ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5528

เมื่อครู่จากคำบอกเล่าของหลินหว่านเอ๋อร์ เย่เฉินก็บังเอิญถามถึงความเป็นอยู่ในตอนนี้ของหลิวม่านฉง ทว่า หลังจากที่หลิวม่านฉงได้พูดมันออกมาเอง เขาก็ยังคงแสร้งเอ่ยถามอย่างประหลาดใจ“คุณมาทำงานที่มหาวิทยาลัยจินหลิงตั้งแต่เมื่อไร ？”

หลิวม่านฉงทำได้เพียงพูดอธิบายไปตามความจริง“เอ่อคือ……มหาวิทยาลัยจินหลิงมีโครงการเฟ้นหาเยาวชนผู้มีความสามารถ ฉันก็เลยลองยื่นใบสมัครมา จากนั้นก็ถูกเชิญมาสัมภาษณ์ และก็ผ่านการสัมภาษณ์มาได้……”

น้ำเสียงของหลิวม่านฉงกระวนกระวายใจ ราวกับเด็กน้อยที่ทำความผิดแล้วถูกผู้ใหญ่จับได้

เย่เฉินรู้ ที่เธอมาเมืองจินหลิงคงน่าจะเพราะตัวเอง

เพียงแค่ว่า ในเวลาแบบนี้ เขาทำได้เพียงแกล้งทำเป็นโง่ ดังนั้นก็จึงพูดโดยไม่คิดอะไรว่า“แม้มหาวิทยาลัยจินหลิงจะสู้มหาวิทยาลัยฮ่องกางไม่ได้ แต่โดยรวมแล้วก็ถือว่าดีเยี่ยมอยู่เหมือนกัน ”

หลิวม่านฉงพยักหน้ารับเบาๆ แล้วมองไปที่เย่เฉิน พูดอึกๆอักๆ“ ฉัน……ฉันก็รู้สึกว่ามันดีเหมือนกัน……”

หลินหว่านเอ๋อร์ที่อยู่ข้างๆก็ราวกับเพิ่งจะได้สติ นวดคลึงไปที่ขมับ แล้วเอ่ยถามอย่างประหลาดใจว่า“พี่ม่านฉง พี่รู้จักคุณคนนี้เหรอ？”

หลิวม่านฉงรีบตอบกลับไป“รู้จัก……เราเป็นเพื่อนกัน……”

หลินหว่านเอ๋อร์พูดอย่างตื่นเต้น“ช่างบังเอิญจังเลย！”

หลิวม่านฉงพยักหน้าเล็กน้อย และพูดอย่างขัดเขิน“ใช่……บังเอิญจริงๆ……”

หลินหว่านเอ๋อร์มองไปที่เย่เฉิน และพูดกับเย่เฉิน“สวัสดีค่ะ ฉันชื่อหลินหว่านเอ๋อร์ ไม่ทราบว่าคุณชื่ออะไรคะ？”

เย่เฉินพูดเสียงเรียบ“ผมแซ่เย่ ชื่อเฉินคำเดียว”

หลินหว่านเอ๋อร์พูดด้วยรอยยิ้ม“ สวัสดีค่ะพี่เย่เฉิน”

เย่เฉินยกยิ้มเล็กน้อย ถือเป็นการยิ้มตอบ ในใจแอบที่จะบ่นไม่ได้“ดูท่าหลินหว่านเอ๋อร์คงจำเราไม่ได้”

ทว่า เย่เฉินรู้ว่ามีหลิวม่านฉงอยู่ด้วย ตัวเองคงถามอะไรหลินหว่านเอ๋อร์ต่อไม่ได้ ก็จึงเอ่ยพูดว่า“เอ่อคือ น้องสาวของผมพวกเธอกำลังรอผมอยู่ ผมขอตัวก่อน คุณดูว่ามีเวลาว่างเมื่อไร ผมขอเลี้ยงข้าวแล้วกัน”

หลิวม่านฉงที่จู่ๆก็เผยตัวออกมา ในใจรู้สึกขัดเขินและไม่สบายใจเล็กน้อย แต่เมื่อได้ยินเย่เฉินบอกว่าจะเลี้ยงข้าวตัวเอง ก็ตอบรับคำอย่างไม่ลังเล เอ่ยพูดว่า“ค่ำๆในช่วงสองสามวันนี้ฉันไม่ได้มีธุระอะไร”