ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5574

วันรุ่งขึ้น

เย่เฉินกับเซียวชูหรันได้ตื่นนอนในเวลาเช้าตรู่

ฉวยโอกาสที่เซียวฉางควนกับหม่าหลันยังไม่ตื่น ทั้งสองคนก็เตรียมตัวเรียบร้อยในตอนหกโมง และขับรถไปสนามบิน

ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่เซียวชูหรันออกจากบ้านไปไกลตัวคนเดียว นับตั้งแต่เย่เฉินกับเซียวชูหรันแต่งงานมาหลายปี

แม้ว่าในใจของทั้งสองคนต่างไม่อยากห่างจากกัน แต่ก็รู้ว่าการจากลาสั้น ๆ ในครั้งนี้ ทั้งสองคนไม่มีตัวเลือกอื่นแล้ว

เย่เฉินต้องรับรองความปลอดภัยของเซียวชูหรัน ส่งเธอไปที่เฟ่ยเข่อซิน เฟ่ยเข่อซินสามารถดูแลเธอได้ดีอย่างแน่นอน

และเซียวชูหรันคิดว่า ตัวเองต้องช่วยเหลือเฟ่ยเข่อซินแก้ไขเรื่องจวนตัว ดังนั้นทำได้แต่แยกจากสามีไปสักระยะหนึ่งก่อน

ตอนจากกันที่สนามบิน เซียวชูหรันดวงตาแดงก่ำ กอดเย่เฉินไว้เบา ๆ แล้วพูดพึมพำ : “ที่รักคะ ครั้งนี้ฉันไปสหรัฐอเมริกา ยังไม่รู้ว่าต้องนานแค่ไหน เรื่องในบ้านก็รบกวนคุณแล้วนะคะ……”

เย่เฉินลูบแผ่นหลังของเธอ แล้วพูดปลอบใจ : “มีผมอยู่ คุณวางใจได้เต็มที่ ผมจะดูแลคุณพ่อกับคุณแม่ให้เป็นอย่างดี”

เซียวชูหรันพูดกำชับ : “หลัก ๆ คือดูแลตัวเองให้ดี อย่าเอาแต่ห่วงใยไปช่วยคนเขาดูฮวงจุ้ย”

“ได้ครับ ได้” เย่เฉินยิ้มจาง ๆ แล้วพูดด้วยเสียงอ่อนโยน : “คุณเองก็ด้วย ถึงนครนิวยอร์กแล้วอย่าเอาแต่คิดเรื่องงาน ใส่ใจการทำงานแล้วก็ต้องพักผ่อนด้วย”

เซียวชูหรันปาดน้ำตาเงียบ ๆ พูดอย่างอาลัยอาวรณ์ : “ที่รัก งั้นฉันเข้าไปแล้วนะคะ……”

“ไปเถอะ !” เย่เฉินพยักหน้า แล้วยิ้มบอก : “บอกผมทันทีเลยนะพอถึงพื้นแล้ว”

“ได้ค่ะ !”

เย่เฉินมองตามหลังเซียวชูหรันเข้าไปด่านตรวจความปลอดภัย รอหลังจากเธอตรวจความปลอดภัยเสร็จ และจากทางตรวจความปลอดภัย จึงจะหันจากไป

ในตอนนี้เพิ่งจะหกโมงครึ่งเท่านั้น เย่เฉินไม่ได้รีบร้อนจากไป แต่มาที่ห้องพักผู้โดยสารขาเข้าของสนามบิน

เนื่องจากเวลาเช้าเกิน คนที่มาคอยรับที่สนามบินที่นี่เลยมีอยู่น้อยนิด เย่เฉินเห็นผู้ชายที่สวมแหวนหยกปานจื่อในจำนวนนั้นอยู่คนหนึ่งในปราดเดียว ซึ่งกำลังชูป้ายรับคนที่จุดทางออก

เย่เฉินวางใจได้เปราะหนึ่ง ดูจากตอนนี้แล้ว เรื่องที่จางเอ้อเหมาจัดการทำได้ใช้ได้อยู่มากเลย