ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5527
สำหรับการสั่นไหวของแหวนในครั้งที่สอง ก็เกิดขึ้นที่โรงจอดรถชั้นใต้ดินของTomson Riviera หากเป็นอย่างที่หลินหว่านเอ๋อร์พูดมาจริงๆ เธอไปรับหลิวม่านฉงเพื่อมากินข้าวที่บ้านของชิวอิงซาน อย่างนั้นทุกอย่างก็เข้าเค้าตามที่ได้กล่าวมา จะโกหกหรือไม่ ถามหลิวม่านฉงว่าได้พักอาศัยอยู่ที่Tomson Riviera หรือเปล่าก็รู้เรื่อง
ดังนั้น เขามองจากภาพรวมในคำตอบของหลินหว่านเอ๋อร์เมื่อครู่ ก็หาช่องโหว่ใดๆไม่เจอ
คิดมาถึงตรงนี้ ในใจของเขาก็คิดขึ้นมา“ดูท่าต้องให้คนไปตรวจเช็กบันทึกการเข้าเมืองของหลินหว่านเอ๋อร์ ดูว่าเธอมาที่เมืองจินหลิงตั้งแต่เมื่อไร ได้พูดโกหกหรือเปล่า หากเธอไม่ได้โกหก อย่างนั้นเรื่องทั้งหมดก็คงเป็นแค่เรื่องบังเอิญ ”
ในตอนนี้เอง จู่ๆเขาก็ได้ยินเสียงฝีเท้าของคนเดินมา จากนั้น เสียงที่คุ้นเคยหนึ่งก็ดังขึ้นมาจากด้านหลัง “เสี่ยวหว่าน หอพักเป็นยังไงพออยู่ได้ไหม？”
เย่เฉินจำได้ในทันที ว่านี่เป็นเสียงของหลิวม่านฉง！
เพื่อไม่ให้หลิวม่านฉงต้องสังเกตเห็นความผิดปรกติของหลินหว่านเอ๋อร์ เย่เฉินรีบลบความทรงจำของเธอเมื่อครู่ในทันที จากนั้นใช้โอกาสที่หลินหว่านเอ๋อร์ยังอยู่ในสภาวะงุนงง หันกลับมามองที่หลิวม่านฉง ถามด้วยใบหน้าที่ประหลาดใจ“คุณม่านฉง？！คุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงครับ？”
หลิวม่านฉงที่เพิ่งเสร็จสิ้นจากการประชุมระดมพลมา ได้ยินคนคุยกันว่าที่สาขาวิชาโบราณคดีมีสาวสวยมาสองคน ก็เดาได้ในทันทีว่าวันนี้หลินหว่านเอ๋อร์คงได้มารายงานตัวที่มหาลัยแล้ว
เธอรู้สึกว่า หลินหว่านเอ๋อร์ก็เป็นหลานสาวห่างๆคนหนึ่งของชิวอิงซาน ส่วนตัวเองก็ทำงานที่มหาวิทยาลัยจินหลิงพอดี หลินหว่านเอ๋อร์มารายงานตัวที่มหาลัย ตัวเองก็สมควรต้องมาดูแลสักหน่อยว่ามีอะไรที่พอจะช่วยเหลือได้บ้าง ดังนั้นก็จึงไปเช็กห้องพักของหลินหว่านเอ๋อร์ แล้วตามมาหาถึงที่
ในตอนที่มาถึงยังตรงประตู เธอเห็นเหมือนหลินหว่านเอ๋อร์กำลังพูดคุยอยู่กับผู้ชายคนหนึ่ง แต่ก็ไม่ได้คิดมากอะไร จึงเอ่ยพูดทักทายหลินหว่านเอ๋อร์ออกไป
แต่เธอไม่นึกไม่ฝันว่า ทันทีที่ชายหนุ่มคนนี้หันกลับมา จะเป็นเย่เฉินชายหนุ่มที่ตัวเองเฝ้าคิดถึงอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันคนนี้ได้！
เดิมทีเธอไม่คิดว่าจะได้พบเจอกับเย่เฉินในเร็ววันนี้ คิดว่ารอให้นักศึกษาใหม่ได้ผ่านการฝึกทหารกันก่อน และงานของตัวเองก็ไม่ยุ่งมากเท่านี้ ค่อยหาโอกาสเซอร์ไพรส์เย่เฉิน
จากนั้นหลินหว่านเอ๋อร์ก็หันมองไปยังเย่เฉิน เอ่ยพูดด้วยความสงสัยว่า“คุณเป็นพี่ชายของคลอเดียใช่ไหมคะ？พวกคุณไปกินข้าวกันไม่ใช่เหรอ？”
เย่เฉินพูดโดยไม่ทันคิดว่า“โอ้ ผมกลับมาหากุญแจรถน่ะ”
พูดจบ เขาก็แสร้งทำเป็นไปค้นหาที่เตียงของคลอเดีย กุญแจรถได้แอบเก็บไว้ในมือ จากนั้นเขาก็แกว่งมันให้คนทั้งสองได้ดู แล้วพูดขึ้นว่า“หาเจอแล้ว”
หลังจากนั้น เขาก็เดินมาที่ข้างๆหลิวม่านฉง เอ่ยถามอย่างประหลาดใจ“คุณม่านฉง คุณยังไม่ได้ตอบผมเลยว่าคุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง ？”
หลิวม่านฉงเองก็ไม่คิดเหมือนกันว่าตัวเองจะมาเผยตัวตนต่อหน้าเย่เฉินได้ ก็จึงจำต้องตอบกลับไปอย่างไม่มีทางเลือกว่า“เอ่อคือ……ฉัน……ฉันผ่านการสัมภาษณ์ของทางมหาวิทยาลัยจินหลิง และตอนนี้ก็เป็นอาจารย์บรรยายที่มหาวิทยาลัยจินหลิง ……”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...