ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5523

“ใช่！”หลินหว่านเอ๋อร์พยักหน้า และถามด้วยความสงสัย“เธอเองก็ด้วยเหรอ？”

คลอเดียพยักหน้าและพูดว่า“ใช่……”

หลินหว่านเอ๋อร์ยิ้มและพูดว่า“ ช่างบังเอิญจริงๆ！เราสองคนเป็นนักเรียนต่างชาติทั้งคู่ พูดภาษาจีนได้ และยังเรียนสาขาโบราณคดีด้วย！”

คลอเดียเองก็ไม่อยากจะเชื่อเหมือนกัน พูดอย่างจริงจังว่า“พวกเขาบอกว่าสาขาโบราณคดีไม่มีคนลงทะเบียน โดยเฉพาะผู้หญิงไม่มีใครมาลงทะเบียนเลย ฉันได้เตรียมใจไว้แล้วว่าจะเป็นเพียงนักศึกษาหญิงคนเดียวในสาขา ไม่คิดว่าจะได้มาเจอกับเพื่อนร่วมชั้นที่เรียนสาขาวิชาเดียวกันแบบนี้！”

หลี่เสี่ยวเฟินที่อยู่ด้านข้างพูดด้วยรอยยิ้มว่า“ที่สำคัญยิ่งกว่าคือ พวกเธอสองคนยังได้มาอยู่ในห้องพักเดียวกันอีก ช่างมีวาสนาต่อกันจริงๆ！”

“ใช่！”ป้าหลี่ก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า“แบบนี้ พวกเธอสองคนก็มีวาสนาต่อกันแล้วจริงๆ ！”

คลอเดียในตอนนี้ก็เพิ่งจะนึกขึ้นได้และพูดแนะนำตัวเองกับหลินหว่านเอ๋อร์ “สวัสดีนะ ฉันชื่อคลอเดีย คลอเดีย ดินอร์ซิโอ เป็นลูกครึ่งจีนอิตาลีในแคนาดา”

หลินหว่านเอ๋อร์พยักหน้า เอื้อมมือไปแล้วจับมือกับเธอ พูดด้วยรอยยิ้ม“ฉันเป็นคนเชื้อสายจีนในมาเลเซีย ต่อไปเราต่างก็เป็นเพื่อนร่วมชั้นในหอพักเดียวกัน เธอเรียกฉันว่าเสี่ยวหว่านก็ได้ ”

หลี่เสี่ยวเฟินที่อัธยาศัยดีเมื่อเห็นหลินหว่านเอ๋อร์มาคนเดียว อดไม่ได้ที่จะเอ่ยถาม“เสี่ยวหว่าน เธอเดินทางจากมาเลเซียมาสมัครเรียนที่เมืองจินหลิงคนเดียวเหรอ？”

หลินหว่านเอ๋อร์ส่ายหน้าและพูดว่า “ปู่ของฉันก็เดินทางมาเมืองจินหลิงกับฉันด้วย แต่เพราะท่านอายุมากแล้ว ก็เลยไม่ได้ให้ท่านตามมา ”

หลี่เสี่ยวเฟินกล่าว“พอดีเที่ยงนี้เราตั้งใจจะไปกินข้าวกันที่โรงอาหาร ถือโอกาสไปชิมอาหารที่โรงอาหารด้วย เธอไปพร้อมกับเราไหม？”

หลินหว่านเอ๋อร์พูดปฏิเสธและขอบคุณ“ขอบใจนะ ตอนเที่ยงฉันต้องกลับบ้านอีก ปู่กับย่ารอฉันอยู่ที่บ้านในเมืองจินหลิง ไว้โอกาสหน้าเราค่อยไปกินด้วยกันนะ เพราะยังไงก็ยังต้องเรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัยจินหลิงนี้อีกตั้งสี่ปี ”