ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5590

ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งในเวลานี้ หลังจากที่ผ่านการพูดอธิบายที่ยาวนานและประจบเอาใจ สุดท้ายก็ได้รับความ“เชื่อใจ”จากจางเอ้อเหมาในที่สุด

ที่บัญชีของจางเอ้อเหมา เขาก็ได้โอนเงินเข้าไปให้อีกแปดแสนเหรียญอย่างง่ายดาย

หลังจากที่จางเอ้อเหมาได้รับเงิน ก็พูดกับท่านเอิร์ลฉางเซิ่งอย่างยินดีปรีดาว่า“โอ้โห คุณท่าน ที่แท้คุณก็ไม่ใช่เจ้าหน้าที่ แต่คุณเป็นไฉ่ซิ้งเอี๊ยตต่างหาก！”

ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งถามอย่างไม่รีรอว่า“เงินฉันจ่ายให้แล้ว ของนี้เป็นของฉันเลยไหม？”

จางเอ้อเหมายื่นไม้ฟาดสายฟ้านั้นให้กับท่านเอิร์ลฉางเซิ่ง แล้วพูดว่า“อันนี้คุณเอาไปก่อน แหวนปานจื่ออีกเดี๋ยวก็มาส่ง”

ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งดีอกดีใจเป็นอย่างมาก รับเอาไม้ฟาดสายฟ้านั้นมาไว้ในมือแล้วชื่นชมมันอยู่ไม่ห่าง เสน่หาจนสุดจะบรรยาย

และเขาในตอนนี้ ไม่ได้รู้สึกเกลียดชังจางเอ้อเหมาอีกต่อไปแล้ว

เขาคิดแค่เพียง ต้องหาสถานที่ที่ไร้ผู้คนสักที่ ทดสอบเครื่องมือทางธรรมจากไม้ฟาดสายฟ้านี้ ว่าจะมีพลังอานุภาพแค่ไหน

ระหว่างที่รอคนส่งของมาถึง ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งก็อดไม่ได้ที่จะถามกับจางเอ้อเหมาว่า“เอ่อนี่เถ้าแก่ ที่นี่ของคุณยังมีของแบบเดียวกันนี้อีกไหม？หากมี ก็ช่วยเอาออกมาให้ฉันดูหน่อย หากใช้ได้ฉันเอาหมดเลย”

จางเอ้อเหมาส่ายหน้า ตามคำสั่งของเย่เฉิน เอ่ยพูดขึ้นว่า“แหวนปานจื่อกับไม้ฟาดสายฟ้านี้ เป็นนายหน้าของผมที่ให้มาอีกต่อหนึ่ง เพื่อให้ผมเอามาช่วยขาย มีแค่สองชิ้นนี้เท่านั้น ตอนนี้ก็ถูกคุณเหมาไปหมดแล้ว”

ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งกวาดตามองไปรอบๆ เมื่อเห็นว่าไม่มีใคร ก็จึงพูดเสียงเบาว่า“นี่น้องชาย ฉันเห็นว่าของที่คุณขายล้วนก็เป็นของเก่าที่เพิ่งจะขุดขึ้นมาได้ไม่นาน ในเมื่อพวกคุณได้ขุดมันแล้ว ที่ในสุสานนั้น ก็ไม่น่าจะมีแค่ของเก่าเพียงสองชิ้นนี้เท่านั้นใช่ไหม？”

จางเอ้อเหมาพูดอย่างจริงจัง“คุณท่าน พูดตามตรง การลักลอบขุดสุสานนั้นมีจริงๆ แต่ผมรับผิดชอบในส่วนการขายเท่านั้น อย่าหาว่าผมระวังตัวอะไรเลย นายหน้าของผมระวังตัวหนักกว่าผมอีก เขาไปลักลอบขุดกันที่ไหน ขุดได้สมบัติล้ำค่าอะไรมาบ้าง ผมไม่รู้เลย เขาให้ผมมาแค่สองชิ้น ให้ผมหาทางขายมันออกไป หากผมขายสองชิ้นนี้ออกไปได้ เขาก็อาจจะให้ของใหม่กับผมอีก”

โทรศัพท์มือถือในตอนนี้ เพราะต้องเชื่อมต่อกับสถานีฐานถึงจะเปิดการใช้งานได้ ดังนั้นการป้องกันก็จึงต่ำมาก

เมื่ออีกฝ่ายรู้หมายเลขของตัวเอง อย่างนั้นอีกฝ่ายก็จะสามารถเชื่อมต่อกับสถานีฐานจากหมายเลข เพื่อระบุพิกัดของตัวเอง อีกทั้งความแม่นยำนั้นก็สามารถจะตีวงแคบได้ถึงภายในระยะหนึ่งร้อยเมตร

ที่ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งรู้เรื่องพวกนี้ ก็ต้องขอบคุณผู้มีพระคุณที่ทำให้คนแก่ที่มีอายุกว่าร้อยปีอย่างพวกเขาสามารถจะก้าวทันโลกได้ และยังได้บอกกล่าวถึงการพัฒนาของเทคโนโลยีในสมัยใหม่กับพวกเขา และเคยได้บอกกล่าวกับพวกเขา ถึงเรื่องความสำคัญของข้อมูลความปลอดภัยส่วนตัว

ดังนั้น แม้ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งจะไม่ได้สงสัยในจางเอ้อเหมา แต่เขาก็ยังคงไม่อยากที่จะบอกช่องทางการติดต่อของตัวเองให้กับคนแปลกหน้า

ดังนั้น เขาจึงพูดขึ้นว่า“เอาอย่างนี้แล้วกันนะเถ้าแก่ คุณเองก็อยู่วงการของโบราณนี้มานานหลายปี อะไรดีไม่ดีก็มองออกในแวบเดียว หากคุณเจอของดีจริงๆ ก็เก็บมันเอาไว้ที่นี่ หากพรุ่งนี้มะรืนนี้ฉันมีเวลา ฉันจะมาที่นี่อีก”