ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5546

ในธุรกิจของโบราณของเมืองจินหลิง จนถึงตอนนี้ยังรักษากฎการทำกิจการที่ว่าทำงานเมื่อพระอาทิตย์ขึ้น พักผ่อนเมื่อพระอาทิตย์ตก ตามที่คนวงในพูดเวลาที่ฟ้ามืด ไม่สามารถซื้อขายของโบราณได้ เพราะอย่างแรกกลัวว่าฟ้ามืดจะถูกตบตา อย่างที่สองฟ้ามืดจะเคราะห์ร้าย

ดังนั้น พ่อค้าและเจ้าของแผงลอยในตลาดของโบราณ โดยทั่วไปก็จะเริ่มกิจการตอนที่ฟ้าสว่างแล้ว ก่อนที่ฟ้าจะมืดก็เก็บแผงลอยปิดร้าน

วันนี้เป็นวันเสาร์พอดี ดังนั้นตอนที่จางเอ้อเหมามาถึงตลาดของโบราณ ก็คึกคักพอ ๆ กับตลาดผักในช่วงเช้าตรู่

จางเอ้อเหมาถือว่าเป็นคนเก่าแก่ของตลาดของโบราณแล้ว หลังจากที่ก่อนหน้านี้ตามหงห้า เขาก็จากที่นี่ไปก็ไม่ได้กลับมาอีกเลย ดังนั้นในตอนที่เขาโผล่มากะทันหัน คนจำนวนไม่น้อยก็รู้ว่าเขามา กล่าวทักทายอย่างกระตือรือร้น : “พี่เอ้อเหมาวันนี้ทำไมถึงมีเวลามาที่นี่ล่ะ ?”

“นั่นสิพี่เอ้อเหมา ตอนนี้เฮียคงจะเป็นคนที่ได้รับความไว้วางใจจากท่านหงห้า ทำไมยังมีเวลามาดูพวกเราเหล่าพี่น้องที่ยากจนล่ะ ?”

จางเอ้อเหมาคิดกับตัวเองว่า : “ก่อนหน้านี้ตอนที่ฉันโดนต้มตุ๋นฉกของที่ตลาดของโบราณ พวกนายไม่มีสักคนที่จะดูดำดูดีฉัน ไม่ว่าใครก็โห่ใส่ฉัน พูดถึงจางเอ้อเหมาไม่ขาดปากตลอดทั้งวัน ? ตอนนี้ฉันอยู่กับท่านหงห้า พวกนายแต่ละคนก็เริ่มเรียกฉันพี่เอ้อเหมาแล้ว ?”

พอคิดถึงตรงนี้ จางเอ้อเหมาก็ยิ้มเยาะ พูดกับคนทั้งหมดที่มารุมล้อม : “พูดตามตรง ตอนนี้ฉันไม่ได้อยู่กับท่านหงห้าแล้ว”

“อะไรนะ ?” ผู้ชายที่เมื่อกี้เรียกเขาว่าพี่เอ้อเหมาอย่างกระตือรือร้น รีบเอ่ยถามทันที : “จางเอ้อเหมา นายอยู่กับท่านหงห้าอยู่ดี ๆ ทำไมจู่ ๆ ไม่อยู่ก็บอกไม่อยู่อย่างนี้ล่ะ ?”

“ใช่” ผู้ชายอีกคนหนึ่งเอ่ยขึ้น : “ฉันว่านะจางเอ้อเหมา นายอยู่กับท่านหงห้ากินอยู่สุขสบาย ไม่ดีกว่าซื้อเข้าขายออกของพวกนี้ที่ตลาดของโบราณเหรอ ?”

ผู้หญิงคนหนึ่งที่ขายเหรียญทองแดงปลอมยิ้มกล่าว : “จางเอ้อเหมา นายคงไม่ได้ทำผิดอะไรมาใช่ไหม ถูกท่านหงห้าไล่ออกมาเหรอ ?”

จางเอ้อเหมาโบกมือไปมา พูดออกมาทันที : “เรื่องพวกนั้นอย่าไปพูดถึงเลย ตอนนี้ฉันคิดว่าจะกลับมาตั้งร้านของฉันใหม่”