ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5622

เดิมทีท่านเอิร์ลฉางเซิ่งคิดว่าเย่เฉินชูนิ้วกลางขึ้นเพื่อจะท้าทายตัวเอง แต่ในตอนที่เขาได้เห็นแหวนวงนั้น รูม่านตาของเขาก็หดตัวลงอย่างฉับพลัน！

แม้เขาจะไม่เคยได้เห็นแหวนวงนี้กับตามาก่อน แต่ก็เคยได้ยินผู้มีพระคุณบรรยายถึงรูปพรรณอย่างละเอียดของมัน！

ผู้มีพระคุณบอกว่าแหวนวงนี้มีตัวเรือนเป็นสีน้ำตาลแก่ มันวาว ไม่มีลวดลายการตกแต่งใดๆ แหวนกว้างประมาณสองเซนติเมตร ซึ่งก็ราวๆ0.66ซม. ขนาดพอๆกับแหวนของผู้ชายทั่วไป

สิ่งเหล่านี้ ล้วนตรงตามแหวนที่อยู่บนมือของเย่เฉินโดยสมบูรณ์

บวกกับหลี่ญ่าหลินก็ได้เอ่ยพูดถึงหลินหว่านเอ๋อร์กับแหวนของเธอ ดังนั้นท่านเอิร์ลฉางเซิ่งลงความเห็นว่า แหวนวงนี้ ก็คือสมบัติที่ผู้มีพระคุณเฝ้าฝันหามาโดยตลอด！

ผู้มีพระคุณได้กล่าวเอาไว้ ว่าแหวนวงนี้นั้นได้ซ่อนความลึกลับอันยิ่งใหญ่ เมื่อคลายความลึกลับนี้ ไม่เพียงจะทำให้ผลการฝึกฝนนั้นก้าวไปข้างหน้า แต่ยังจะทำให้มีอายุวัฒนะด้วย

แต่จะไขความลึกลับนี้ยังไง ทั้งโลกใบนี้ก็คงมีแค่ผู้มีพระคุณเท่านั้นที่รู้ แม้แต่หลินหว่านเอ๋อร์เอง คาดว่าก็ไม่น่าจะรู้

ผู้มีพระคุณเคยพูดอยู่นับครั้งไม่ถ้วน ว่าหากใครสามารถจะหาแหวนวงนี้เจอ คนผู้นั้นก็คือผู้มีคุณูปการอันดับหนึ่งขององค์กรพั่วชิง และผู้มีพระคุณเองก็จะส่งต่อสิ่งที่ตัวเองได้ร่ำเรียนมาทั้งหมด ให้กับคนผู้นั้นอย่างไม่หวงแหน อีกทั้งก็ยังจะแบ่งปันความลึกลับที่มีของแหวนให้กับคนผู้นั้นด้วย

ดังนั้น สำหรับท่านเอิร์ลฉางเซิ่ง การทำลายล้างตระกูลอานก็ดี หรือฆ่าลูกชายของเย่ฉางอิงก็ช่าง หรือต่อให้จะจับตัวหลินหว่านเอ๋อร์ไปส่งให้ผู้มีพระคุณกับมือ ทั้งสามสิ่งนี้ ก็ไม่สำคัญเท่ากับได้นำแหวนวงนี้กลับไปให้กับผู้มีพระคุณ

คิดมาถึงตรงนี้ ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งก็รีบพูดขึ้นว่า “เจ้าหนู！ขอแค่เจ้าเอาแหวนวงนี้ให้ข้า ข้าจะปล่อยให้เจ้ากับครอบครัวของตายายเจ้าได้ไปสบายอย่างไม่ต้องเจ็บปวด นี่ถือว่าเป็นความเมตตาที่สุดที่ข้ามีให้กับเจ้า ！”

เย่เฉินเย้ยหยันกลับ“เจ้าหมาแก่ หากท่านบอกรายละเอียดทั้งหมดขององค์กรพั่วชิงมา ฉันก็อาจจะเหลือร่างที่สมบูรณ์ให้ท่าน นี่ถือว่าเป็นความกรุณาอย่างที่สุดของฉันด้วยเหมือนกัน ！”

ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งท่าทีดูมืดมน ตะโกนเสียงดุดัน“เจ้าหนู เจ้ามันรนหาที่！”

พูดจบ เขาก็นำมีดคุไนไม้นั้นออกมา ควบคุมมีดคุไนไม้จนเกิดเป็นใบมีด แล้วยิงมาที่เย่เฉินด้วยความเร็ว

เย่เฉินรู้ว่าคนผู้นี้มีความแข็งแกร่งที่ไม่ธรรมดา หากตัวเองสู้ตายกับเขาจริงๆ ทุกคนในโฮมสเตย์ เกรงว่าก็คงไม่มีใครรอดชีวิตไปได้ ไม่แน่ว่าวิชาคาถาบางอย่าง ก็อาจจะทำให้พวกเขากลายเป็นผุยผงก็เป็นได้

ดังนั้น เขาจึงถอยร่นไปสองสามก้าวในทันที ในขณะที่หลบคมมีดที่มองไม่เห็นไปด้วย ก็พูดกับท่านเอิร์ลฉางเซิ่งไปด้วยว่า“อยากจะได้แหวน ก็ตามฉันไปยังที่ที่ไม่มีคนแล้วมาลองประมือกัน หากท่านแพ้ ก็ทิ้งศีรษะเอาไว้ หากท่านชนะ ชีวิตของฉันกับแหวนวงนี้ก็เป็นของท่าน ！”

ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งเห็นเย่เฉินเคลื่อนไหวได้อย่างรวดเร็ว คมมีดของตัวเองยากที่จะทำร้ายเขาได้ ก็จึงเก็บคมดาบนั้นชั่วคราว แล้วเค้นเสียงหึ“เจ้าหนู อยากจะเล่นล่อเสือออกจากถ้ำเหรอ？ข้าจะบอกอะไรให้ หากไม่ส่งแหวนนั้นมาแต่โดยดี ข้าจะฆ่าครอบครัวของตากับยายเจ้าก่อน！”

เย่เฉินขมวดคิ้วเล็กน้อย ไม่คิดว่าท่านเอิร์ลฉางเซิ่งจะไม่หลงกล