ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5586

ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งรู้สึกว่าตัวเองเหมือนเป็นคนที่อยากถูกสลากกินแบ่งมาหนึ่งร้อยปี กลับไม่เคยถูกเลยสักครั้ง จู่ ๆ ก็ถูกรางวัลที่หนึ่งสองครั้งติดต่อกันภายในเวลาตลอดทั้งเช้านี้

พูดให้ตรงหน่อย เท่ากับเป็นการซื้อสลากกินแบ่งทั้งชีวิต ก็ไม่เคยถูกแม้กระทั่งรางวัลท้าย ๆ อย่างห้าเหรียญเลย ผลลัพธ์วันนี้เช้าถูกรางวัลที่หนึ่งลูกบอลสองสี และก็ถูกรางวัลที่หนึ่งของสลากกินแบ่งอีกด้วย

วินาทีนี้ ประสบการณ์ชีวิตหนึ่งร้อยห้าสิบหกปีของเขา ไม่ได้ทำให้เขาสงสัยเลย ว่านี่จะเป็นหลุมพรางหรือเปล่า

สาเหตุที่ไม่ได้สงสัยนั้นง่ายมาก เนื่องจากเครื่องมือทางธรรมพวกนี้ ผู้มีพระคุณก็มีอยู่ไม่กี่อย่าง

เขาติดตามผู้มีพระคุณโดยทุ่มเทสุดความสามารถมาหลายปีขนาดนี้ ผู้มีพระคุณให้เครื่องมือทางธรรมไว้ให้ตัวเองป้องกันตัวเพียงชิ้นเดียวเท่านั้น และเครื่องมือทางธรรมนั่นไม่ได้เป็นของที่ผู้มีพระคุณมอบให้ด้วย เมื่อกลับไป ก็ต้องคืนให้ผู้มีพระคุณดูแลเก็บรักษา

ดังนั้น ของที่ผู้มีพระคุณทำใจไม่ได้ที่จะให้เขา ใครจะเอาสองชิ้นออกมาหลอกเขาเล่า ?

เขารู้สึกว่าตัวเองไม่เหมาะสมเลย จากส่วนลึกของจิตวิญญาณของเขา

เนื่องจากไม่ได้เกิดความสงสัย ดังนั้นท่านเอิร์ลฉางเซิ่งจึงรู้สึกเพียงดีใจอย่างเป็นบ้าเป็นหลังเท่านั้น

เขาเดินเตร่ไปที่ข้างหน้าแผงขายของของจางเอ้อเหมาอย่างสงบเยือกเย็น แล้วเอ่ยปากถามเขา : “เถ้าแก่ เธอคือจางเอ้อเหมาใช่ไหม ?”

จางเอ้อเหมาพยักหน้า แล้วพูด : “ผมเองครับ มีอะไรงั้นเหรอครับ ?”

ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งยิ้มเล็กน้อย แล้วเอ่ยปาก : “สวัสดี เมื่อกี้ฉันเจอสหายของเธอที่สนามบิน แล้วถูกใจแหวนปานจื่อวงที่อยู่ในมือเขาพอดี เลยสอบถามเขาเป็นพิเศษ จึงมาคุยกับเธอ”

จางเอ้อเหมามองท่านเอิร์ลฉางเซิ่งอย่างระแวดระวัง แล้วเอ่ยปากบอก : “อ้อ คุณก็คือคนที่ยินดีจ่ายสามล้านเพื่อซื้อแหวนปานจื่อวงนั้น ?”

“ฉันเอง” ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งพยักหน้า แล้วยิ้มบอก : “ฉันออกสามล้าน ไม่ต่อรองราคา”