ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5562

“ยังหรอก”คลอเดียพูดอย่างไม่ต้องคิด“ฉันลงไปรอเขาก่อน รอเขามาถึงแล้วฉันค่อยลงไปมันจะเสียเวลาเอา”

หลินหว่านเอ๋อร์ไม่ได้พูดหยอกอีก พยักหน้ารับเบาๆ แล้วพูดว่า“ขอบใจนะคลอเดีย ฉันไม่ลงไปด้วยนะ ปวดหัวมากจริงๆ ช่วยบอกเขาแทนฉันด้วย เดี๋ยวเขาจะหาว่าฉันไม่มีมารยาท”

“ได้”คลอเดียพยักหน้าและพูดว่า“เธอรออยู่ที่ห้องนี่แหละ ฉันจะไปแจ้งกับทางเจ้าหน้าที่ดูแลหอพัก แล้วจะพาพี่เย่เฉินขึ้นมาเลย พี่เย่เฉินเก่งมาก ขอแค่เขามา อาการปวดหัวไมเกรนของเธอจะต้องหายขาดอย่างแน่นอน！”

พูดจบ คลอเดียก็รีบออกจากห้องพักไป แล้วลงมารอที่ใต้ตึกด้านล่าง

เพราะปวดหัวอย่างรุนแรง หลินหว่านเอ๋อร์ก็คอยแต่ฝืนยิ้มให้อยู่ตลอด หลังจากที่คลอเดียไปแล้ว ใบหน้าก็แปรเปลี่ยนเป็นอิดโรยและเจ็บปวดอย่างมาก แต่ถึงกระนั้น เธอก็ยังคงเดินมาที่หน้ากระจกเพื่อมองดูตัวเองอย่างไม่รู้ตัว จัดแต่งทรงผมของตัวเองให้เข้าที่ แล้วนวดคลึงไปที่แก้ม เพื่อให้กล้ามเนื้อใบหน้าไม่ตึงแน่นจนเกินไป และในจิตใต้สำนึกของเธอ ก็ยังเป็นกังวลว่าเย่เฉินจะเห็นสีหน้าที่ดูแย่นี้ของตัวเอง

ราวๆสิบนาที เย่เฉินขับรถมาถึงที่มหาวิทยาลัยจินหลิง เขาขับรถตรงไปยังที่ใต้ตึกของหอพักนักเรียนต่างชาติหญิง กำลังจะกดโทรหาคลอเดีย ก็เห็นคลอเดียยืนอยู่ที่ริมทางเท้า

คลอเดียเองก็จำทะเบียนรถของเย่เฉินได้ วิ่งเข้ามาหาเขาด้วยใบหน้าที่ดีอกดีใจ

รอเย่เฉินจอดรถ แล้วเปิดประตูลงมา คลอเดียก็มาถึงที่ตรงหน้าพอดี พูดด้วยความเขินอายเล็กน้อยว่า“พี่เย่เฉินมาถึงแล้ว……”

เย่เฉินพยักหน้าให้เล็กน้อย และถามเธอว่า“เพื่อนร่วมห้องของเราคนนั้นเป็นยังไงบ้าง？”

คลอเดียตอบว่า“ยังปวดหัวอยู่ ไม่ทุเลาลงเลย ตอนนี้กำลังรออยู่ที่ห้อง เธอให้ฉันบอกพี่ว่า เธอปวดหัวมาก ดังนั้นก็เลยไม่ได้ลงมารับพี่ด้วย ขอพี่อย่าได้ถือสา ”