ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5536

แต่เขาไม่คิดว่า ความคิดนี้ของตัวเอง กับซ่งหวั่นถิงแล้วจะเป็นอุปสรรคไปได้

หลังจากที่ซ่งหวั่นถิงให้ผู้ช่วยปฏิเสธอานโฉงชิว ก็หยุดการประชุมลงชั่วคราวในทันที กลับไปที่ห้องประชุมแล้วกดโทรหาเย่เฉิน พูดอย่างนบนอบในสายว่า“อาจารย์เย่ น้าชายใหญ่ของคุณโทรมาอีกแล้ว บอกว่าอยากจะเข้ามาเยี่ยมซ่งซื่อกรุ๊ป คุณว่าฉันควรต้องเจอเขาไหมคะ？”

เย่เฉินกล่าว“จะเจอก็ได้ แต่หากพวกเขาถามถึงเรื่องของฉันขึ้นมา เธอก็บอกพวกเขาไปว่า หลังจากงานประมูลเมื่อครั้งที่แล้ว ฉันก็ไม่ได้อยู่ที่เมืองจินหลิงแล้ว ส่วนจะไปที่ไหนนั้น เธอเองก็ไม่รู้ ”

ซ่งหวั่นถิงรีบพูดขึ้นว่า“อาจารย์เย่ หากคุณยังไม่อยากให้เปิดเผยเบาะแสใดๆ หวั่นถิงก็จะยังไม่พบกับน้าชายใหญ่ของคุณ ฉันกลัวว่าหากเจอกันแล้ว ได้พูดคุยกัน เกิดมีอาการหรือท่าทีใดๆที่ควบคุมได้ไม่ดีพอ แล้วจะเกิดเป็นพิรุธขึ้นมาให้เขาจับสังเกตได้ ”

เย่เฉินยิ้มและพูดว่า“หวั่นถิงนี่เธอเลอะเลือนไปแล้วหรือไง ยังไงน้าชายใหญ่ของฉันเขาก็เป็นคุณชายของตระกูลอาน ที่เขามาเจอเธอในครั้งนี้ ก็ย่อมต้องพกความจริงใจมาเต็มที่ ไม่แน่อาจจะให้โอกาสในการพัฒนาใหม่ๆกับตระกูลซ่งด้วย เธออย่าพลาดโอกาสที่ดีนี้เชียว ”

ซ่งหวั่นถิงพูดอย่างจริงจัง “อาจารย์เย่ ฉันกลัวว่าจะไปทำงานใหญ่ของคุณพังได้ ดังนั้นก็จึงอยากจะเว้นระยะห่างกับตระกูลอานสักหน่อย……”

เย่เฉินยิ้มและพูดว่า“เรื่องพวกนี้เธอไม่ต้องเก็บเอาไปคิด เมื่อเธอเจอกับน้าชายใหญ่ของฉันแล้ว ต่อหน้าเขาก็ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ต่อให้เขาจะรู้ว่าเธอปิดบังอะไรอยู่ ก็ไม่กล้าที่จะบีบบังคับให้เธอพูดความจริงออกมา นอกจากนี้ ต่อให้เธอจะไม่พูดอะไรเลย ผลประโยชน์ที่เขาได้เตรียมเอาไว้ให้กับเธอ ก็ยังจะต้องให้เธออย่างแน่นอน”

พูดจบ เย่เฉินก็พูดต่อ“เมื่อก่อนตระกูลอานแทบไม่เคยจะขยายอาณาเขตธุรกิจในประเทศเลย ครั้งนี้มาเมืองจินหลิง ในอนาคตอาจจะให้ความสำคัญสูงสุดกับที่ในประเทศนี้ และในสายตาของพวกเขา เธอก็เป็นเพียงหนึ่งเดียวที่สามารถจะสร้างสายสัมพันธ์กับฉันได้ พวกเขาจะต้องพยายามอย่างเต็มที่ที่จะผูกมิตรกับเธอ ตระกูลซ่งหากอยากจะฉกฉวยโอกาสนี้ ผูกมัดกับพวกเขา ในอนาคตจะต้องมีโอกาสในการพัฒนาอย่างรวดเร็วได้แน่นอน โอกาสดีๆแบบนี้ไม่ได้มีบ่อยๆนะ”

ซ่งหวั่นถิงรู้ว่าเย่เฉินกำลังหวังดีกับตัวเอง ก็จึงพูดอย่างขอบคุณว่า“ฉันเข้าใจแล้วค่ะอาจารย์เย่ งั้นฉันจะรับนัดน้าชายใหญ่ของคุณ ！”

เย่เฉินตอบอืมกลับมาคำหนึ่ง แล้วพูดว่า“เอ่อนี่ เธอสามารถจะเปิดเผยข้อความหนึ่งกับเขาในเวลาที่เหมาะสมได้”

ซ่งหวั่นถิงรีบถามกลับ “ข้อความอะไรคะ？”

เย่เฉินยกยิ้มเล็กน้อย และพูดว่า“บอกว่าฉันฝากมาบอก บอกกับพวกเขา เรื่องที่ในนครนิวยอร์กเป็นเพียงเรื่องเล็กน้อย ให้พวกเขาไม่ต้องเก็บเอามาใส่ใจ”

ซ่งหวั่นถิงไม่รู้ว่าที่นครนิวยอร์กนั้นเกิดอะไรขึ้น เมื่อได้ยินเย่เฉินพูดมาแบบนี้ เธอก็ไม่ได้ถามมากอะไร พูดด้วยความเคารพว่า“ได้ค่ะอาจารย์เย่ เมื่อเจอน้าชายใหญ่คุณแล้ว ฉันจะหาจังหวะที่เหมาะสมบอกสิ่งนี้กับเขา ”

เย่เฉินพูดเตือน“จำไว้ว่าต้องพูดก่อนที่เขาจะเสนอเงื่อนไขมา เป็นไปได้ก็ให้พูดกับเขาในตอนที่เขาถามไถ่ถึงเรื่องราวของฉัน หลังจากที่เธอพูดคำนี้กับเขา ไม่ว่าเขาจะเตรียมอะไรไว้ให้เธอ จะต้องเพิ่มขึ้นเป็นอีกสองเท่าอย่างแน่นอน ！”