ดังนั้น ตอนที่เขาได้เห็นค่ายกลที่เย่เฉินทิ้งไว้ในนี้ จึงไม่เข้าใจเลย ค่ายกลนี้มีประโยชน์อะไรกันแน่
อันที่จริง ค่ายกลนี้ ก็คือค่ายกลการป้องกันพาสซีฟอย่างหนึ่งที่บันทึกไว้ในตำราเก้าเสวียนเทียน เมื่อผู้ที่สวมเครื่องมือทางธรรมถูกโจมตี ค่ายกลก็จะเริ่มทำงานทันที ใช้ประโยชน์จากพลังที่แฝงไว้ในตัว มาป้องกันการจู่โจมให้เจ้าของ
ความเข้มข้นของพลังงานกับอิทธิพลของค่ายกล หลักการก็เหมือนเป็นข้อคณิตศาสตร์ที่ง่ายดาย หากว่าการโจมตีที่ได้รับน้อยกว่าความแข็งแกร่งของตัวค่ายกล งั้นเจ้าของก็จะไม่ได้รับบาดเจ็บเลยสักนิด
แต่หากว่าการโจมตีที่ได้รับมากกว่าความแข็งแกร่งของตัวค่ายกล งั้นค่ายกลก็จะป้องกันการโจมตีนี้ให้เจ้าของอย่างสุดกำลังของตัวมันเอง สำหรับส่วนที่ไม่สามารถป้องกันได้นั้น เจ้าของก็จะเป็นคนแบกรับเอาไว้เอง
แต่ว่าท่านเอิร์ลฉางเซิ่งไม่เคยเห็นค่ายกลพวกนี้ เขาเลยไม่เข้าใจ ว่าแหวนหยกปานจื่อวงนี้มีประโยชน์อะไรกันแน่
เมื่อคิดถึงตรงนี้ เขาก็อดไม่ได้ที่จะแอบด่าผู้มีพระคุณอยู่ในใจ : “ไอ้เจ้าเล่ห์นั่น ไม่เคยบอกของที่มีขั้นตอนลึกซึ้งให้เราเลย ถึงขนาดที่ตอนนี้กูได้เห็นเครื่องมือทางธรรมชิ้นหนึ่งแล้ว ยังไม่รู้เลยว่าของชิ้นนี้มีประโยชน์อะไรกันแน่ ต่อให้ได้มาแล้ว ก็ไม่รู้สถานการณ์รอบตัวเลย หากอยากรู้จริง ๆ ว่ามีความสามารถอะไรกันแน่ เกรงว่าต้องกลับไปขอคำแนะนำจากไอ้เจ้าเล่ห์นั่น……แต่หากว่าเป็นของดีจริง แล้วไอ้เจ้าเล่ห์นั่นเอาไป ไม่ให้ฉันแล้วจะทำยังไงล่ะทีนี้ ?”
เมื่อคิดได้ถึงตรงนี้ ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งก็คับแค้นจนกัดฟันกรอด ๆ
เขาคาดคะเนอยู่ในใจ : “ไอ้หมอนี่ที่เห็นเงินก็ตาโตที่เบื้องหน้านี้ น่าจะเป็นผู้ช่วยของทีมปล้นสุสานหนึ่งของเมืองจินหลิง ช่วงนี้คนกลุ่มนี้เพิ่งขุดสุสานโบราณแห่งหนึ่งอย่างแน่นอน เลยได้รับแหวนปานจื่อวงนี้ รวมทั้งโบราณวัตถุอื่น ๆ ขณะนี้กำลังตามหาลูกค้าที่มีกำลังไปทั่วทุกที่อยู่แน่นอน ไม่อย่างนั้นคงจะไม่ให้ไอ้หนุ่มนี้มาชูป้ายรอติดต่อกับนักธุรกิจเกาะฮ่องกาง……”
“ฉวยโอกาสในตอนนี้ที่ยังไม่ได้รับนักธุรกิจเกาะฮ่องกาง หากว่าฉันสามารถติดต่อเส้นสายเบื้องบนของเขาได้ น่าจะสามารถได้ดูของที่ได้มาทั้งหมดในการปล้นสุสานครั้งนี้ของพวกเขาก่อนก้าวหนึ่ง หากว่ามีเครื่องมือทางธรรมมากมาย งั้นก็ได้กำไรเป็นกอบเป็นกำเลยไม่ใช่หรอกหรือ ? !”
คิดถึงตรงนี้ เขาจึงมองจ้าวเหล่าซื่อ แล้วถามอย่างจริงจังมาก ๆ : “น้องชาย แหวนปานจื่อวงนี้พวกเธอขายเท่าไหร่ ? เธอแจ้งราคาจริงให้ฉัน หากว่าเหมาะสมละก็ แหวนปานจื่อวงนี้ฉันซื้อ !”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...