ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5596

ไม่นาน รถโรลส์รอยซ์ที่พี่เสียนขับ ก็มาหยุดจอดลงที่ลานของโฮมสเตย์จื่อจิน

หลินหว่านเอ๋อร์ไม่รอให้พี่เสียนมาเปิดประตูให้ เธอเปิดประตูลงมาเอง เดินตรงไปยังวิลล่าหลังเล็กชั้นบนสุดของตัวเอง และพูดโดยไม่ได้หันกลับมามองว่า“พี่เสียน ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ฉันจะไม่ออกไปไหนทั้งนั้น อาหารสามมื้อพี่วางมันตรงหน้าประตูห้องของฉัน หลังจากที่เคาะประตูแล้วก็จากไปได้เลย ”

พี่เสียนรู้สึกประหลาดใจ เธอเข้าใจว่าหลินหว่านเอ๋อร์ไม่อยากจะฝึกทหาร แต่ไม่เข้าใจว่าทำไมหลินหว่านเอ๋อร์จะต้องหมกตัวอยู่แต่ในห้องไม่ออกไปไหนด้วย

แต่ในฐานะคนรับใช้ ที่ไม่ควรถามก็ย่อมจะไม่ถาม ดังนั้นเธอก็พูดอย่างไม่ต้องคิดว่า “ได้ค่ะคุณหลิน ฉันเข้าใจแล้วค่ะ！เรื่องอาหารของคุณ มีความต้องการอะไรเป็นพิเศษไหมคะ？”

“อะไรก็ได้”หลินหว่านเอ๋อร์พูดอย่างเป็นกันเอง“ทำตามแต่สมควรก็พอ”

พูดจบ เธอก็รีบวิ่งไปที่ชั้นบนสุด เปิดประตูแล้วเข้าไปในวิลล่าหลังเล็กของตัวเอง

ชิวอิงซานชายสูงวัยเห็นหลินหว่านเอ๋อร์เดินขึ้นบันไดไปจากที่ไกลๆ ก็รีบเดินออกมาเรียกพี่เสียนเอาไว้ เอ่ยถามว่า“ชูเสียน ช่วงนี้คุณหนูเธอต้องฝึกทหารที่โรงเรียนไม่ใช่เหรอ？ทำไมจู่ๆถึงกลับมาได้？”

พี่เสียนส่ายหน้า และพูดอย่างมึนงงว่า“คุณท่าน เมื่อครู่คุณหลินเธอโทรมาให้ฉันไปที่หน้าประตูมหาวิทยาลัยจินหลิง หลังจากที่ขึ้นรถมาได้ก็บอกว่าไม่อยากจะเข้าร่วมการฝึกทหารแล้ว ช่วงนี้จะกลับมาพักที่นี่ และยังบอกด้วยว่า ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปจะไม่ออกไปไหน อาหารสามมื้อในแต่ละวันให้ฉันวางไว้ที่ตรงหน้าประตู……”

“โอ้……”ชิวอิงซานพยักหน้าเบาๆ และสั่งกำชับ“บอกทุกคน นอกจากเธอที่ไปส่งอาหารให้คุณหนูแล้ว คนอื่นๆห้ามไปรบกวนคุณหนูโดยเด็ดขาด”

“ได้ค่ะคุณท่าน”พี่เสียนรู้ว่าคุณท่านของตัวเองนั้นให้ความเคารพหลินหว่านเอ๋อร์มาก ดังนั้นนี่จึงไม่ใช่เรื่องแปลกประหลาดอะไร

จากนั้น เธอก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมา และพูดด้วยความเคารพว่า “คุณท่าน ฉันขอโทรไปแจ้งกับผู้บริหารของมหาวิทยาลัยจินหลิงให้ทราบก่อนนะคะ”

ชิวอิงซานพยักหน้าและพูดว่า“ไปเถอะ”

……

ในตอนนี้

ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งที่ทดสอบความแข็งแกร่งของยันต์ฟ้าร้องเสร็จสิ้น ก็กำลังเดินทางกลับเข้าเมืองอย่างดีอกดีใจเป็นที่สุด

สิ่งแรกที่เขาทำเมื่อกลับเข้าเมือง ก็คือตรงดิ่งไปหาจางเอ้อเหมาที่ตลาดของโบราณ