“หลิวม่านฉง?!”
เย่เฉินตะลึงเมื่อได้ยิน ในใจแอบคิด“อะไรมันจะบังเอิญขนาดนี้ ยังมีอาจารย์หญิงที่ชื่อหลิวม่านฉงด้วยเหรอ?”
วินาทีถัดไป เขาก็แอบคิดในใจ“น่าจะแค่คนชื่อเหมือนกับหลิวม่านฉงที่เรารู้จักหรือเปล่า?”
ทว่า เมื่อคิดได้ว่าตัวเองยังมาเจอกับหลินหว่านเอ๋อร์ที่นี่อีกครั้งได้ หากหลิวม่านฉงที่ตัวเองรู้จักจะมาอยู่ที่มหาวิทยาลัยจินหลิง ก็ใช่ว่าจะเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้……
ดังนั้น เขาก็เอ่ยถามขึ้นมาอีกหนึ่งคำถาม“หลิวม่านฉงที่คุณพูดถึงคนนี้ เป็นคนที่ไหน ?”
หลินหว่านเอ๋อร์ตอบไปตามความจริง“เธอเป็นคนเกาะฮ่องกาง พ่อของเธอคือหลิวเจียฮุยเศรษฐีในเกาะฮ่องกาง ”
“ซี้ด……”เย่เฉินสูดปากไปทีหนึ่ง
เขาแอบคิดในใจ“หลิวม่านฉงมาเป็นอาจารย์บรรยายที่มหาวิทยาลัยจินหลิงได้ยังไง?!ทายาทเศรษฐีเกาะฮ่องกางอย่างเธอ ทำไมถึงมาเป็นอาจารย์บรรยายที่มหาวิทยาลัยจินหลิงได้?แล้วทำไมเธอมาเมืองจินหลิง ถึงไม่โทรบอกเราเลยสักคำ?”
เมื่อคิดได้ว่าหลินหว่านเอ๋อร์ยังรู้จักกับหลิวม่านฉงด้วย และยังเคยไปที่Tomson Rivieraเพื่อไปรับเธออีก ก็จึงเอ่ยพูดขึ้นว่า“เมื่อกี้คุณบอกว่า ไปรับหลิวม่านฉงที่Tomson Riviera หลิวม่านฉงพักอยู่ที่ Tomson Rivieraเหรอ?”
“ใช่”หลินหว่านเอ๋อร์พูดอย่างไม่ปิดบัง“เธอซื้อห้องที่Tomson Rivieraไว้ห้องหนึ่ง ”
เย่เฉินนวดคลึงไปที่ขมับอย่างไม่รู้ตัว ตัวเองกับหลิวม่านฉงก็ถือเป็นเพื่อนกัน ผู้หญิงคนนี้มาสอนหนังสือที่มหาวิทยาลัยจินหลิงโดยไม่บอกไม่กล่าว ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่ ?
ครั้งแรกที่แหวนนี้ไหวสั่นขึ้นมา เย่เฉินกำลังพาคลอเดียออกจากมหาวิทยาลัยจินหลิง ในตอนนั้นแหวนมีการไหวสั่นขึ้นระหว่างทาง แม้เย่เฉินจะเห็นรถของอีกฝ่ายที่ขับสวนมา แต่ก็ไม่ได้สนใจว่ามีใครที่นั่งมาในรถคันนั้น ดังนั้นมาคิดในตอนนี้ หลินหว่านเอ๋อร์ก็น่าจะอยู่ในรถคันนั้น และหลินหว่านเอ๋อร์ในตอนนั้นก็คงเป็นอย่างคลอเดีย ที่มาทำเรื่องสมัครเข้าเรียน
อีกทั้ง วันนั้นที่ตัวเองมาที่มหาวิทยาลัย ยังมีเรื่องบางอย่างเกิดขึ้น ในตอนที่เข้าประตูมา เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยกำลังแขวนป้ายกันที่หน้าประตู ในป้ายนั้นมีข้อความ ซึ่งเขียนไว้ว่า“ขอต้อนรับการมาเยือนของคุณท่านชิวอิงซานและภรรยา”ในตอนนั้นเย่เฉินรู้สึกเพียงชื่อชิวอิงซานนี้ฟังดูคุ้นอย่างมาก ชั่วขณะหนึ่งนึกไม่ได้ขึ้นมา แต่หลังจากที่เข้ามาในโรงเรียนแล้ว ก็จำตัวตนที่มีของชิวอิงซานได้
ในเมื่อมหาวิทยาลัยจินหลิงได้เตรียมป้ายต้อนรับไว้แล้ว นั้นก็เท่ากับว่า ก่อนที่ตัวเองกับคลอเดียจะมาถึงที่มหาวิทยาลัยจินหลิงเพื่อลงทะเบียนการสมัครเข้าเรียนนั้น ทางหลินหว่านเอ๋อร์ก็ได้ให้ชิวอิงซานออกหน้าจัดการเรื่องเข้าเรียนนี้แล้ว
นอกเหนือจากนี้ ในตอนที่ตัวเองดำเนินการเรื่องเข้าเรียนของคลอเดียนั้น ตัวเองก็ไม่ได้เป็นคนติดต่อกับทางมหาวิทยาลัยจินหลิงเอง แต่ให้เฉินจื๋อข่ายเป็นคนดำเนินการจัดการ ดังนั้นก่อนที่ตัวเองจะมาที่มหาวิทยาลัยจินหลิง ไม่มีใครรู้ว่าตัวเองจะมา ในส่วนนี้ก็พอจะสรุปได้ว่า ที่หลินหว่านเอ๋อร์มาที่มหาวิทยาลัยจินหลิง ไม่ใช่เพราะตัวเองมาเธอก็ถึงมาปรากฏตัวอย่างแน่นอน
ดังนั้น ก็จึงจะสรุปได้ว่า หลินหว่านเอ๋อร์ได้วางแผนไว้อยู่ก่อนแล้วที่จะมาเรียนที่มหาวิทยาลัยจินหลิงแห่งนี้ และที่ได้มาเจอกับตัวเองนั้นก็เป็นแค่เรื่องบังเอิญ

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...