ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5563

ทันทีที่คลอเดียเปิดบานประตูห้องออก เย่เฉินก็เห็นหลินหว่านเอ๋อร์ที่มีใบหน้าซีดเซียว นั่งหน้ามุ่ยอยู่ตรงเก้าอี้เขียนหนังสือ

เห็นเย่เฉินเดินเข้ามา เธอก็รีบลุกขึ้นยืน แล้วพูดอย่างเคอะเขินและอิดโรยว่า“คุณเย่ ต้องขอโทษแล้วจริงๆ ดึกป่านนี้แล้วยังตามคุณมาอีก……”

เย่เฉินมองดูหลินหว่านเอ๋อร์ แล้วพูดด้วยรอยยิ้ม“คุณหลินไม่ต้องเกรงใจไป คุณเป็นเพื่อนร่วมห้องของคลอเดีย ผมแวะมาดูก็สมควรอยู่ ”

คลอเดียรีบพูดขึ้นว่า“พี่เย่เฉิน พี่ไม่ต้องเรียกเสี่ยวหว่านว่าคุณหลินก็ได้ เรียกเธอเสี่ยวหว่านเหมือนฉันนี่แหละ”

พูดจบ เธอก็พูดกับหลินหว่านเอ๋อร์ว่า“เสี่ยวหว่าน พี่เย่เฉินอายุมากกว่าฉันสิบปี และมากกว่าเธอเกือบสิบเอ็ดปี เธอก็เรียกเหมือนฉัน ว่าพี่เย่เฉินนี่แหละ”

หลินหว่านเอ๋อร์ผงะเล็กน้อย ลังเลอยู่ชั่วครู่ ก็พูดกับเย่เฉินอย่างระแวดระวังว่า“พี่เย่เฉิน……”

เมื่อเย่เฉินเห็น ก็ยกยิ้มหน้าบานแล้วพูดว่า“ในเมื่อเรียกฉันว่าพี่แล้ว งั้นฉันก็ไม่เกรงใจแล้วนะ เสี่ยวหว่าน คลอเดียบอกว่าเธอปวดหัวมาก นี่มันเกิดอะไรขึ้น ช่วยบอกเล่าให้ฉันฟังทีได้ไหม ？”

เมื่อหลินหว่านเอ๋อร์ได้ยินคำนี้ ภายในใจก็อดไม่ได้ที่จะต่อว่า“เย่เฉินนายมันร้าย ที่ฉันต้องปวดหัวขนาดนี้ก็เพราะฝีมือของนาย แต่นายกลับยังมาย้อนถามฉันอย่างไม่รู้สึกรู้สาว่าเกิดอะไรขึ้น นี่นายไม่รู้ตัวเองเลยหรือยังไง ？”

แม้ในใจจะรู้สึกหนักใจ แต่ใบหน้าของหลินหว่านเอ๋อร์ก็ไม่กล้าให้เย่เฉินสังเกตเห็นถึงความผิดปรกติใดๆเลยแม้แต่น้อย จากนั้นมือข้างหนึ่งของเธอก็เท้าไปที่ขมับ แล้วพูดด้วยใบหน้าที่เซื่องซึมว่า“ฉันเองก็ไม่รู้ว่าเป็นอะไร อยู่ดีๆมาตลอด จนวันที่มารายงานตัวที่มหาลัย ก็รู้สึกปวดหัวขึ้นมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ และความปวดแบบนี้ก็เจ็บเจียนจะขาดใจ ราวกับมีเข็มนับไม่ถ้วนทิ่มแทงเข้ามา และเข็มเหล่านั้นก็ยังร้อยไปกับเส้นด้าย และเส้นด้ายนี้ก็ชักดึงกันไปมาไม่หยุด ตามชีพจรของฉัน เจ็บปวดจนเหมือนมันจะระเบิดออกมาให้ได้……”

พูดจบ หลินหว่านเอ๋อร์ก็พูดต่อ“นอกจากนี้ สองวันมานี้ฉันก็กินยาแก้ปวดไปไม่น้อย แต่ก็ไม่เป็นผลอะไรเลย ในตอนที่กลับบ้าน ก็ยังเคยเป็นลมหมดสติไปด้วย……”