ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5612

คำพูดของเย่เฉิน ทำให้หงห้าดูตกใจมาก

เขาถามด้วยความตื่นตระหนกว่า：“อาจารย์เย่ อาจารย์หมายความว่าอย่างไร？หรือว่าวันนี้จะมีอันตราย？”

เย่เฉินเงียบไปสักพัก ไม่รู้จะตอบอย่างไรในทันที

อันตราย？

เขารู้สึกว่า ที่จริงตัวเองน่าจะไม่มีอันตรายอะไร

ท่านเอิร์ลแห่งองค์กรพั่วชิง เอาเครื่องมือทางธรรมทั้งสามที่ตัวเองทำขึ้นมา ถือเอาเป็นสมบัติอยู่ จะเห็นได้ว่า บุคคลนี้ยังเข้าถึงแก่นของปราณทิพย์ได้ไม่ลึก

ยิ่งไปกว่านั้น ตัวเองมีเครื่องมือทางธรรมโจมตีสองชนิด และโอสถหลายอย่างติดตัว จะรุกหรือรับก็ได้หมด ยิ่งไปกว่านั้นตัวเองจะอยู่ในความมืด คู่ต่อสู้อยู่ในแสงสว่าง ถ้าลงมือกันจริง ๆ ตัวเองก็จะได้เปรียบ

ดังนั้น เย่เฉินคิดว่า ไม่ว่าจะด้านไหน ตัวเองก็มีโอกาสชนะมากกว่าอีกฝ่าย

ถ้าจะลงมือจริง ๆ เย่เฉินมีความมั่นใจอย่างมากว่า สามารถกดคู่ต่อสู้ลงกับพื้นแล้วจัดการได้

แต่ว่า ที่ทำให้เย่เฉินค่อนข้างกังวลก็คือ สิ่งที่หลินหว่านเอ๋อร์บอกตัวเอง

จากที่หลินหว่านเอ๋อร์พูด เธอเดาออกว่าตัวเองแล้วจะตกอยู่ในอันตรายจริง ๆ แม้ว่าจะฟังดูไม่น่าเชื่อถือนัก แต่สัญชาตญาณของเย่เฉินบอกเขาว่า ผู้หญิงคนนี้ไม่โกหกตัวเอง

และเพราะเหตุนี้ ทำให้เย่เฉินระมัดระวังตัวมากขึ้นเล็กน้อย เขาต้องหาทางออกให้คนรอบข้างตัวเอง เผื่อว่าเขากำลังตกอยู่ในอันตรายจริง ๆ

เวลานี้เผชิญหน้ากับคำถามของหงห้า เย่เฉินยิ้ม และพูดอย่างจริงจังว่า：“ตอนนี้ผมยังไม่แน่ใจว่าตัวเองกำลังตกอยู่ในอันตรายจริงหรือไม่ แต่ระวังตัวก็เป็นเรื่องดี”

หงห้าพูดอย่างกังวลและเป็นห่วงว่า：“อาจารย์เย่ ตอนนั้น ที่ภูเขาฉางไบ คุณฆ่าราชาบู๊ทั้งแปดแห่งตระกูลอู๋ด้วยตัวคนเดียว ซึ่งแปดคนนั้นทรงพลังมาก และก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้คุณเลย ในเมืองจินหลิง จะมีใครมาคุกคามเรื่องส่วนตัวของคุณได้อีก？”