ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5526
“หลิวม่านฉง？！”
เย่เฉินตะลึงเมื่อได้ยิน ในใจแอบคิด“อะไรมันจะบังเอิญขนาดนี้ ยังมีอาจารย์หญิงที่ชื่อหลิวม่านฉงด้วยเหรอ？”
วินาทีถัดไป เขาก็แอบคิดในใจ“น่าจะแค่คนชื่อเหมือนกับหลิวม่านฉงที่เรารู้จักหรือเปล่า？”
ทว่า เมื่อคิดได้ว่าตัวเองยังมาเจอกับหลินหว่านเอ๋อร์ที่นี่อีกครั้งได้ หากหลิวม่านฉงที่ตัวเองรู้จักจะมาอยู่ที่มหาวิทยาลัยจินหลิง ก็ใช่ว่าจะเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้……
ดังนั้น เขาก็เอ่ยถามขึ้นมาอีกหนึ่งคำถาม“หลิวม่านฉงที่คุณพูดถึงคนนี้ เป็นคนที่ไหน ？”
หลินหว่านเอ๋อร์ตอบไปตามความจริง“เธอเป็นคนเกาะฮ่องกาง พ่อของเธอคือหลิวเจียฮุยเศรษฐีในเกาะฮ่องกาง ”
“ซี้ด……”เย่เฉินสูดปากไปทีหนึ่ง
เขาแอบคิดในใจ“หลิวม่านฉงมาเป็นอาจารย์บรรยายที่มหาวิทยาลัยจินหลิงได้ยังไง？！ทายาทเศรษฐีเกาะฮ่องกางอย่างเธอ ทำไมถึงมาเป็นอาจารย์บรรยายที่มหาวิทยาลัยจินหลิงได้？แล้วทำไมเธอมาเมืองจินหลิง ถึงไม่โทรบอกเราเลยสักคำ？”
เมื่อคิดได้ว่าหลินหว่านเอ๋อร์ยังรู้จักกับหลิวม่านฉงด้วย และยังเคยไปที่Tomson Rivieraเพื่อไปรับเธออีก ก็จึงเอ่ยพูดขึ้นว่า“เมื่อกี้คุณบอกว่า ไปรับหลิวม่านฉงที่Tomson Riviera หลิวม่านฉงพักอยู่ที่ Tomson Rivieraเหรอ？”
“ใช่”หลินหว่านเอ๋อร์พูดอย่างไม่ปิดบัง“เธอซื้อห้องที่Tomson Rivieraไว้ห้องหนึ่ง ”
เย่เฉินนวดคลึงไปที่ขมับอย่างไม่รู้ตัว ตัวเองกับหลิวม่านฉงก็ถือเป็นเพื่อนกัน ผู้หญิงคนนี้มาสอนหนังสือที่มหาวิทยาลัยจินหลิงโดยไม่บอกไม่กล่าว ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่ ？
ครั้งแรกที่แหวนนี้ไหวสั่นขึ้นมา เย่เฉินกำลังพาคลอเดียออกจากมหาวิทยาลัยจินหลิง ในตอนนั้นแหวนมีการไหวสั่นขึ้นระหว่างทาง แม้เย่เฉินจะเห็นรถของอีกฝ่ายที่ขับสวนมา แต่ก็ไม่ได้สนใจว่ามีใครที่นั่งมาในรถคันนั้น ดังนั้นมาคิดในตอนนี้ หลินหว่านเอ๋อร์ก็น่าจะอยู่ในรถคันนั้น และหลินหว่านเอ๋อร์ในตอนนั้นก็คงเป็นอย่างคลอเดีย ที่มาทำเรื่องสมัครเข้าเรียน
อีกทั้ง วันนั้นที่ตัวเองมาที่มหาวิทยาลัย ยังมีเรื่องบางอย่างเกิดขึ้น ในตอนที่เข้าประตูมา เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยกำลังแขวนป้ายกันที่หน้าประตู ในป้ายนั้นมีข้อความ ซึ่งเขียนไว้ว่า“ขอต้อนรับการมาเยือนของคุณท่านชิวอิงซานและภรรยา”ในตอนนั้นเย่เฉินรู้สึกเพียงชื่อชิวอิงซานนี้ฟังดูคุ้นอย่างมาก ชั่วขณะหนึ่งนึกไม่ได้ขึ้นมา แต่หลังจากที่เข้ามาในโรงเรียนแล้ว ก็จำตัวตนที่มีของชิวอิงซานได้
ในเมื่อมหาวิทยาลัยจินหลิงได้เตรียมป้ายต้อนรับไว้แล้ว นั้นก็เท่ากับว่า ก่อนที่ตัวเองกับคลอเดียจะมาถึงที่มหาวิทยาลัยจินหลิงเพื่อลงทะเบียนการสมัครเข้าเรียนนั้น ทางหลินหว่านเอ๋อร์ก็ได้ให้ชิวอิงซานออกหน้าจัดการเรื่องเข้าเรียนนี้แล้ว
นอกเหนือจากนี้ ในตอนที่ตัวเองดำเนินการเรื่องเข้าเรียนของคลอเดียนั้น ตัวเองก็ไม่ได้เป็นคนติดต่อกับทางมหาวิทยาลัยจินหลิงเอง แต่ให้เฉินจื๋อข่ายเป็นคนดำเนินการจัดการ ดังนั้นก่อนที่ตัวเองจะมาที่มหาวิทยาลัยจินหลิง ไม่มีใครรู้ว่าตัวเองจะมา ในส่วนนี้ก็พอจะสรุปได้ว่า ที่หลินหว่านเอ๋อร์มาที่มหาวิทยาลัยจินหลิง ไม่ใช่เพราะตัวเองมาเธอก็ถึงมาปรากฏตัวอย่างแน่นอน
ดังนั้น ก็จึงจะสรุปได้ว่า หลินหว่านเอ๋อร์ได้วางแผนไว้อยู่ก่อนแล้วที่จะมาเรียนที่มหาวิทยาลัยจินหลิงแห่งนี้ และที่ได้มาเจอกับตัวเองนั้นก็เป็นแค่เรื่องบังเอิญ
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...