล้ว เธอก็มองไปที่ปลายนิ้วสีขาวนุ่ม เมื่อเห็นว่าไม่มีคราบหมึกแล้ว จึงแน่ใจว่าแห้งสนิท

จากนั้น เธอก็ใช้หนังสือทรงโบราณที่เป็นม้วนที่เตรียมไว้เรียบร้อย เอาภาพวาดติดบนหนังสือโบราณที่เป็นม้วนสีทองอย่างระมัดระวัง หลังจากติดเสร็จทั้งหมด ม้วนเรียบร้อยแล้ว หลินหว่านเอ๋อร์ก็ใช้ริบบิ้นที่ทำจากผ้าไหม มาปิดผนึก

ตอนนี้เอง เสียงของเหล่าจางดังมาจากด้านนอกประตู：“คุณหนู กระผมขอเข้าพบหน่อยครับ”

หลินหว่านเอ๋อร์พูดเสียงดัง：“เข้ามาเลย”

เหล่าจางที่ตัวโก่งหลังค่อมเล็กน้อย เดินโซเซเข้ามา เห็นภาพวาดทิวทัศน์บนโต๊ะเป็นม้วนกระดาษ ก็รีบพูดว่า：“ขอแสดงความยินดีกับผลงานชิ้นเอกของคุณหนูด้วยครับ！”

หลินหว่านเอ๋อร์พูดไปนิ่ง ๆ ว่า：“ไม่ใช่ผลงานชิ้นเอกอะไรหรอก”

พูดไป ก็ถามเขาว่า：“ใช่สิ มาหาฉฝันมีอะไรหรือเปล่า？”

เหล่าจางพูดด้วยความเคารพว่า：“คุณหนู ในวันพรุ่งนี้มหาวิทยาลัยจินหลิงจะเริ่มลงทะเบียนนักเรียนใหม่แล้ว เวลาลงทะเบียนลากไปอีกสองวัน คุณหนูจะให้กระผมไปด้วยเมื่อไหร่ดีครับ？”

หลินหว่านเอ๋อร์ครุ่นคิด แล้วพูดว่า：“ฉันจะไปเมื่อไหร่ ก็ขึ้นอยู่กับว่าผู้หญิงที่ชื่อคลอเดียจะไปเมื่อไหร่ แล้วก็ขึ้นอยู่กับว่าเย่เฉินจะไปกับโอลิเวียด้วยหรือไม่”

พูดไป เธอก็พูดกับเหล่าจางว่า：“แบบนี้ละกัน นายให้เหล่าชิวจัดการ พรุ่งนี้ฉันจะเดินทางแต่เช้า ไปรอใกล้ ๆ มหาวิทยาลัยจินหลิงก่อน ถ้าแน่ใจว่าคลอเดียเริ่มลงทะเบียนเข้าเรียนแล้ว ฉันค่อยไปโรงเรียน”

เหล่าจางพยักหน้าเบา ๆ และพูดด้วยความเคารพว่า：“ครับคุณหนู แล้วผมจะไปยืนยันกับเหล่าชิว”

จากนั้น เขาก็ถามอีกว่า：“อ้อใช่สิคุณหนูครับ พรุ่งนี้ถ้าเจอเย่เฉินคนนั้นจริง ๆ กระผมควรระวังอะไรถึงไม่ให้เขาสังเกตเห็นความผิดปกติดีครับ？”

หลินหว่านเอ๋อร์พูดอย่างนิ่งเฉย：“พรุ่งนี้นายปรากฏตัวต่อหน้าเขาไม่ได้ วันนั้นอยู่ที่ยุโรปเหนือ ตอนท้ายจะมีพวกเราสองคนที่เดินออกจากไร่ เมื่อเขาเห็นพวกเรา จะต้องพยายามหาทางตรวจสอบว่าพวกเรามีปัญหาหรือไม่แน่ ฉันรับมือวิธีการของเขาได้ แต่นายไม่ได้ ถ้าเขาเห็นนาย ฉันปิดบังไม่ได้อีกแล้ว ดังนั้นช่วงนี้ นายอยู่ที่โฮมสเตย์จื่อจิน ห้ามไปไหนเด็ดขาด”

เหล่าจางพูดโดยไม่ลังเลว่า：“ครับคุณหนู กระผมจะไม่อยู่ห่างโฮมสเตย์จื่อจินเลยครับ”