ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5580

จ้าวเหล่าซื่อเก็บเงินไปด้วย และชมไปด้วย และยังไม่ลืมที่จะประจบท่านเอิร์ลฉางเซิ่งไปด้วย : “คุณท่าน ดูท่าท่านเป็นผู้เชี่ยวชาญเหมือนกัน ! หรือว่าตอนหนุ่มก็เคยจือโกว ?”

จือโกวเป็นภาษารหัสของในอาชีพปล้นสุสาน ความหมายโดยคร่าวก็คือ เคยชักจูงทีมปล้นสุสาน และทำหน้าที่เป็นบุคคลแกนนำในทีมนี้

ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งโบกมือ แล้วพูดพร้อมกับหัวเราะชอบใจ : “คนอย่างฉันคนนี้ เข้าใจเพียงของโบราณ ไม่เข้าใจการปล้นสุสานหรอก”

ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งไม่ค่อยเข้าใจการปล้นสุสานจริง ๆ

ตอนหนุ่ม เขาเคยได้ยินข่าวลือการปล้นสุสานอยู่บ้าง ถึงขนาดที่เคยได้ยินข่าวลือที่ซุนเตี้ยนอิงปล้นสุสานซูสีไทเฮา แต่สำคัญคือ เขาบำเพ็ญตบะอยู่ในวัดตลอดทั้งปี เลยไม่ได้สนใจการปล้นสุสานกับโบราณวัตถุเท่าไหร่ ดังนั้นเลยไม่ได้มีความเข้าใจมากนัก

แต่ว่าคนคนนี้มีชีวิตอยู่เป็นเวลานานแล้ว ปริมาณข้อมูลที่เป็นฝ่ายรับมาเองและถูกรับมานั้น ย่อมเยอะกว่าคนธรรมดามากอยู่แล้ว ภาษารหัสอย่างปล้นสุสาน จือโกวพวกนี้ เขาเคยได้ยินคนพูดถึงบ้างเหมือนกัน

จากนั้น ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งหยั่งเชิงถามจ้าวเหล่าซื่อ : “น้องชาย สะดวกที่จะหยิบแหวนปานจื่อวงนี้บนมือของเธอให้ฉันดูหน่อยหรือเปล่า ?”

จ้าวเหล่าซื่อรู้ว่าคุณท่านคนนี้อยากดูแหวนปานจื่อของตัวเอง เมื่อกี้พูดไปมากขนาดนั้น ก็เป็นเพียงอยากเอาเงินของเขาทีละขั้น ๆ ครั้นแล้วจึงจงใจพูดเป็นลำบากใจ : “คุณท่าน แหวนปานจื่อวงนี้เป็นของที่พี่ผมให้เป็นเครื่องยืนยัน ไม่ได้มอบให้ผม และความเป็นมานี้คุณเองก็พอรู้คร่าว ๆ แล้ว ของสิ่งนี้อ่อนไหวมากจริง ๆ เอาของคุณดูไม่ได้ ผมเลยพูดให้กระจ่างขนาดนั้นแล้วไง หวังว่าคุณจะเข้าใจ”

ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งไม่รู้ว่าเขาหมายความว่าอะไรซะที่ไหน

พอดีเลย เพื่อความปลอดภัย เวลาไปไหนตัวเองจะชอบใช้เงินสด ดังนั้นเลยมีเงินสดในกระเป๋าเพียงพอ ครั้นแล้วครั้งนี้เลยควักธนบัตรของสหรัฐอเมริกาหนึ่งร้อยเหรียญมาสองใบ จากในกระเป๋าทันที แล้วยื่นให้ข้างหน้าจ้าวเหล่าซื่อ แล้วพูดอย่างจริงจัง : “น้องชาย ฉันพูดตามตรงกับเธอแล้วกันนะ ฉันกลับมาประเทศครั้งนี้ ไปเย่นจิงก่อน แล้วมาเมืองจินหลิงอีกที ก็เพื่อตามหาของโบราณที่นับถือที่เมืองหลวงสมัยโบราณสองแห่งนี้ ประจวบเหมาะที่ฉันถูกใจแหวนปานจื่อวงนี้ของเธอ ฉันก็จะไม่ทำให้เธอลำบากใจ เธอให้ฉันดูหน่อย หากว่าเป็นของดีจริง ฉันให้เธอหนึ่งพันดอลลาร์สหรัฐ เธอช่วยติดต่อเส้นสายพี่ของเธอให้ฉัน แล้วฉันจะเจรจาธุรกิจโดยละเอียดกับเขา”

จ้าวเหล่าซื่อคิดได้ซะที่ไหนว่าตาแก่คนนี้จะตรงไปตรงมาเช่นนี้ ไม่ต้องพูดถึงว่าให้เงินหลายครั้งเลย ครั้งนี้ควักเงินดอลลาร์สหรัฐออกมาเลย

เขาที่เห็นเงินก็ตาโต มีสีหน้าลังเลอยู่พักหนึ่ง แล้วจึงกัดฟันพูด : “ตกลง ! ในเมื่อคุณชอบแหวนปานจื่อวงนี้ขนาดนี้ งั้นผมจะถอดออกมาให้คุณดู !”