ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5579

ครั้นแล้ว เขาจงใจกระแอมสองที แล้วพูดอย่างจริงจัง : “คุณท่าน คุณเองก็ทราบ อาชีพของเรามีกฎอาชีพของเรา ผมจะไปรู้ได้ยังไงว่าคุณเป็นใคร นำทางไปหาพี่ของผมที่นั่นตามใจชอบไม่ได้หรอก ! หากว่าคุณเป็นตำรวจแล้วมาตรวจพวกเรา ชั่วชีวิตผมไม่จบเห่เลยงั้นเหรอ ?”

ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งรีบพูด : “อัยหยาน้องชาย เธอเข้าใจฉันผิดไปแล้วจริง ๆ ! ฉันจะเป็นตำรวจอะไรนั่นได้ยังไง ว่ากันตามตรงนะ ฉันเป็นชาวจีนอพยพที่กลับมาจากต่างประเทศ เพิ่งกลับหัวเซี่ยมาไม่ได้กี่วัน”

ว่าแล้ว เขาก็รีบควักพาสปอร์ตของตัวเองยื่นไปข้างหน้าของจ้าวเหล่าซื่อ แล้วพูดอย่างจริงจัง : “น้องชายเธอดูสิ นี่เป็นพาสปอร์ตอาร์เจนตินา เวลาที่เข้าประเทศนี้ก็อยู่ข้างบนนี้แล้ว”

จ้าวเหล่าซื่อกำลังพูดจาไร้สาระอยู่ ดังนั้นเขาไม่ได้รู้สึกว่าตาเฒ่าข้างหน้าคนนี้จะเป็นสายลับที่ตำรวจส่งมาเลยสักนิดด้วยซ้ำ

สาเหตุที่พูดขนาดนี้ ก็เป็นเพียงอยากจะยกระดับความยากและทางเข้าของเรื่องนี้ โดยอาศัยสิ่งนี้หาเงินจากคุณท่านคนนี้ให้มากหน่อย

ครั้นแล้ว เขาจึงพูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึม : “คุณท่าน ผมเองก็เป็นนายจ้างที่เห็นมาเยอะ กินมาเยอะ ของสิ่งนี้ที่อยู่ในมือของคุณ อยู่ในซอยเล็ก ๆ บนริมตลาดของโบราณของเรา ขอเพียงโยนเงินหนึ่งพันเหรียญออกมา นั่นก็แน่นอนว่าต้องการเท่าไหร่ก็มีเท่านั้น ไม่สามารถเป็นจริงได้”

ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งเห็นเขาไม่เชื่อตัวเอง จึงรีบเพิ่มเงินจำนวนหนึ่งแล้วยัดให้เขา พร้อมกับพูดด้วยความจริงใจ : “น้องชาย เราไม่คุยเรื่องอื่น เธอดูฉันอายุปูนนี้ ต่อให้เป็นตำรวจก็ควรจะเกษียณแล้ว จะมาเป็นสายลับได้ยังไงกัน ?”