ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5624

ในตอนนี้

หยุนหรูเกอที่แอบสังเกตการณ์โฮมสเตย์ว่านหลิ่วอยู่ตรงไหล่เขาฝั่งตรงข้าม เห็นเงาดำหนึ่งพุ่งออกมาจากในวิลล่า และที่ไล่ตามหลัง ก็คือท่านเอิร์ลฉางเซิ่งหัวหน้าของสี่ท่านเอิร์ล

ส่วนที่หยุนหรูเกอคาดคิดไม่ถึงเลยก็คือ เงาดำที่นำหน้าไป กลับกำลังมุ่งตรงมายังทิศทางที่ตัวเองอยู่ ส่วนท่านเอิร์ลฉางเซิ่งเองมือหนึ่งก็ถือมีดคุไนไม้ อีกมือก็ถือชายเสื้อคลุมของนักพรตเอาไว้ ไล่ตามหลังมาติดๆอย่างไม่ลดละ！

และเธอก็ยังได้ยินเสียงคำรามของท่านเอิร์ลฉางเซิ่งดังขึ้นมา“เจ้าหนู ส่งแหวนวงนั้นมาซะดีๆ！แล้วบอกที่หลบซ่อนตัวของหลินหว่านเอ๋อร์มา！หากข้าอารมณ์ดี จะไว้ชีวิตเจ้าก็ได้！แต่หากให้ข้าจับตัวเจ้าได้ หัวเจ้าได้หลุดออกจากบ่าแน่！”

เย่เฉินก่นด่ากลับไปโดยไม่หันมอง“หมาแก่อย่างท่านหยุดเห่าซะ อายุก็ปูนนี้แล้วยังไม่เจียมสังขาร กล้าพูดจาสามหาวอีก！ท่านอยากได้แหวน ก็ตามฉันให้ได้ก่อนแล้วค่อยคุย！”

หยุนหรูเกอถึงกับผงะไปชั่วขณะ“แหวน？หลินหว่านเอ๋อร์？หรือท่านเอิร์ลฉางเซิ่งจะค้นพบแหวนของหลินหว่านเอ๋อร์แล้ว？หรือว่า แหวนของหลินหว่านเอ๋อร์ จะอยู่กับชายชุดดำคนนั้น？！”

ในขณะที่หยุนหรูเกอกำลังตื่นตะลึงอยู่นั้น ที่วิลล่าก็มีคนกลุ่มหนึ่งไล่ตามออกมา！

หลังจากที่คนเหล่านี้ไล่ตามออกมา ก็เห็นชายชุดดำกับท่านเอิร์ลฉางเซิ่งได้ไล่ตามกันไปไกลกว่าหลายร้อยเมตร ชั่วขณะหนึ่งก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไงกันดี

เมื่อเห็นคนกลุ่มนี้ ภายในใจของหยุนหรูเกอก็ยิ่งจะประหลาดใจมากขึ้น“คนของตระกูลอานยังไม่ตาย？！ก่อนที่ชายชุดดำคนนั้นจะไปถึง ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งก็ได้เข้าไปก่อนแล้วกว่าหนึ่งนาที เวลาที่นานพอแบบนี้ ทำไมเขายังไม่ลงมือกับตระกูลอานอีก？！ด้วยความสามารถของเขา ฆ่าคนของตระกูลอานทั้งหมด อย่างมากก็ใช้ไม่ถึงครึ่งนาที……”

และในตอนนี้ คนของตระกูลอานที่วิ่งตามกันออกมา ก็ต่างร้อนรนกระวนกระวายใจ

พวกเขาไม่ใช่คนโง่ ย่อมต้องรู้เหตุผลที่เย่เฉินจงใจพูดคำที่ดูไร้หัวใจเหล่านั้นออกมา แท้จริงแล้วก็เพื่ออยากจะหลอกล่อผู้อาวุโสที่ฆ่าคนโดยไม่กะพริบตาคนนี้ให้ตามไป และจะได้ช่วยชีวิตของพวกเขา

นายหญิงใหญ่ร้อนรนเป็นกังวล เพิ่งจะใช้แขนเสื้อเช็ดน้ำตาไป ขอบตาก็เรื่อขึ้นมาอีกครั้งในทันที เธอคว้าไปที่มือของคุณท่านอานฉี่ซาน ร้องไห้แล้วพูดว่า“ฉี่ซาน หากเกิดอะไรขึ้นกับเฉินเอ๋อจะทำยังไง……แล้วอย่างนี้ฉันจะไปเจอหน้าเฉิงซีกับฉางอิงได้ยังไง！”

คุณท่านก็ร้องไห้ออกมาอย่างควบคุมตัวเองไม่ได้เช่นกัน พูดอย่างเศร้าโศกและรู้สึกผิดว่า“ความผิดของฉันเอง……ผิดที่ฉันทั้งหมด……หากในตอนนั้นฉันวางศักดิ์ศรีของตัวเองลง ฉางอิงก็คงไม่ต้องมาหมางใจกับตระกูลอานแบบนี้ ในตอนนั้นหากฉันยอมลดทิฐิไปตามหาเฉิงซี เธอกับฉางอิงออกจากตระกูลเย่ไป ก็คงไม่ต้องมาจบชีวิตที่เมืองจินหลิงแบบนี้……”