ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5548

คำขอของจางเอ้อเหมาถึงแม้จะมากเกินไป แต่ทั้งสองพอคิดถึงรายได้ที่มาก ก็ตกลงเป็นเอกฉันท์

จางเอ้อเหมาไม่คลุมเครือ ส่งเงินในวีแชทให้กับทั้งสองสามหมื่นหยวน พูดกับทั้งสอง : “เงินนี่ถือเป็นเงินค่าแรงที่ฉันจ่ายล่วงหน้าให้พวกนายล่วงหน้า 10 วัน สิบวันนี้ถ้าพวกนายกล้าอู้งานปัดความรับผิดชอบ อย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจกับพวกนายล่ะ !”

จ้าวเหล่าซื่อตบหน้าอกของเขาโดยไม่ลังเลพูดรับรอง : “พี่เอ้อเหมาเฮียวางใจได้เลย เห็นแก่ความกระตือรือร้นของเฮียที่ตรงไปตรงมา ฉันจะใส่ผ้าอ้อมฉี่ไม่ให้เปียกไปนั่งจ้องให้เฮียเลย ! ยอมฉี่ใส่เป้ากางเกง ดีกว่าทิ้งหน้าที่ไปนิดเดียว !”

เสี่ยวเถิงเองก็รีบแสดงความคิดเห็นทันที : “พี่เอ้อเหมา ผมน่ะทั้งวันไม่ดื่มไม่กิน ก็จะไม่ทำพลาดเด็ดขาด !”

“ดี” จางเอ้อเหมาพยักหน้า หยิบแหวนหยกปานจื่อสองวงออกมาจากกระเป๋า แบ่งให้กับทั้งสอง สั่งกำชับ : “เอาแหวนหยกปานจื่อสองวงนี้ใส่ไว้ อย่าถอดออกเด็ดขาด นี่เป็นหลักฐานที่ลูกค้ารายใหญ่ใช้ยืนยันพวกนาย”

ทั้งสองไม่ลังเลใจ รีบรับแหวนหยกไป

จ้าวเหล่าซื่อหยิบแหวนหยกขึ้นมาดูครู่หนึ่ง เอามาดม ๆ พูดเสียงต่ำ : “เห้ยพี่เอ้อเหมาหวะ...แหวนปานจื่อนี่เป็นของที่ขุดดิบนี่ !”

“เหรอ ?” เสี่ยวเถิงที่อยู่ข้าง ๆ ก็ดมด้วย ถามด้วยความสงสัย : “เจ้าสี่ ของนี้มองปราดเดียวก็มองออกว่าเป็นการขุดดิบ ?”

จางเอ้อเหมาขัดจังหวะทั้งสองคน พูดกำชับ : “พวกนายสองคนถ้าอยากได้เงินนี้ ต้องจำไว้ให้ขึ้นใจ พูดให้น้อย ถามให้น้อย”

จ้าวเหล่าซื่อหัวเราะแหะ ๆ รีบกล่าว : “พี่เอ้อเหมาพูดถูก ถึงยังไงพวกเราก็มีหน้าที่รับคน เรื่องอื่นพวกเราไม่ถาม”

จางเอ้อเหมาพยักหน้า พูดกับทั้งสองคน : “เจ้าสี่ กลับไปที่โรงพิมพ์และพิมพ์ป้ายว่า ‘รับนักธุรกิจฮ่องกงเฉินเจียเหว่ย’ เสี่ยวเถิงนายเองก็พิมพ์ป้ายด้วย เขียนว่า ‘รับนักธุรกิจฮ่องกงหลัวฉีตง’ หลังจากที่พิมพ์แล้วก็ไปเริ่มงานได้เลย วันนี้จะให้ค่าจ้างพวกนายเลย !”

จ้าวเหล่าซื่อพูดกล่าวอย่างตกใจ : “พี่เอ้อเหมา รีบขนาดนี้เลย ? แผงขายของของฉันยังจัดการไม่เรียบร้อยเลย ไม่อย่างนั้นเฮียรอฉันหน่อย ฉันจะให้น้องชายของเมียมาช่วยฉันดู...”

จางเอ้อเหมาโบกมือ : “แผงขายของของนายฉันจะช่วยนายดูเอง ถึงยังไงของของนายมันก็ปลอมหมด ฉันจะพยายามขายให้นายราคาสูง ๆ หลังจากรับคนแล้ว พวกนายก็มาหาฉัน”

สองคนได้ยินแบบนี้ ก็ไม่ลังเลอีก พยักหน้าทันที และไปโรงพิมพ์ด้วยกันอย่างมีความสุข