ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5578

จ้าวเหล่าซื่อเห็นเงินแล้วก็เบิกตาโพลง เห็นอีกฝ่ายยื่นเงินหลายร้อยเหรียญมาให้อีก แทบไม่สนใจที่จะมองโดยละเอียดว่ามีกี่ใบกันแน่ ดึงเงินไปอย่างรีบร้อน มองรอบ ๆ โดยมีท่าทางเหมือนพวกขโมย คราวนี้จึงจะพูดกับท่านเอิร์ลฉางเซิ่ง : “คุณท่าน ว่ากันตามตรงไม่ปิดบัง แหวนปานจื่อวงนี้ ไม่ได้เป็นของที่ผมบอกขายก็ขายได้ นี่เป็นของของพี่ผม ให้ผมสวมไว้เป็นเครื่องยืนยันตอนที่ให้ผมมารับคนที่สนามบิน”

“เครื่องยืนยัน ?” ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งขมวดคิ้วเล็กน้อย

ไม่ใช่ว่าเขาไม่เคยสงสัย ทำไมบนมือของคนธรรมดาคนหนึ่งถึงได้มีเครื่องมือทางธรรมอยู่ชิ้นหนึ่ง

หากว่าไอ้เจ้าหมอนี่บังเอิญได้มาเพียงเท่านั้น ตัวเองจ่ายราคาที่ค่อนข้างสูงแล้วซื้อมาจากในมือของเขา นั่นก็เป็นตัวเองที่โชคดีแล้ว

แต่ว่า คนคนนี้กลับบอกว่าของชิ้นนี้เป็นเครื่องยืนยันที่คนอื่นมอบให้เขา นี่เลยทำให้ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งรู้สึกระแวดระวังอยู่หน่อย

ครั้นแล้ว เขาเลยจงใจถามจ้าวเหล่าซื่อ : “น้องชาย เครื่องยืนยันชิ้นนี้หมายความว่ายังไงกัน ? ช่วยบอกฉันหน่อยได้ไหม ? ”

จ้าวเหล่าซื่อเอาเงินจากท่านเอิร์ลฉางเซิ่งไปหลายร้อยเหรียญ ย่อมไม่กล้าขายผ้าเอาหน้ารอดเกินไป ครั้นแล้วเลยยิ้มแหะ ๆ พูดเบา ๆ : “พี่ผมให้ผมมารับนักธุรกิจเกาะฮ่องกางที่นี่ นักธุรกิจเกาะฮ่องกางเป็นลูกค้ารายใหญ่ของวงการของโบราณเรามาแต่ไหนแต่ไร และที่นี่ยังมีธุรกิจสีเทาบางอย่างที่ไม่สะดวกบรรยายให้คนนอก ก็เหมือนสายลับที่ติดต่อและส่งต่อข่าวสารอย่างไรอย่างนั้น ย่อมต้องมีเครื่องยืนยัน”

ว่าแล้ว จ้าวเหล่าซื่อชี้ไปที่ป้ายที่มารับคนของตัวเอง แล้วพูดด้วยใบหน้าจริงใจ : “ผมเดาว่า เฉินเจียเหว่ยอะไรนี่ที่เขียนบนป้ายนี่ เป็นชื่อปลอม นักธุรกิจเกาะฮ่องกางเขามาซื้อโบราณวัตถุ ใช้ชื่อจริงไม่ได้อย่างแน่นอน ดังนั้นถึงตอนนั้นแปดสิบเปอร์เซ็นต์เลยว่าเขาต้องมายืนยันว่าผมเป็นเบื้องบนหรือเปล่า โดยอาศัยแหวนปานจื่อวงนี้บนมือของผม !”

จ้าวเหล่าซื่อไม่ได้พูดโกหกกับท่านเอิร์ลฉางเซิ่งเลย

ตัวจางเอ้อเหมาไม่ได้อธิบายเรื่องราวให้พวกเขาอย่างชัดเจน จงใจปิดบัง กำกวม ทิ้งช่องว่างสำหรับคาดเดาที่ใหญ่มากให้พวกเขาเอาไว้