ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5564

สรุปบท บทที่ 5564 เหลวไหล เหลวไหลให้พอ!(2): ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

ตอน บทที่ 5564 เหลวไหล เหลวไหลให้พอ!(2) จาก ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง

บทที่ 5564 เหลวไหล เหลวไหลให้พอ!(2) คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายนิยาย จีน ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน ที่เขียนโดย เมฆทอง เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย

เย่เฉินไม่ได้สนใจในเรื่องพวกนี้

ภายในใจของเขารู้ดี การจับชีพจรให้หลินหว่านเอ๋อร์นั้น มันไม่ได้มีความหมายใดๆ

ที่เธอมีอาการปวดหัวก็ไม่ใช่เพราะเจ็บป่วย แต่เพราะถูกปราณทิพย์ของตัวเองทำร้าย วิธีรักษาที่ดีที่สุดก็คือถ่ายพลังปราณทิพย์ให้ไป เพื่อให้ไปซ่อมแซมส่วนที่เสียหายในสมองของเธอ

แต่เมื่อเย่เฉินคิดได้ว่า ที่มาที่ไปของหลินหว่านเอ๋อร์คนนี้ไม่ธรรมดา เธอมีแหวนที่น่าพิศวงนี้ได้ อย่างนั้นก็หมายความว่าต่อให้เธอจะไม่มีปราณทิพย์ แต่ก็ต้องรู้อย่างแน่นอนว่าปราณทิพย์คืออะไร

หรือจะพูดว่า คนเขาโตมากับทะเล เคยได้เห็นและได้กินมาก่อน ตัวเองเอาหูฉลามแสร้งทำเป็นวุ้นเส้น คนเขาก็ต้องมองรู้อย่างแน่นอน

ยิ่งไปกว่านั้น ในตอนนี้เย่เฉินคาดเดาว่า หลินหว่านเอ๋อร์น่าจะจำตัวเองไม่ได้ หากตัวเองส่งปราณทิพย์เข้าสู่ร่างกายของเธอ อย่างนั้นก็เท่ากับเป็นการเปิดเผยตัวตนหรือเปล่า?

ดังนั้น วิธีที่เย่เฉินคิดได้นั่นก็คือการแสร้งทำเป็นจับชีพจรของเธอ จากนั้นก็เอายาช่วยหัวใจครึ่งเม็ดให้เธอ เพราะยังไงซะของสิ่งนี้ก็ไม่ได้มีค่ามีราคาอะไรสำหรับตัวเอง

นอกจากนี้ เย่เฉินก็ไม่ได้กังวลว่ายาช่วยหัวใจนี้จะเปิดเผยตัวตนของตัวเอง เพราะชื่อเสียงอาจารย์เย่ของตัวเองนั้นก็กระฉ่อนอย่างมากในเมืองจินหลิง ไม่แน่ว่าคลอเดียก็อาจจะได้บอกเล่าให้กับหลินหว่านเอ๋อร์ได้ฟังไปแล้ว อาจารย์เย่ผู้ยิ่งใหญ่ เอาโอสถที่รักษาสารพัดโรคให้เม็ดหนึ่ง ก็ถือเป็นเรื่องที่สมเหตุสมผลอยู่

ส่วนทำไมถึงให้มาครึ่งเม็ดไม่ใช่เม็ดหนึ่งนั้น นั่นก็เพราะอยากให้หลินหว่านเอ๋อร์ได้รับรู้เบื้องต้นว่า แม้ของนี้จะดี ตัวเองก็ไม่ได้มีมากมาย ต้องคิดอย่างรอบคอบ

พูดจบ เย่เฉินก็พูดต่อ“คนเชื้อสายจีนอย่างพวกเธอที่ใช้ชีวิตอยู่ในต่างประเทศมาตลอดปี คงไม่เข้าใจเกี่ยวกับการแพทย์แผนจีนของพวกเราสักเท่าไร ความเชี่ยวชาญของการแพทย์แผนจีนนั้น ก็คือการปั่นไหมจากรังไหม เฟ้นหาแก่นแท้ของมันจริงๆ จากนั้นก็ทำการกำจัดปมปัญหาจากรากเหง้านั้นทิ้ง”

คลอเดียที่ฟังอยู่ใบหน้าก็ถึงกับต้องตกตะลึง อุทานออกมาว่า“ฟังแล้วเหมือนจะลึกซึ้งอย่างมากจริงๆ……”

แต่สิ่งที่หลินหว่านเอ๋อร์คิดนั่นคือ“เหลวไหล……เหลวไหลซะให้พอ!”

เย่เฉินรู้สึกว่าที่ตัวเองปูทางมานั้นก็พอประมาณแล้ว จากนั้นก็โบกมืออย่างลวกๆ“เด็กที่กำลังโตอย่างพวกเธอ ไม่เข้าใจก็เป็นเรื่องธรรมดา แต่ก็ไม่ได้สำคัญอะไร ฉันยังพอมียาทิพย์อยู่ อาการของเสี่ยวหว่าน เมื่อกินเข้าไปแล้วก็จะรักษาให้หายขาดได้!”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน