ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5523
“ใช่！”หลินหว่านเอ๋อร์พยักหน้า และถามด้วยความสงสัย“เธอเองก็ด้วยเหรอ？”
คลอเดียพยักหน้าและพูดว่า“ใช่……”
หลินหว่านเอ๋อร์ยิ้มและพูดว่า“ ช่างบังเอิญจริงๆ！เราสองคนเป็นนักเรียนต่างชาติทั้งคู่ พูดภาษาจีนได้ และยังเรียนสาขาโบราณคดีด้วย！”
คลอเดียเองก็ไม่อยากจะเชื่อเหมือนกัน พูดอย่างจริงจังว่า“พวกเขาบอกว่าสาขาโบราณคดีไม่มีคนลงทะเบียน โดยเฉพาะผู้หญิงไม่มีใครมาลงทะเบียนเลย ฉันได้เตรียมใจไว้แล้วว่าจะเป็นเพียงนักศึกษาหญิงคนเดียวในสาขา ไม่คิดว่าจะได้มาเจอกับเพื่อนร่วมชั้นที่เรียนสาขาวิชาเดียวกันแบบนี้！”
หลี่เสี่ยวเฟินที่อยู่ด้านข้างพูดด้วยรอยยิ้มว่า“ที่สำคัญยิ่งกว่าคือ พวกเธอสองคนยังได้มาอยู่ในห้องพักเดียวกันอีก ช่างมีวาสนาต่อกันจริงๆ！”
“ใช่！”ป้าหลี่ก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า“แบบนี้ พวกเธอสองคนก็มีวาสนาต่อกันแล้วจริงๆ ！”
คลอเดียในตอนนี้ก็เพิ่งจะนึกขึ้นได้และพูดแนะนำตัวเองกับหลินหว่านเอ๋อร์ “สวัสดีนะ ฉันชื่อคลอเดีย คลอเดีย ดินอร์ซิโอ เป็นลูกครึ่งจีนอิตาลีในแคนาดา”
หลินหว่านเอ๋อร์พยักหน้า เอื้อมมือไปแล้วจับมือกับเธอ พูดด้วยรอยยิ้ม“ฉันเป็นคนเชื้อสายจีนในมาเลเซีย ต่อไปเราต่างก็เป็นเพื่อนร่วมชั้นในหอพักเดียวกัน เธอเรียกฉันว่าเสี่ยวหว่านก็ได้ ”
หลี่เสี่ยวเฟินที่อัธยาศัยดีเมื่อเห็นหลินหว่านเอ๋อร์มาคนเดียว อดไม่ได้ที่จะเอ่ยถาม“เสี่ยวหว่าน เธอเดินทางจากมาเลเซียมาสมัครเรียนที่เมืองจินหลิงคนเดียวเหรอ？”
หลินหว่านเอ๋อร์ส่ายหน้าและพูดว่า “ปู่ของฉันก็เดินทางมาเมืองจินหลิงกับฉันด้วย แต่เพราะท่านอายุมากแล้ว ก็เลยไม่ได้ให้ท่านตามมา ”
หลี่เสี่ยวเฟินกล่าว“พอดีเที่ยงนี้เราตั้งใจจะไปกินข้าวกันที่โรงอาหาร ถือโอกาสไปชิมอาหารที่โรงอาหารด้วย เธอไปพร้อมกับเราไหม？”
หลินหว่านเอ๋อร์พูดปฏิเสธและขอบคุณ“ขอบใจนะ ตอนเที่ยงฉันต้องกลับบ้านอีก ปู่กับย่ารอฉันอยู่ที่บ้านในเมืองจินหลิง ไว้โอกาสหน้าเราค่อยไปกินด้วยกันนะ เพราะยังไงก็ยังต้องเรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัยจินหลิงนี้อีกตั้งสี่ปี ”
เดินลงมาถึงที่ข้างล่าง แหวนที่อยู่ในกระเป๋าของเย่เฉิน ก็ค่อยๆกลับมาสงบนิ่งลง และหลี่เสี่ยวเฟินในตอนนี้ก็อดไม่ได้ที่จะอุทานออกมา“หลินเสี่ยวหว่านคนนี้ อะไรจะสวยได้ขนาดนี้กัน？ฉันไม่เคยเห็นสาวเอเชียที่ไหนที่หน้าตาสะสวยแบบนี้มาก่อน……”
“ใช่……”คลอเดียก็พูดเห็นด้วยอย่างที่สุด“ผู้หญิงที่สวยแบบนี้ ช่างหาได้ยากยิ่งจริงๆ”
หลี่เสี่ยวเฟินถามเย่เฉิน “พี่เย่เฉิน พี่ว่ายังไง ？”
ภายในใจของเย่เฉินเอาแต่ครุ่นคิด ว่าจะทำยังไงถึงจะพิสูจน์ได้ว่าหลินหว่านเอ๋อร์นั้นพยายามที่จะเข้าหาตัวเอง
ดังนั้น เขาก็แกล้งทำทีเหมือนคิดอะไรได้ขึ้นมา พูดโพล่งออกไปว่า“แย่แล้ว ฉันเหมือนจะลืมกุญแจรถไว้ที่หอพักของคลอเดีย พวกเธอไปที่โรงอาหารกันก่อน ฉันขอย้อนกลับไปหาดู ！”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...