ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5579
ครั้นแล้ว เขาจงใจกระแอมสองที แล้วพูดอย่างจริงจัง : “คุณท่าน คุณเองก็ทราบ อาชีพของเรามีกฎอาชีพของเรา ผมจะไปรู้ได้ยังไงว่าคุณเป็นใคร นำทางไปหาพี่ของผมที่นั่นตามใจชอบไม่ได้หรอก ! หากว่าคุณเป็นตำรวจแล้วมาตรวจพวกเรา ชั่วชีวิตผมไม่จบเห่เลยงั้นเหรอ ?”
ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งรีบพูด : “อัยหยาน้องชาย เธอเข้าใจฉันผิดไปแล้วจริง ๆ ! ฉันจะเป็นตำรวจอะไรนั่นได้ยังไง ว่ากันตามตรงนะ ฉันเป็นชาวจีนอพยพที่กลับมาจากต่างประเทศ เพิ่งกลับหัวเซี่ยมาไม่ได้กี่วัน”
ว่าแล้ว เขาก็รีบควักพาสปอร์ตของตัวเองยื่นไปข้างหน้าของจ้าวเหล่าซื่อ แล้วพูดอย่างจริงจัง : “น้องชายเธอดูสิ นี่เป็นพาสปอร์ตอาร์เจนตินา เวลาที่เข้าประเทศนี้ก็อยู่ข้างบนนี้แล้ว”
จ้าวเหล่าซื่อกำลังพูดจาไร้สาระอยู่ ดังนั้นเขาไม่ได้รู้สึกว่าตาเฒ่าข้างหน้าคนนี้จะเป็นสายลับที่ตำรวจส่งมาเลยสักนิดด้วยซ้ำ
สาเหตุที่พูดขนาดนี้ ก็เป็นเพียงอยากจะยกระดับความยากและทางเข้าของเรื่องนี้ โดยอาศัยสิ่งนี้หาเงินจากคุณท่านคนนี้ให้มากหน่อย
ครั้นแล้ว เขาจึงพูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึม : “คุณท่าน ผมเองก็เป็นนายจ้างที่เห็นมาเยอะ กินมาเยอะ ของสิ่งนี้ที่อยู่ในมือของคุณ อยู่ในซอยเล็ก ๆ บนริมตลาดของโบราณของเรา ขอเพียงโยนเงินหนึ่งพันเหรียญออกมา นั่นก็แน่นอนว่าต้องการเท่าไหร่ก็มีเท่านั้น ไม่สามารถเป็นจริงได้”
ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งเห็นเขาไม่เชื่อตัวเอง จึงรีบเพิ่มเงินจำนวนหนึ่งแล้วยัดให้เขา พร้อมกับพูดด้วยความจริงใจ : “น้องชาย เราไม่คุยเรื่องอื่น เธอดูฉันอายุปูนนี้ ต่อให้เป็นตำรวจก็ควรจะเกษียณแล้ว จะมาเป็นสายลับได้ยังไงกัน ?”
“อ้อ……ฉันเข้าใจแล้ว……” ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งพยักหน้าเล็กน้อย เห็นจ้าวเหล่าซื่อมีท่าทีขี้งก บวกกับคำพูดพวกนี้ที่เขาว่าไม่มีร่องรอยการโกหกเลยสักนิด จากมุมมองประสบการณ์ชีวิตหนึ่งร้อยห้าสิบหกปีของท่านเอิร์ลฉางเซิ่ง ไอ้หนุ่มนี้พูดความจริงอย่างแน่นอน !
ครั้นแล้ว เขาเลยพูดข้อสรุปของตัวเองออกมาอย่างระมัดระวัง : “น้องชาย ของพวกนี้ขุดออกมาจากใต้ดินสินะ ?”
จ้าวเหล่าซื่อเบิกตาโพลงในชั่วพริบตา เหน็บป้ายรับคนไว้ที่ใต้รักแร้ และเป็นฝ่ายกุมสองมือของท่านเอิร์ลฉางเซิ่งเอาไว้ เขาจับเงินสดสองสามใบนั่นที่อยู่ในมือของท่านเอิร์ลฉางเซิ่งไว้อยู่ในฝ่ามือของตัวเองไปด้วย และพูดอย่างระมัดระวังด้วยใบหน้าชื่นชมไปด้วย : “คุณท่าน ยินดีด้วย คุณตอบถูกล่ะ !”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...