ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5616

ทุกคนต่างก็ตั้งหน้าตั้งตารอกันขึ้นมา

สิบนาทีผ่านไป

เสียงโทรศัพท์ของอานข่ายเฟิงก็ดังขึ้น เขารีบกดรับสายในทันที เปิดลำโพง แล้วเอ่ยถามว่า“ไอ้จู่ ที่ฉันให้ไปเช็กมา ได้เรื่องยังไงบ้าง？”

ชายวัยกลางคนที่ถูกเรียกว่าไอ้จู่ก็พูดด้วยความเคารพ“คุณอาน เมื่อครู่ผมได้ไปเช็กแฟ้มข้อมูลบุคลากรของสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าจินหลิง กลุ่มพนักงานก่อนหน้านั้น ได้ลาออกไปพร้อมกันเมื่อปีที่แล้วจริงๆ ส่วนเวลาในการเข้ามาทำงานของคนกลุ่มนี้ ไม่ได้พร้อมกันเลยซะทีเดียวครับ”

เมื่อทุกคนได้ยินคำนี้ ก็อดไม่ได้ที่จะพากันรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย อานข่ายเฟิงถามต่อ“นายช่วยบอกเวลาในการเข้าทำงานของคนเหล่านี้ให้ฟังคร่าวๆหน่อย ”

ไอ้จู่คนนี้พูดแนะนำว่า“คุณอาน โครงสร้างขององค์กรสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าแห่งนี้นั้นมั่นคงอย่างมาก พวกเขาผู้อำนวยการ ครูอาจารย์ พี่เลี้ยงและพ่อครัว กับแม่บ้าน รวมทั้งสิ้นสิบหกคน คนสิบหกคนนี้ เวลาของการทำงานนั้นที่สั้นที่สุดก็ยี่สิบปี พูดตามตรง ผมไม่เคยเจอทีมงานที่มั่นคงแบบนี้มาก่อน ในระยะเวลายี่สิบปีนี้ ไม่มีคนเพิ่ม หรือลดลงเลยแต่อย่างใด”

“ยี่สิบปี？！”ท่าทีของคนตระกูลอานทุกคนก็แข็งค้างไปชั่วขณะ！

ช่วงระยะเวลานี้ สำหรับพวกเขา มันอ่อนไหวมาก

เพราะว่า หญิงสาวที่เพียบพร้อมอย่างอานเฉิงซี กับสามีของเธอเย่ฉางอิง ก็ได้เสียชีวิตที่เมืองจินหลิงนี้เมื่อยี่สิบปีที่แล้ว

และเย่เฉินลูกชายคนเดียวของพวกเขา ก็ได้หายตัวไปเมื่อยี่สิบปีก่อนเช่นกัน……

ทุกคนต่างรู้สึกว่า พวกเขาคลำหากันอย่างมืดบอดไปทั่วโลกกว่ายี่สิบปี ครั้งนี้เหมือนจะจับเจออะไรบางอย่างเข้าให้แล้ว

อานโฉงชิวลูกชายคนโตถามอย่างร้อนรนกระวนกระวายว่า“พูดเวลาการเข้าทำงานของทั้งสิบหกคนนี้อย่างละเอียดมาสิ！”

ไอ้จู่คนนั้นรีบพูดขึ้นว่า “ในสิบหกคนนี้ มีสิบสี่คนที่เข้าทำงานในช่วงปลายฤดูหนาวของเดือนกุมภาพันธ์เมื่อยี่สิบปีก่อน และจางโย่เต๋อผู้อำนวยการของพวกเขา ก็เข้ามาทำงานในช่วงฤดูใบไม้ร่วงเดือนพฤศจิกายนเมื่อยี่สิบปีที่แล้ว นอกจากพวกเขาสิบห้าคนนี้ คนงานหญิงที่เข้ามาคนล่าสุด ก็เข้ามาทำงานในช่วงฤดูหนาวของเดือนธันวาคมเมื่อยี่สิบปีก่อน อีกสามเดือน ก็จะครบยี่สิบปีช่นกัน ”

นายหญิงใหญ่อานถึงกับตื่นตะลึง！