ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5522
เพียงแวบเดียว เย่เฉินก็จำหลินหว่านเอ๋อร์ได้！
แม้เย่เฉินจะเคยได้เห็นเธอเพียงแต่แวบเดียว และต่อให้หลินหว่านเอ๋อร์จะเปลี่ยนการแต่งตัว เปลี่ยนสไตล์ เย่เฉินก็จำเธอได้ในทันที
นั้นเพราะ ตลอดเวลาที่ผ่านมา เงาของหลินหว่านเอ๋อร์ อยู่ในหัวสมองของเขามาโดยตลอด
ไม่เคยมีภาพจำของผู้หญิงคนไหน ที่ปรากฏอยู่ในหัวสมองของเย่เฉินได้ชัดเจนขนาดนี้มาก่อน หลินหว่านเอ๋อร์เป็นคนแรก
แม้รูปร่างหน้าตาของหลินหว่านเอ๋อร์ จะน่าตะลึงชวนสงสัยอย่างมากในความเป็นจริงที่มี แต่ที่เย่เฉินจำเธอได้ ไม่ใช่เพราะสาเหตุนี้
ที่เย่เฉินจำเธอได้ นั่นก็เพราะ เย่เฉินรู้สึกเสียดาย เสียดายที่ตอนอยู่ยุโรปเหนือ ตัวเองไม่ได้ถามหลินหว่านเอ๋อร์ถึงเรื่องราวแหล่งที่มาทั้งหมดของเธอกับองค์กรพั่วชิง รวมถึงสิ่งที่เธอรับรู้ทั้งหมด เกี่ยวกับข้อมูลทุกอย่างขององค์กรพั่วชิง
นอกจากนี้ ยังมีอีกเหตุผลหนึ่งที่ทำให้เย่เฉินยังจดจำหลินหว่านเอ๋อร์คนนี้ไม่ลืม นั่นก็คือแหวนที่ยังคงกระตุกเต้นเร่าๆอยู่ในกระเป๋าของเขาตอนนี้！
ทุกครั้งที่ตัวเองถูกแหวนวงนี้ใช้กลอุบายให้ใช้ปราณทิพย์จำนวนมาก ภายในใจของเย่เฉินก็จะนึกถึงหลินหว่านเอ๋อร์อย่างควบคุมไม่ได้
และทุกครั้งที่แหวนวงนี้เต้นเร่าๆในกระเป๋า เขาก็จะนึกไปถึงหลินหว่านเอ๋อร์อย่างไม่รู้ตัว
แต่ว่า เขาไม่เคยคิดมาก่อน ว่าตัวเองจะมาเจอหลินหว่านเอ๋อร์อีกครั้งได้！
ยิ่งไปกว่านั้น เขาไม่นึกไม่ฝันมาก่อนว่า หลินหว่านเอ๋อร์ที่ควรจะหนีเอาชีวิตรอดคนนั้น จะมาอยู่ที่เมืองจินหลิงได้！และยังจะมาปรากฏตัวที่หน้าห้องพักของคลอเดียได้！
ชั่วขณะหนึ่ง ภายในใจของเย่เฉินนอกจากจะตกตะลึงและมึนงงแล้ว จู่ๆก็เกิดความหวาดระแวงขึ้นมา ！
เขาอดที่จะสงสัยไม่ได้ว่า ที่หลินหว่านเอ๋อร์มาปรากฏตัวอยู่ที่นี่ มันเป็นเพราะ ติดตามตัวเองมาหรือเปล่า！
หากเป็นเช่นนี้ นั่นก็หมายความว่า ในตอนที่ตัวเองใช้ปราณทิพย์เพื่อจุดสังเกตทางจิตวิทยากับเธอในตอนนั้น มันไม่ได้มีผลใดๆเลย！
พูดจบ เธอมองไปยังคลอเดีย ยิ้มแล้วพูดว่า“ คลอเดีย เพื่อนร่วมห้องคนใหม่ของเธอมาแล้ว ！”
หลินหว่านเอ๋อร์เห็นคลอเดีย ก็พยักหน้าให้เธออย่างเป็นมิตร และพูดด้วยรอยยิ้ม“สวัสดีนะ ฉันชื่อหลินเสี่ยวหว่าน เป็นนักศึกษาใหม่ในภาควิชาโบราณคดี ต่อไปเราเป็นเพื่อนร่วมห้องกันแล้วนะ！”
เมื่อเย่เฉินได้ยินคำนี้ ดวงตาก็หรี่เล็กลงเล็กน้อย เขารู้ว่าหลินหว่านเอ๋อร์ในตอนนี้กำลังโกหกอยู่ ดังนั้นดวงตาก็เป็นดั่งเปลวไฟมองสำรวจหลินหว่านเอ๋อร์ จากสีหน้าท่าทีของเธอ อยากจะจับการเปลี่ยนแปลงเพียงเล็กน้อยของเธอ
หลินหว่านเอ๋อร์คาดเดาได้อยู่ก่อนแล้ว ไม่ว่าตัวเองจะได้เจอกับเย่เฉินซึ่งๆหน้าในวันนี้ หรือจะได้เจอกับคลอเดียก่อน ในอนาคตหากอาศัยคลอเดียแล้วได้พบเจอกับเย่เฉิน ไม่ว่าตัวเองจะแนะนำตัวต่อหน้าเย่เฉินยังไง ก็จะต้องมีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้น ดังนั้น ตั้งแต่ที่เธอตัดสินใจจะมาเข้าเรียนที่มหาวิทยาลัยจินหลิง เธอก็เอาแต่ฝึกฝนที่หน้ากระจกอยู่ตลอด ฝึกที่จะโกหกและไม่ให้ตัวเองต้องแสดงพิรุธใดๆออกมา
ดังนั้น แม้จะถูกเย่เฉินจ้องมองมาแบบนี้ เธอก็ยังคงควบคุมสติอารมณ์ได้ดี ใบหน้ายังคงมีรอยยิ้มที่สุภาพและสำรวมอยู่ตลอดเวลา
คลอเดียในตอนนี้ถามด้วยความประหลาดใจ“เธอก็เรียนสาขาโบราณคดีเหมือนกันเหรอ？”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...