ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5525
“ชิวอิงซาน？”ในตอนที่เย่เฉินถูกโอนย้ายมาเป็นนักศึกษาที่มหาวิทยาลัยจินหลิงนั้น ก็เคยได้ยินชื่อนี้อยู่หลายต่อหลายครั้ง เพราะในตอนนั้นชิวอิงซานได้บริจาคเงินเพื่อการศึกษาอยู่เป็นจำนวนมากให้กับมหาวิทยาลัยจินหลิง ช่วยให้มหาวิทยาลัยจินหลิงนั้นได้พัฒนาไปอย่างรวดเร็ว ดังนั้นที่ในมหาวิทยาลัยจินหลิง เรื่องราวของเขานั้นได้ถูกบันทึกไว้ในประวัติของโรงเรียนด้วย
เขาไม่คิดว่า หลินหว่านเอ๋อร์จะเกี่ยวข้องกับชิวอิงซานด้วย ก็จึงถามอย่างประหลาดใจยิ่งขึ้นว่า “ชื่อจริงของคุณคืออะไร？”
หลินหว่านเอ๋อร์พูดอย่างไม่ต้องคิด“ชื่อจริงของฉันคือหลินหว่านเอ๋อร์”
เย่เฉินถามต่อ“ชิวอิงซานแซ่ชิว คุณแซ่หลิน เขาเป็นปู่ของคุณได้ยังไง ？”
หลินหว่านเอ๋อร์กล่าว“เป็นปู่ที่มีสายเลือดห่างๆ พี่ชายห่างๆของปู่คนหนึ่ง หลังจากที่ฉันหนีมาจากยุโรปเหนือ ก็มาพึ่งพาเขา เพื่อไม่ให้ตามหาตัวเจอ ก็จึงขอให้เขาสร้างตัวตนของหลินเสี่ยวหว่านขึ้นมา เป็นเขาที่จัดแจงให้ฉันได้มาเรียนหนังสือที่เมืองจินหลิง ”
เย่เฉินถามต่อ“แล้วทำไมคุณถึงเลือกเรียนสาขาวิชาโบราณคดี？”
หลินหว่านเอ๋อร์กล่าว“ฉันไม่ได้มาเพื่อศึกษาเล่าเรียนอะไร แต่มาเพื่อหลบซ่อนตัว เพื่อความปลอดภัยของตัวเอง ดังนั้นในสาขาวิชาของมหาวิทยาลัยจินหลิงฉันจึงเลือกสาขาโบราณคดี ฉันชอบพวกเครื่องลายคราม โบราณวัตถุกับการเขียนพู่กันจีนและภาพวาดโบราณเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ในวิชาเอกของมหาวิทยาลัยจินหลิงที่มากมาย มีสิ่งนี้ที่ฉันรู้สึกสนใจเท่านั้น ”
เย่เฉินยังคงฟังหูไว้หู แล้วส่ายแหวนที่อยู่ในมือไปมา เอ่ยถามเธอ“แหวนวงนี้มีความพิเศษอะไร？”
หลินหว่านเอ๋อร์ส่ายหน้า“มีอะไรพิเศษไหมนั้น ฉันเองก็ไม่รู้ นี่เป็นสมบัติเพียงชิ้นเดียวที่พ่อเหลือไว้ให้ฉัน ก่อนเขาจะจากไปได้ให้ฉันเก็บรักษามันไว้ให้ดี ยังได้เน้นย้ำด้วยว่าอย่างให้มันไปตกอยู่ที่มือของใคร”
เย่เฉินทำทีถามเธอ“แล้วทำไมคุณต้องเอาแหวนวงนี้มาให้ผมด้วย ？”
หลินหว่านเอ๋อร์ไหวพริบรวดเร็ว พูดด้วยใบหน้าที่ฉงนสงสัย“คุณน่าจะเข้าใจผิด ฉันไม่มีทางเอาสมบัติของพ่อนี้ยกให้ใครไปแน่ๆ เพราะมันมีค่าสำหรับฉันมาก ”
เย่เฉินขมวดคิ้วและถาม“พ่อของคุณเป็นใคร？ทำอะไร？ชื่อแซ่อะไร เกิดที่ไหน ตายที่ไหน？ ”
หลินหว่านเอ๋อร์ตอบ“พ่อของฉันชื่อหลินจู๋ว์หลู เกิดที่เย่นจิง ตายที่เตียนหนาน ส่วนเขาทำอะไรนั้น ฉันไม่รู้ รู้เพียงเขาเป็นนักบู๊คนหนึ่ง และเป็นศัตรูกับองค์กรพั่วชิงมาโดยตลอด”
เย่เฉินถาม“ทำไมถึงเป็นศัตรูกับองค์กรพั่วชิง？”
หลินหว่านเอ๋อร์พูดไปตามความจริง“เคยไปครั้งหนึ่ง”
เย่เฉินถามว่า“ไปทำอะไร？”
หลินหว่านเอ๋อร์ตอบ“หลานสาวของเพื่อนเก่าคุณปู่พักอาศัยอยู่ที่Tomson Riviera ครั้งนั้นที่ฉันไป เพราะคนขับรถของคุณปู่จะไปรับหลานสาวของเพื่อนเก่าที่อยู่Tomson Rivieraมากินข้าวที่บ้าน ดังนั้นฉันก็เลยได้ไปที่นั่น ”
เย่เฉินถามต่อ“ หลานสาวของเพื่อนเก่าคุณปู่คุณเป็นใคร？”
หลินหว่านเอ๋อร์ตอบ “เธอเป็นอาจารย์บรรยายที่มหาวิทยาลัยจินหลิง และเพิ่งได้เซ็นสัญญากับมหาวิทยาลัยจินหลิงไป”
เย่เฉินต้องการจะไปตรวจสอบทีหลังว่าที่หลินหว่านเอ๋อร์พูดมานั้นเป็นเรื่องจริงหรือไม่อย่างไร ก็จึงเอ่ยถามเธอ“หลานสาวเพื่อนเก่าคนนั้นชื่ออะไร ？”
หลินหว่านเอ๋อร์พูดอย่างไม่ลังเล“ เธอชื่อหลิวม่านฉง！”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...