ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5604

ครั้งนี้ ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งรู้ทางหนีทีไล่แล้ว

เขาหยิบโทรศัพท์ออกว่มาทันที โอนให้จางเอ้อเหมาสองแสนดอลลาร์ จากนั้นถามเขาอย่างรอไม่ไหวว่า：“เอ้อเหมา ตอนนี้ส่งของให้ผมได้แล้วใช่ไหม？”

จางเอ้อเหมาตบอกพูดว่า：“ท่านรอก่อน ผมจะโทรไปเร่งเขาเดี๋ยวนี้！”

ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งรีบเตือนไปว่า：“ผมแค่ต้องการของเหมือนสองอย่างนั้น คุณอย่าตบตาผมเลย”

จางเอ้อเหมาพูดด้วยใบหน้าที่จริงจัง：“ท่านไม่ต้องห่วง ผมจางเอ้อเหมาอยู่ในวงการนี้มาหลายปี อาศัยคำว่าซื่อสัตย์ เรื่องตบตาคน ชีวิตนี้ผมไม่ทำแน่！”

พูดจบ เขาก็ทำเป็นพูดอย่างลึกลับว่า：“ตระกูลคนรวยติดต่อผมแล้ว เดี๋ยวจะเอาของมาส่งให้ผม คุณรอสักครู่นะ！”

“จริงเหรอ？！”ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งตื่นเต้นทันที พูดว่า：“ดีจัง！”

ทั้งสองรออยู่ประมาณยี่สิบนาที คนส่งของคนหนึ่งก็วิ่งเข้ามาจากด้านนอกตลาดของโบราณ

ตั้งแต่บุคคลนี้เข้ามาในตลาดของโบราณ ก็ถูกท่านเอิร์ลฉางเซิ่งและหยุนหรูเกอจับตาดู

ไม่มีเหตุผลอื่น นอกจากทั้งสองพบความผันผวนปราณทิพย์ในตัวเขา

ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งยังคิดด้วยว่า ความผันผวนนี้มีความคุ้นเคย

ตอนนี้ ในใจท่านเอิร์ลฉางเซิ่งก็ยิ่งตื่นเต้น อดไม่ได้ที่จะถอดถอนหายใจข้างในใจว่า：“นี่คือเครื่องมือทางธรรมชิ้นที่สามแล้ว！นี่ฉันสัมผัสรังของเครื่องมือทางธรรมแล้วจริง ๆ ！มีหนึ่งก็ต้องมีสอง มีสองก็ต้องมีสาม ทั้งสามสิ่งนี้มีแล้ว ถ้ามีอีกสี่ ห้า และหกคงไม่ใช่ฝันแล้ว！”

ตอนนี้เอง คนส่งของตรงไปที่แผงขายของจางเอ้อเหมา และถามเขาว่า：“คุณคือจางเอ้อเหมาสินะ？”

จางเอ้อเหมาพยักหน้า แล้วถามเขา：“สินค้าของผมล่ะ？”

คนส่งของหยิบกล่องเครื่องประดับออกมาจากกระเป๋า แล้วยื่นให้เขา