ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5528
เมื่อครู่จากคำบอกเล่าของหลินหว่านเอ๋อร์ เย่เฉินก็บังเอิญถามถึงความเป็นอยู่ในตอนนี้ของหลิวม่านฉง ทว่า หลังจากที่หลิวม่านฉงได้พูดมันออกมาเอง เขาก็ยังคงแสร้งเอ่ยถามอย่างประหลาดใจ“คุณมาทำงานที่มหาวิทยาลัยจินหลิงตั้งแต่เมื่อไร ？”
หลิวม่านฉงทำได้เพียงพูดอธิบายไปตามความจริง“เอ่อคือ……มหาวิทยาลัยจินหลิงมีโครงการเฟ้นหาเยาวชนผู้มีความสามารถ ฉันก็เลยลองยื่นใบสมัครมา จากนั้นก็ถูกเชิญมาสัมภาษณ์ และก็ผ่านการสัมภาษณ์มาได้……”
น้ำเสียงของหลิวม่านฉงกระวนกระวายใจ ราวกับเด็กน้อยที่ทำความผิดแล้วถูกผู้ใหญ่จับได้
เย่เฉินรู้ ที่เธอมาเมืองจินหลิงคงน่าจะเพราะตัวเอง
เพียงแค่ว่า ในเวลาแบบนี้ เขาทำได้เพียงแกล้งทำเป็นโง่ ดังนั้นก็จึงพูดโดยไม่คิดอะไรว่า“แม้มหาวิทยาลัยจินหลิงจะสู้มหาวิทยาลัยฮ่องกางไม่ได้ แต่โดยรวมแล้วก็ถือว่าดีเยี่ยมอยู่เหมือนกัน ”
หลิวม่านฉงพยักหน้ารับเบาๆ แล้วมองไปที่เย่เฉิน พูดอึกๆอักๆ“ ฉัน……ฉันก็รู้สึกว่ามันดีเหมือนกัน……”
หลินหว่านเอ๋อร์ที่อยู่ข้างๆก็ราวกับเพิ่งจะได้สติ นวดคลึงไปที่ขมับ แล้วเอ่ยถามอย่างประหลาดใจว่า“พี่ม่านฉง พี่รู้จักคุณคนนี้เหรอ？”
หลิวม่านฉงรีบตอบกลับไป“รู้จัก……เราเป็นเพื่อนกัน……”
หลินหว่านเอ๋อร์พูดอย่างตื่นเต้น“ช่างบังเอิญจังเลย！”
หลิวม่านฉงพยักหน้าเล็กน้อย และพูดอย่างขัดเขิน“ใช่……บังเอิญจริงๆ……”
หลินหว่านเอ๋อร์มองไปที่เย่เฉิน และพูดกับเย่เฉิน“สวัสดีค่ะ ฉันชื่อหลินหว่านเอ๋อร์ ไม่ทราบว่าคุณชื่ออะไรคะ？”
เย่เฉินพูดเสียงเรียบ“ผมแซ่เย่ ชื่อเฉินคำเดียว”
หลินหว่านเอ๋อร์พูดด้วยรอยยิ้ม“ สวัสดีค่ะพี่เย่เฉิน”
เย่เฉินยกยิ้มเล็กน้อย ถือเป็นการยิ้มตอบ ในใจแอบที่จะบ่นไม่ได้“ดูท่าหลินหว่านเอ๋อร์คงจำเราไม่ได้”
ทว่า เย่เฉินรู้ว่ามีหลิวม่านฉงอยู่ด้วย ตัวเองคงถามอะไรหลินหว่านเอ๋อร์ต่อไม่ได้ ก็จึงเอ่ยพูดว่า“เอ่อคือ น้องสาวของผมพวกเธอกำลังรอผมอยู่ ผมขอตัวก่อน คุณดูว่ามีเวลาว่างเมื่อไร ผมขอเลี้ยงข้าวแล้วกัน”
หลิวม่านฉงที่จู่ๆก็เผยตัวออกมา ในใจรู้สึกขัดเขินและไม่สบายใจเล็กน้อย แต่เมื่อได้ยินเย่เฉินบอกว่าจะเลี้ยงข้าวตัวเอง ก็ตอบรับคำอย่างไม่ลังเล เอ่ยพูดว่า“ค่ำๆในช่วงสองสามวันนี้ฉันไม่ได้มีธุระอะไร”
ไม่กี่นาทีต่อมา เฉินจื๋อข่ายก็ส่งรายงานข้อมูลหนึ่งไปให้กับเย่เฉิน
ในนั้น คือวันเวลาที่ชิวอิงซานเข้ามาในประเทศ รวมไปถึงข้อมูลของคนทุกคนที่ผ่านขั้นตอนการตรวจคนเข้าเมืองจากมาเลเซียมายังเมืองจินหลิงพร้อมกันกับเขาทั้งหมด
ในนั้น มีชื่อของหลินหว่านเอ๋อร์ด้วย
อีกทั้ง พวกเขาก็เข้าเมืองมาได้สักระยะเวลาหนึ่งแล้ว
ดูเหมือนว่า หลินหว่านเอ๋อร์ไม่ได้โกหกตัวเอง เธอมาเมืองจินหลิงพร้อมกับชิวอิงซานจริงๆ
นอกจากนี้ ที่เมืองจินหลิงชิวอิงซานเองก็มีธุรกิจและรากฐานอยู่ มหาวิทยาลัยจินหลิงนั้นเคยได้รับความกรุณาจากเขามาก่อนจริงๆ หลินหว่านเอ๋อร์อยากจะหาความเงียบสงบในเมืองที่พลุกพล่าน ชิวอิงซานได้จัดแจงให้เธอเข้าไปอยู่ที่มหาวิทยาลัยจินหลิง ล้วนก็เป็นเรื่องที่สมเหตุสมผล
สิ่งนี้ทำให้เย่เฉินยิ่งจะรู้สึกว่า หลินหว่านเอ๋อร์น่าจะไม่ได้พูดโกหกอะไร
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...