จางเอ้อเหมาพยักหน้ารับ และพูดด้วยรอยยิ้มว่า“เมื่อครู่เข้าใจคุณผิดไป ต้องขอโทษด้วย!แต่คุณเองก็น่าจะรู้ คนที่ยึดอาชีพอย่างเรา พึงระวังให้มากจึงจะกุมเรือได้เป็นหมื่นปี คนที่ดึงดันจ้องแต่จะขายเอาเงิน ใครมาซื้อก็ขาย ทำได้ไม่ถึงปีหรือครึ่งปีก็เข้าไปอยู่ในซังเตแล้ว คุณดูอย่างผม อยู่ในวงการของโบราณเมืองจินหลิงมานานกว่ายี่สิบปีแล้ว ไม่เคยต้องเรือล่มเลย ทั้งหมดล้วนเพราะอาศัยความระมัดระวังตัว ”
ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งยิ้มแล้วพูดสมทบ“คุณพูดถูก ระมัดระวังตัวย่อมดีที่สุด!”
พูดจบ เขาก็แทบอดใจรอไม่ไหวที่จะเอ่ยถามว่า“เถ้าแก่ เงินได้โอนให้ไปแล้ว แหวนปานจื่อนั้นจะให้ฉันได้เมื่อไร ?”
“รอสักครู่”จางเอ้อเหมาพูดอย่างขอไปที“ ผมให้คนของผมรอนักธุรกิจชาวฮ่องกงอยู่ที่สนามบิน นักธุรกิจชาวฮ่องกงนั้นระมัดระวังตัวมาก ไม่โทรมาหา ไม่ส่งข้อความ และไม่บอกด้วยว่าตัวเองนั้นมาเมืองจินหลิงด้วยเที่ยวบินไหน ทุกอย่างล้วนอาศัยรหัสลับกับวัตถุสัญลักษณ์ เขาก็ถึงจะแสดงตัวตน ดังนั้นจะมาถึงเมื่อไรนั้นล้วนก็เป็นไปได้ทั้งนั้น คนของผมก็ต้องเฝ้ารออยู่ที่นั่นตลอดเวลา”
จางเอ้อเหมาไม่กล้าให้จ้าวเหล่าซื่อมา เพราะจ้าวเหล่าซื่อก็ถูกตัวเองหลอกเช่นกัน หากเขามาแล้วเกิดเผยพิรุธอะไร ความพยายามทุกอย่างที่ทุ่มเทไปก็จะสูญเปล่า
ดังนั้น จางเอ้อเหมาก็ขบคิด แล้วพูดว่า “เอาอย่างนี้แล้วกัน เดี๋ยวผมจะให้เขาหาใครสักคน วิ่งเอาแหวนปานจื่อนั้นมาให้”
ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งรีบพูดว่า“ไม่ได้เลยไม่ได้ ของแพงขนาดนี้ ให้ใครเอามาให้แบบนี้ได้ยังไงกัน……หากคนของคุณไม่สะดวกที่จะมา อย่างนั้นแล้วเดี๋ยวฉันไปเอากับเขาเองก็ได้!คุณสั่งกำชับกับเขาเอาไว้แล้วกัน ”
จางเอ้อเหมาโบกมือและพูดว่า“ไม่ขนาดนั้นหรอก คนส่งของไม่รู้ว่าของสิ่งนี้มันคืออะไร นอกจากนี้เขาขี่รถมอเตอร์ไซค์ ก็เร็วกว่าขับรถยนต์มาก แค่ครึ่งชั่วโมงก็ถึง ”
เมื่อท่านเอิร์ลฉางเซิ่งเห็นเขาพูดอย่างมั่นใจเช่นนี้ ก็ไม่ได้พูดมากอะไรอีก เพราะว่า ในตอนนี้เขายังมีเป้าหมายที่ใหญ่กว่า ท่อนไม้ฟาดสายฟ้าที่อยู่ตรงกลางร้านของจางเอ้อเหมา
ดังนั้น เขาก็จึงพูดอย่างเรียบเฉยว่า“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ อย่างนั้นฉันจะรออยู่ที่นี่อีกสักเดี๋ยวแล้วกัน อยากจะดูด้วยว่าที่ร้านยังมีของดีอะไรอยู่อีกหรือเปล่า ”
จางเอ้อเหมาพยักหน้ารับ“เชิญดูตามสบาย สนใจอะไรก็ถามได้เลย ”
“ได้!”ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งพูดจบ ก็แสร้งกวาดตามองไปทั่วในร้านอยู่สักพัก จากนั้นก็ชี้ไปยังไม้ฟาดสายฟ้าท่อนนั้น แล้วเอ่ยถาม“เถ้าแก่ ไม้ฟาดสายฟ้านี้ขายยังไง?”
จางเอ้อเหมาพูดอย่างไม่ต้องคิด“ ห้าล้าน”
เขาแทบทนรอไม่ไหวที่อยากจะหาที่ไร้ผู้คนสักที่ เพื่อทดสอบว่าเครื่องมือทางธรรมชิ้นนี้มีประสิทธิภาพของการโจมตียังไง!
ดังนั้น เขาก็พูดกับจางเอ้อเหมาในทันทีว่า“เถ้าแก่ ไม้ฟาดสายฟ้านี้ฉันเอาด้วยเหมือนกัน !”
จางเอ้อเหมาพยักหน้ารับ“ได้สิ คุณโอนอีกแปดแสนเหรียญให้ผม ”
ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งพูดโดยไม่ลังเล“โอนเข้าบัญชีเดิมเมื่อครู่ใช่ไหม?”
จางเอ้อเหมาพยักหน้าและพูดว่า“ใช่ โอนได้เลย!”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...