ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5617

ในเวลานี้ ที่ลานรอบๆบริเวณวิลล่า ได้กลายเป็นดินแดนนรกไปแล้ว！

ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งถือมีดคุไนไม้ที่มีความยาวราวๆสามสิบเซนติเมตร แต่ใบมีดที่มองไม่เห็นนั้นมีความยาวเกือบสองเมตร！

นี่คือ เครื่องมือทางธรรมที่ผู้มีพระคุณได้ให้ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งพกติดตัวชั่วคราว！

มีดคุไนไม้นี้ถึงจะทั้งสั้นและเล็ก ดูธรรมดา แต่แท้จริงแล้วมันเหมือนกับมีดที่มีลำแสงในสตาร์วอร์ส มีระยะสังหารที่ไม่ธรรมดา

ตรรกะของดาบลำแสงในภาพยนตร์ คือที่ด้ามจับนั้นจะมีการปล่อยลำแสงพลาสม่า ให้เป็นใบมีดคม แต่มีดคุไนไม้ของท่านเอิร์ลฉางเซิ่งนั้นมีศักยภาพที่เหนือกว่า！มันสามารถใช้ปราณทิพย์มาแปรเปลี่ยนเป็นคมมีด และคมมีดนั้นก็ยังสามารถจะถูกเขาควบคุมมันได้ตามแต่ใจ ！

บอดี้การ์ดหลายคนพยายามจะเข้าไปห้อมล้อมโจมตีท่านเอิร์ลฉางเซิ่ง แต่ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งเพียงแค่ถือดาบด้วยมือเดียว แล้วเหวี่ยงมันไปมาในอากาศ ได้ยินเพียงแค่เสียง พลังของมีดที่มองไม่เห็นก็กระจายไปในอากาศ พุ่งเข้าใส่บอดี้การ์ดที่อยู่ตรงหน้า กับระยะห่างหนึ่งเมตรจากท่านเอิร์ลฉางเซิ่ง คมมีดที่มองไม่เห็นนี้ก็แทงทะลุเข้าที่กลางอกของเขา ！

เมื่อข้อมือของท่านเอิร์ลฉางเซิ่งสะบัด พลังของมีดที่แทงทะลุอยู่ตรงกลางอกของอีกฝ่ายก็ถูกแหวกอ้าออก เลือดและอวัยวะภายในไหลทะลักออกมาอย่างควบคุมไม่ได้ และบอดี้การ์ดคนนั้นก็เสียชีวิตในทันที！

บอดี้การ์ดคนอื่นที่เหลือก็ตกใจจนขวัญกระเจิง ！

พวกเขาไม่เคยได้เห็นวิธีการโจมตีที่แปลกประหลาดอย่างนี้มาก่อน มีดคุไนไม้เล็กๆของท่านเอิร์ลฉางเซิ่งด้ามนั้น เห็นชัดว่ายังมีระยะห่างที่ไกลจากเพื่อนของตัวเองอยู่มาก แต่ทว่า กลางอกของเพื่อนนั้นก็กลับถูกเจาะเข้าไปอย่างฉับพลัน และยังถูกพลังที่มองไม่เห็นบางอย่างแหวกมันออกจนเป็นรูขนาดใหญ่！

ภาพของเลือดที่ไหลทะลักออกมาเช่นนี้ ทำเอาพวกเขาต่างรู้สึกหวาดกลัวกันขึ้นมาอย่างที่สุดในทันที สัญชาตญาณของการเอาชีวิตรอดทำให้พวกเขาต้องหยุดชะงักไปอย่างไม่รู้ตัว อยากจะล่าถอยออกไป

แต่ทว่า ต่อหน้าท่านเอิร์ลฉางเซิ่ง พวกเขาไม่สามารถคิดจะมาหรือจะไปก็ได้ตามแต่ใจปรารถนา！

ความว่องไวของท่านเอิร์ลฉางเซิ่ง แม้จะไม่ได้เร็วเท่ากับการล็อกเรดาร์ของระบบป้องกันระยะประชิดฟาลังซ์ หรือเหมือนความเร็วของกระสุนปืนใหญ่ ทว่า นักบู๊ธรรมดาที่อยู่ตรงหน้าเขาเหล่านี้ ก็แทบไม่มีโอกาสที่จะเอาชนะเขาได้เลย！

หากระบบป้องกันระยะประชิดฟาลังซ์เป็นปืนลูกซอง ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งก็คือเสือชีตาห์ และนักบู๊ที่น่าสงสารเหล่านี้ ก็เป็นเพียงกระต่ายที่แม้กระทั่งหนังของเสือก็กัดให้ขาดไม่ได้！